Voorpagina Algemeen, Buitenland, Da3ash, IS, Politiek

Da3ash

Naam
De officiële naam van Noord-Korea is: de Democratische Volksrepubliek Korea. Behalve de Verenigde Naties en diplomaten, die beroepsmatig wel moeten, gebruikt niemand deze naam. En wel om de doodeenvoudige reden: dit land is noch democratisch, noch een volksrepubliek, noch een natie-staat die heel Korea omvat. Waarom zou men dat dan wel doen bij Da3ash? Deze groepering is overduidelijk noch islamitisch – niet naar wet en niet naar geest – noch een staat. Keer op keer wanneer “reporters” van de NOS of andere nieuwsorganisaties mensen in de regio interviewen, dan noemen die mensen deze groepering steevast: Da3ash. En telkens wordt dan de benaming Da3ash veranderd in: IS – Islamitische Staat – wat een verkeerde benaming is. Bewust of onbewust verkiezen de Nederlandse media liever de benaming die de groepering zichzelf onterecht heeft toegeëigend, dan de terechte benaming die de lokale bevolking gebruikt.

Da3ash is een acroniem van: A d-Dawlah al-Islāmīyah fīl-ʻIraq wa ash-Shām (Vertaling: De islamitische staat in Iraq en de Levant). Wanneer men dit dan als acroniem in het Arabische schrijft, داعش, dan kan men dit lezen als Da3ash, waarbij men de letter Alif (a) leest als een lange klinker na de letter Dal (d): Daaaaa. Dit geeft dan de volgende betekenis: Dawlaaaaaa (staat) Iraq, Levant. Hardop uitgesproken is het een woord zonder betekenis, waarmee het in feite een negatie is van alles wat de groepering claimt te zijn. 

Het gedachtegoed
Da3ash is simpelweg niet meer dan al-Qaida op steroïden. Het gedachtegoed van Da3ash komt voort uit twee bronnen; en dat zijn niet de Quran en de Sunnah zoals zij zelf beweren. Die twee bronnen zijn het Qutbisme en Wahhabisme: het gedachtegoed van deze twee bewegingen vormt tezamen het gedachtegoed van Da3ash en soortgelijke groeperingen.

Als we de geschiedenis van het Wahhabisme bestuderen – de religieuze denkbeelden ten aanzien van andere moslims, de wreedheden en slachtpartijen die destijds begaan zijn -, dan kan men niet anders concluderen dat Da3ash het Wahhabisme in de praktijk brengt. Net zoals dat Wahhabieten van destijds de inwoners van Kerbala en Taif met mannen, vrouwen en kinderen hebben uitgemoord, doet Da3ash dat nu in Syrië en Irak. Wat in Saudistan slechts met de mond wordt beleden of halfslachtig wordt geïmplementeerd, wordt door Da3ash naar de letter uitgevoerd.

Het feit dat de Sauds hun Wahhabi-waanzin niet implementeren, is niet vanwege medemenselijkheid van hun kant, of omdat ze het licht hebben gezien, maar komt door de harde realiteit dat hen belet, namelijk: ze moeten zich houden aan de grenzen, die de politieke realiteit in de 21ste eeuw hen heeft opgelegd.

Het Qotbisme behelst het gedachtegoed van Sayed Qotb en diens navolgers. In een notendop komt dat neer op tot het afvallig verklaren van alle moslims, die niet eender denken zoals zij. Een denkwijze die ze gemeen hebben met het Wahhabisme. Het verschil tussen het Qotbisme en Wahhabisme is, dat laatstgenoemde zich ondergeschikt heeft gemaakt aan de politiek van de Sauds. Wahhabitische “schriftgeleerden”, zoals de overleden Ibn Baz, zijn bereid elke misdaad en wandaad van de Sauds te voorzien van een fatwa als aflaat. De Sauds en de Wahhabitische “schriftgeleerden” vormen een symbiotisch pact: de één kan niet zonder de ander. Het Qotbisme daarentegen beziet elke overheid in de Arabische wereld monarchaal of republikeins als zijnde een afvallige regering, die omvergeworpen dient te worden.

Quiëtisme en religieus revolutionair radicalisme behelzen twee onverenigbare ideeën. En toch hebben deze twee stromingen in de jaren ’60 van de vorige eeuw een kruisbestuiving ondergaan. Ironisch gezien gebeurde dat in Saudistan. Uit die kruisbestuiving is al-Qaida ontstaan en alle verwanten groeperingen. Zo werd het gedachtegoed van deze kruisbestuiving vanaf de jaren ‘60 wijd en zijd verspreid door de Sauds met de zegen van Uncle Sam. Dit alles om de nationalistische seculiere republieken in de Arabische wereld te bestrijden, en later de USSR in Afghanistan. In die zin is de strijd in Syrië niet meer dan een continuering van wat sinds de jaren ’60 gaande is.

Wahhabitische “schriftgeleerden”: handelaren in fatwa’s
De dociele houding van de Wahhabitische “schriftgeleerden” ten aanzien van de Sauds die zich als volgt kenmerkt – u vraagt en wij formuleren voor elke uwer misdaden en wandaden een gelegenheidsfatwa – is iets wat nooit echt goed heeft gelegen bij diegenen, die geïnspireerd waren door de kruisbestuiving van het Qotbisme en het Wahhabisme. De druppel die de emmer deed overlopen was de fatwa die Ibn Baz uitvaardigde in 1990, waarin hij de komst van honderdduizenden Amerikaanse soldaten op het Arabisch schiereiland rechtvaardigde. Vanaf dat moment keerde het Frankensteins’ monster, dat geschapen is door de Sauds en Uncle Sam, zich tegen hen.

Niet dat dit de Sauds en zelfs Uncle Sam ook maar heeft belet; sindsdien is men namelijk toch doorgegaan met het financieren, bewapen en trainen van deze lui – zoals dat nu in Syrië gebeurt. Want zolang men Frankensteins’ monster veilig vanuit de lucht kan bombarderen, wanneer het zich tegen de meesters keert, dan kan men zich hier en daar een aanslag of onthoofding permitteren. Dat Da3ash nu gebombardeerd wordt door Uncle Sam en zijn satrapen, heeft niets van doen met het gedachtegoed van Da3ash of zelfs maar met de misdaden begaan door deze groepering. De enige reden is dat Da3ash zich niet aan het script heeft gehouden, namelijk: door niet te opereren binnen de vastgestelde grenzen – lees: kom niet aan de belangen van Uncle Sam.

Militair
De spectaculaire gebiedsuitbreiding in Irak en Syrië wekt de indruk dat Da3ash een geoliede militaire machine is, die over alles heen walst. Niets is minder waar! Wat Da3ash goed kan is zelfmoordaanslagen plegen, weerloze mensen gruwelijk vermoorden en goede propaganda maken. Wat het niet kan, is vechten als een goed georganiseerd leger, dat instaat is gelijkwaardige tegenstanders te verslaan. Zodra Da3ash tegenover een tegenstander komt te staan, die instaat is terug te vechten – en dat ook daadwerkelijk doet -, dan stokt de opmars van Da3ash. Het resultaat zal dit zijn: dat er er weinig meer over blijft van die air van onoverwinnelijkheid.

Da3ash opereert als een troep hyena’s. Altijd zoekend naar zwakke prooien die het numeriek kan overweldigen, of middels gruwelijkheden kan demoraliseren en op de vlucht kan doen slaan. De psychologische oorlogsvoering door middel van gruweldaden is zo oud als de oorlogsvoering zelf. In de burgeroorlog situatie in Syrië en de semi-burgeroorlog situatie in Irak is dit een goedwerkende strategie, die Da3ash geen windeieren heeft gelegd. Echter, die strategie heeft een keerzijde wanneer er niet een daadwerkelijke militaire macht achter staat, die wanneer de psychologische oorlogsvoering faalt in actie kan komen om alsnog de klus te klaren.

Het meest recente voorbeeld daarvan is Ain al-Arab (Kobani). Maar er zijn meer voorbeelden. In juni belegerde Da3ash het 12.000 tellende Iraakse stadje Amerli. De Turkmeense shia daar besloten niet te vluchten, maar terug te vechten. Twee en een halve maand verdedigen de burgers van Amerli zich tegen Da3ash, totdat het stadje ontzet werd door het Iraakse leger. De Arabische sunnieten in Dhuluiya weigerden Da3ash toegang tot hun stad en hebben hun stad sindsdien met hand en tand verdedigd tegen Da3ash. Er zijn nog meer voorbeelden, die telkens hetzelfde aantonen: wanneer mensen terugvechten, dan legt Da3ash het af.

Het grootste bewijs dat Da3ash niet meer is dan een stel moorddadige psychopaten met grootheidswaanzin zonder militaire macht is: Diyar al-Zor. Als men op de kaart kijkt dan ziet men dat midden in al dat grijze gebied een roze vlek. Dat is de stad, Diyar al-Zor, die bijna geheel in handen is van het Syrische regime. Waarom zou Da3ash zoveel strijders inzetten voor de verovering van een strategisch nutteloos stadje als Kobani, terwijl er midden in dat zogenaamde kalifaat een stad ligt van meer dan 200.000 inwoners? De reden daarvoor is simpel: 9.000 soldaten van de Syrische republikeinse garde, bewapend met bijna alles wat het Syrische leger aan conventionele wapens heeft.

Leeghoofden die Da3ash toejuichen en schouderophalend voorbij gaan aan alle gruweldaden van Da3ash, bagatelliseren of gewoonweg ontkennen – zij zouden zichzelf het volgende moeten afvragen: waarom Diyar al-Zor midden in dat zogenaamde kalifaat ligt, maar nog steeds in handen is van het Syrische regime? Waar blijven die onoverwinnelijke strijders van Da3ash om dit klusje te klaren? Hoe kan men ooit hopen de Islamitische wereld te veroveren – of met iets minder grootheidswaanzin geheel Syrië en Irak -, als men niet eens instaat is een stad als Diyar al-Zor te veroveren?

De kalief
Alleen iemand die veelvuldig geestverruimende middelen gebruikt, of ze gewoonweg niet op een rijtje heeft, kan een kalifaat uitroepen en zichzelf tot kalief laten “benoemen”. Het kalifaat in religieus-politieke zin eindigde in het jaar 661/40, en in politieke zin in het jaar 750/128. Nadien volgende tal van monarchen, die zich tooiden met de titel kalief: deze regeerden de islamitische wereld noch in religieuze zin, noch in politieke zin. Eveneens dit geldt dit voor Byzantijnse keizers, die zich tot 1453 tooiden met de titel – Imperator Romanorum – terwijl ze nooit over het gehele Romeinse rijk hebben geregeerd, en hun onderdanen geen Romeinen waren!

Met lui, die zich wederrechtelijk tot kalief laten uitroepen, loopt het in de regel niet goed af; dit geldt ook voor hun nazaten. De Umayyaden, de Abbassieden, de Fatimiden, de Almohaden, de Hafsiden en de Ottomanen hebben behalve dat ze zich ooit tooiden met de titel kalief en machtige rijken stichten nog iets gemeen: met allen liep het slecht af. Zo ook zal het al-Baghdadi vergaan, zij het zonder de glorie en roem; voor hem rest slechts de vuilnisbelt van de geschiedenis.

De vuilnisbelt van de geschiedenis is waar Da3ash zal eindigen en niet alleen Da3ash; maar al die lui die zich tooien met baarden, rondzwaaien met Kalasjnikovs en raketwerpers en claimen te strijden voor het Syrische volk. Zij zijn in feite niet meer dan pionnen in een groter spel.

Mohammed is: Een Man (althans als men dat woord slechts als geslacht opvat), een Moslim (in hart en nieren totaal, echter in daad maar mondjes maat), een Maliki (maar tot zijn schande moet hij bekennen al-Muwatta nog nooit gelezen te hebben), een Afrikaan, een Noord-Afrikaan, een Maghrebijn, een Berber/Amazigh, een Riffijn, een Ayzenay, een Aqarou3, een Arabier (in culturele zin), een Westerling, een Europeaan, een Nederlander, een Hollander, een Zuid-Hollander, een Leidenaar, een Voorschotenaar, een Vlietwijker.

Lees andere stukken van