Voorpagina Maatschappelijk, Media, Samenleving

Beste Eva Jinek, heb jij weleens last van het glazen plafond?

Beste Eva,

Gisteren vroeg je in de uitzending aan Souad Mokhtari of zij zich gediscrimineerd voelde. Souad antwoordde ontkennend, en daarmee leek het onderwerp van de baan. Of die ene moslim die men spreekt zich gediscrimineerd voelt, is dan de vraag. Hoeveel doet dat ene antwoord van die moslim ertoe, als we al zoveel wéten over hoe het gesteld is met moslims als groep in Nederland, maar het daar niet over hebben?

Hoeveel doet dat ene antwoord ertoe, als deze maand een onderzoek wordt gepubliceerd naar moskeeën, en de o zo tolerante Nederlandse samenleving waarin deze zich bevinden? Een samenleving waarin gebedshuizen structureel beklad dan wel getooid met varkenskoppen worden, en alles daar tussenin?

Hoeveel doet dat ene antwoord ertoe, als mijn opmerking over de o zo tolerante samenleving in het verkeerde keelgat kan schieten, en dat mensen misschien uit reflex willen typen: ‘Maar zo ben ik niet, je scheert iedereen over dezelfde kam’? De ironie.

Hoeveel doet dat ene antwoord ertoe, als een twaalfjarige jongen mij vertelt dat zijn juffrouw de klas uitlegde dat de aanslag op Charlie Hebdo door moslims is gepleegd, ‘maar dat er ook goede moslims zijn hoor.’?

Of een enkele moslim zich gediscrimineerd voelt, is dan de vraag.

Hoeveel doet dat ene antwoord ertoe, als een gastles door een moslim over diens geloof wordt afgezegd, omdat ’het ongepast is dat iemand gezien de huidige omstandigheden komt spreken over de islam.’? Ter informatie: het gaat om een les die met gesprekken wordt afgesloten, waarbij ruimte is voor het delen van gedachten, ook de kritische, en men elkaar leert kennen. Een basale voorwaarde om dichter tot elkaar te komen, niet? Om in de woorden van de school te spreken; ‘de omstandigheden’ lenen zich juist nu voor een dergelijke les. Maar nee. Men is bang. Dat kan, maar het bouwen van muurtjes brengt niemand dichter bij elkaar. Ter éxtra informatie: die gastles wordt gegeven door een toffe gast. Wat een gemiste kans.

Maar de vraag blijft nog steeds of een enkele moslim zich gediscrimineerd voelt.

Hoeveel doet dat ene antwoord ertoe, als ik met mijn kleding en hoofddoek een significant hogere kans heb om overgoten te worden met een blik bier op het Centraal Station, in nota bene Amsterdam?

Hoeveel doet dat ene antwoord ertoe, als voor dit soort incidenten een laagdrempelig meldpunt islamofobie moet worden opgezet, en dat de verhalen schrijnend zijn? Variërend van nare opmerkingen tot klappen in het gezicht van voornamelijk vrouwen, waarbij de omstanders vaak het idee ‘ik stond erbij en ik keer ernaar’ overtuigd ter harte hebben genomen?

Hoeveel doet dat ene antwoord ertoe, als mijn oma en opa zich zorgen over mij maken als zij ’s avonds de huisdeur na een kus en knuffel achter mij dicht doen? ‘Omdat je maar nooit weet dochter, met wat er tegenwoordig allemaal op deze wereld gebeurt.’

Of een enkele moslim zich gediscrimineerd voelt, is dan de vraag. Hoeveel doet dat ene antwoord ertoe? Gaat het werkelijk alleen om mij als individu, als zijnde Souad bijvoorbeeld, en het antwoord dat ik op dat moment geef? Een gevoel, gevat in een antwoord op een gesloten vraag? Of weten we al genoeg om ook eens andere soort vragen te stellen, boven het individuele uit te stijgen, en vragen te formuleren over de structurele aard van problemen in onze samenleving bijvoorbeeld? Omdat we gewoon al zoveel weten. Zijn we bereid om als samenleving  nu andere soort vragen te stellen, of wil men de antwoorden daarop niet horen? Nog steeds niet? Na hoeveel rapporten, onderzoeken en individuele ervaringen dan wel?

Misschien stel ik een beetje veel vragen aan iemand die het gewend is zelf op de vraagstoel te zitten, maar nog eentje dan. De laatste, beloofd. Gewoon, als vrouwen onderling. Heb jij misschien weleens het gevoel op het glazen plafond te stuiten? Nee, zeg je, en het is best gezellig met de heren? O, gelukkig maar. Dan is er niets aan de hand, en kunnen we om twaalf uur weer met gesust hart verder slapen. Of niet?

Schoon geweten, vrede op aarde.

Liefs,

Kauthar

Kauthar verhaalt voor diverse media en werkt ook als campaigner, moderator, coördinator en trainer. Dit doet zij met/voor verschillende organisaties, waaronder DeGoedeZaak, OneWorld, De Correspondent, Milieudefensie, Fossielvrij, NieuwWij en Het Parool. Met WijBlijvenHier! produceert ze de multi media podcast Super Moslims, waarvan zij ook een van de hosts is.

Lees andere stukken van Kauthar