Voorpagina Charlie Hebdo, Maatschappelijk, Politiek

Ik neem afstand van Buma’s CDA!

De heer Buma, en natuurlijk niet te vergeten Maxim Verhagen, zijn er de afgelopen jaren in geslaagd om het CDA te reduceren tot een zeer slap aftreksel van de PVV. In een interview met de Telegraaf is de heer Buma in staat gebleken dit beeld nogmaals  te bevestigen.

Hij stelt dat moslims meer zichtbaar moeten zijn in het zich uitspreken “tegen de terreurdaden van extreme geloofsgenoten”. Mijn haren stonden rechtovereind toen ik die zin las. Hoezo moet ik dat?  De heer Buma kiest ervoor om nogal weinig genuanceerd zijn verhaal te doen. Dit kan natuurlijk ook liggen aan de journalist. Ik bedoel maar: het is wel De Telegraaf!

Ten eerste zijn er wel degelijk initiatieven van moslims in Nederland die zich online (en zelfs bij demonstraties dus kennelijk stond de heer Buma bij de verkeerde demonstraties) uitspreken tegen terrorisme van “extreme geloofsgenoten”. Ik vraag me af hoe lang de heer Buma op deze omschrijving gebroed heeft. Dat dergelijke initiatieven niet zichtbaar genoeg zijn, zegt meer iets over de media die de heer Buma tegenkomt en/of zoekt.

Het klopt wel dat de gevestigde media te weinig aandacht geven aan dit soort initiatieven.
Daarnaast moet de heer Buma de zaken ook in perspectief zien. Er zijn 15 miljoen niet-moslims in Nederland tegenover 1 miljoen moslims, welke verhouding verwacht hij? Want op deze manier kan ik ook conclusies trekken en stellen dat de niet-moslims niet zichtbaar genoeg zijn in het zich uitspreken tegen terrorisme. Door deze uitspraak van de heer Buma worden moslims als collectief aangesproken voor daden van individuen, wat een zeer kwalijke zaak is.

Wat denkt de heer Buma eigenlijk? Dat terroristen zich laten weerhouden door “mede-moslims” wanneer die zich uitspreken tegen hun terreurdaden? Dat soort mensen luistert niet eens naar het woord van Allah, laat staan naar de gewone moslimman.
En het maakt mij boos dat de heer Buma wel zijn conclusies trekt als het gaat om “de moslim”, maar niet de hand in eigen boezem steekt!

Wat maakt dat de heer Buma zich niet uitspreekt tegen al die incidenten waarbij moslims in Nederland zijn aangevallen, bespuugd, uitgescholden en beschimpt omdat kennelijk ook die daders alle moslims verantwoordelijk houden voor wat er in Parijs is gebeurd?
Waar is de heer Buma, die in navolging van Merkel en Hollande, het volgende durft te zeggen: “Wij accepteren geen vreemdelingenhaat, islamofobie want ook die moslims zijn van ons!” Moslims voelen zich ook niet veilig in Nederland door hetgeen er gebeurd is in Parijs.

Waar is het CDA van Lubbers, van Agt en soortgelijke, dat gekenmerkt wordt door solidariteit en verbondenheid met zijn medelanders? Nee, helaas dat is niet meer. De politiek in Nederland kiest ervoor om vooral bezig te zijn met polariseren en ontbinden. Persoonlijk zou ik niet deelnemen aan een vorm van protest of demonstratie, en niet omdat ik niet verafschuw wat er in Parijs is gebeurd. Integendeel. Ik ben bang, bang dat er in die demonstratie ook iemand meeloopt die mij medeverantwoordelijk houdt voor hetgeen er in Parijs is gebeurd, alleen maar omdat ik moslim ben. De heer Buma kiest ervoor met zijn uitspraken om dat gevoel te versterken.

Het zou u hebben gesierd meneer Buma als u ervoor had gekozen om schouder aan schouder te staan met uw islamitische medelander; in solidariteit en verbondenheid.
De heer Buma is een christen democraat en velen malen heeft het CDA mijn stem gekregen, juist vanwege die christelijke identiteit, maar voor mij is de heer Buma niet wat ik ooit vond in het CDA.

38 jaar geleden werd ik geboren in die mooie stad achter de duinen (Den Haag). Inmiddels voldoe ik aan het geijkte beeld passende bij een dertiger. Getrouwd, moeder van 2 jongens, parttime baan, huisje, boompje maar geen beestje. Na een studie verpleegkunde aan de Haagse Hogeschool ben ik vertrokken naar Buitenveldert (Amsterdam) voor een studie Sociaal Culturele Wetenschappen aan de Vrije Universiteit. In mijn jongere jaren betrokken geweest bij de oprichting van meidenvereniging Al Manaar. Mijn passie ligt bij vraagstukken rondom emancipatie en integratie. Ik ben overgevoelig voor maatschappelijke ongelijkheid en onrecht.

Lees andere stukken van Jamila