Verliefd en verloofd
Yes! He popped the question! Of zij natuurlijk, maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat vrouwen, ‘geëmancipeerd’ als ze zijn, liever een ring krijgen dan geven. Tenzij je zo’n veertienhonderd jaar geleden Khadija (ra) heette natuurlijk, dan stuurde je gewoon iemand op je doel af en trouwde je met the best of mankind (sas).
Je bent ten huwelijk gevraagd en je hebt “ja” gezegd. En nu? Waar vind je de perfecte jurk? Welke zaal, catering, uitnodigingen…? Mi Gado, wat een werk! Alles moet tot in de puntjes geregeld worden, want op zo een belangrijke dag wil je niets aan het toeval overlaten. Als we ergens goed in zijn, dan is het wel het organiseren van grote en luxe bruiloften. Weddingplanners, taartenbakkers, hennadames: ze worden allemaal ingeschakeld om hun diensten te leveren, maar het kan zo nu en dan geen kwaad om eens wat verder dan ‘de mooiste dag van je leven’ te plannen. Hoe doe je dat?
Het huwelijk als een zakelijke deal
Stel je krijgt een zakelijk aanbod. Het gaat om een grote deal, de deal waar je jaren op hebt gewacht en waar je naartoe hebt gewerkt. Je kunt je geluk niet op. Yes, dit is het! Je zakenpartner en jij zitten op één lijn en jullie treffen al voorbereidingen voor het inhuldigingsfeest, want zo gaat dat bij zo een deal. Terwijl je ingaat op kleurthema’s en tafelschikkingen word je teruggefloten door de realiteit. Je zakenpartner maakt een opmerking waardoor je even niet meer weet of jullie wel echt op één lijn zitten. De jubelstemming maakt plaats voor ‘what if’s’. Zo veel financiële investeringen staan op het spel, je reputatie bij je werkgever, je carrière… Je besluit dat je er goed aan doet om: a. de kleine lettertjes te lezen en b. al jullie afspraken goed op schrift te laten vaststellen. Je weet maar nooit.
Een huwelijk is geen zakelijke deal. Meestal niet tenminste. Binnen een goede relatie is plaats voor romantiek, liefde, passie, aantrekkingskracht en vriendschap. Je vertrouwt elkaar, je bouwt op elkaar en je sluit compromissen. Soms win jij, soms je partner. Door een huwelijk aan te gaan, zeg je tegen je partner dat je het meent. Je wilt samen door het leven, in voor- en tegenspoed. Iedereen mag het weten en iedereen mag het zien terwijl je in je witte jurk of driedelig pak staat. Tijdens de huwelijksvoltrekking stelt de ambtenaar van de burgerlijke stand je de vraag: “Neemt u uw prins in zijn zwarte volkswagen tot echtgenoot en zult u getrouw alle plichten vervullen die door de wet aan de huwelijkse staat worden verbonden? Wat is daarop uw antwoord?” (art. 1:67 lid 1 BW – op de prins en de volkswagen na). Tja, wat is daarop je antwoord? Je staat daar niet voor niets in je mooie jurk of pak. Alle plichten die door de wet aan de huwelijkse staat worden verbonden. Plichten. Wet. Huwelijk. Jammer genoeg vertelt de ambtenaar er niet bij welke wetten en plichten dat dan zijn.
In een artikel van het Burgerlijk Wetboek staan de wederkerige plichten van echtgenoten opgenomen, dit wordt in het jargon ‘de grondwet van het huwelijk’ genoemd en het gaat zo: “Echtgenoten zijn elkander getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd. Zij zijn verplicht elkander het nodige te verschaffen”(art. 1:81 BW). Getrouwheid, hulp, bijstand, het nodige. Met zulke vage termen kom je niet veel verder. Maar neem van mij aan dat ‘de wet’ over bepaalde zaken met betrekking tot het huwelijk wel degelijk heel duidelijk is. Er is dan ook genoeg om over na te denken.
Wat je motieven om te trouwen ook zijn, elk huwelijk heeft (vergaande) juridische gevolgen aangaande je (toekomstige) kinderen, financiën, persoonsrechten, erfrechten en ga zo maar door. Enfin; genoeg om een boek over te schrijven. En laat ik nu net werken aan een boek over de juridische consequenties van het ‘ja-woord’ naar Nederlands en Marokkaans recht. Want hoewel het niet nodig is om meester in de rechten te zijn om een huwelijk aan te gaan, het is op z’n minst verstandig om je te (laten) informeren over de gevolgen van een huwelijk. De verlovingsperiode is het moment om stevig te onderhandelen en vooral alles bespreekbaar te maken. Over bepaalde aspecten moet je gewoon zakelijk zijn en je verstand gebruiken. Je wilt een deal waarbij je weet wat je van je toekomstige partner mag verwachten en nog belangrijker, wat er van jou verwacht wordt.
Wat van jou is, is van mij
Een belangrijk aspect om te bespreken met je partner is hoe jullie om willen gaan met de financiën. Je weet waarschijnlijk dat wanneer je ten overstaan van die ambtenaar met ‘ja’ antwoordt en je geen huwelijkse voorwaarden hebt opgesteld, je in gemeenschap van goederen trouwt (art. 1:94 BW). Wat van jou is, is van je partner en wat van je partner is, is van jou. Wat veel mensen niet weten is dat die huwelijkse gemeenschap niet alleen bestaat uit groene cijfers, maar ook uit rode. Heeft je partner schulden, dan ben jij daar net zo verantwoordelijk voor als je partner. Ook indien die schulden al bestonden voor jullie huwelijk.
Heeft je partner een onderneming dan nemen jullie samen een risico. Mocht de zaak onverhoopt failliet gaan dan ben jij namelijk naast je partner de pineut (afhankelijk van de rechtsvorm van de onderneming, maar in de regel werkt het wel zo). Dit kun je voorkomen door huwelijkse voorwaarden te laten opmaken door een notaris (artt. 1:93 jis 114, 115 BW).
Tussen tortelduifjes kan het best een awkward topic zijn, huwelijkse voorwaarden. Je wilt natuurlijk niet de indruk wekken dat je de ander niks gunt. Begrijpelijk, maar echt onnodig. Een misconceptie is dat huwelijkse voorwaarden alleen worden aangegaan uit eigenbelang, terwijl het juist kan dienen ter bescherming van je partner. Stel dat je door omstandigheden met hele hoge schulden komt te zitten, dan wil je toch niet dat jouw partner ook zonder cent achterblijft?
Dat is overigens niet alleen in het belang van je partner, maar ook in het belang van het hele gezin. Als papa en mama allebei in de schulden zitten, dan zijn kinderen daar in materieel opzicht ook de dupe van. Door huwelijkse voorwaarden kun je voorkomen dat schuldeisers kunnen verhalen op het vermogen van je partner. Daarmee bescherm je in ieder geval een deel van ‘jullie’ vermogen. Het prettige aan huwelijkse voorwaarden is dat er verschillende gradaties zijn. Jullie bepalen zelf wat jullie wel en niet willen delen ‘binnen de grenzen van de wet’. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen dat de woning en de inboedel van jullie samen zijn, maar je kunt er ook voor kiezen dat je helemaal niks samen deelt, koude uitsluiting heet dat.
Laatst had ik voor mijn onderzoek een gesprek met een notaris. Ik vroeg hem wanneer hij huwelijkse voorwaarden adviseert. Zijn antwoord daarop was heel resoluut: “Altijd.” Hoewel het zoals vermeld kan dienen ter bescherming én het bij een onverhoopte echtscheiding een hoop juridisch getouwtrek kan besparen, ben ikzelf niet van mening dat het te allen tijde nodig is om huwelijkse voorwaarden op te laten maken.
Stel nu dat je er samen voor kiest dat één van de partners geen betaalde baan neemt. Die partner zorgt ervoor dat thuis alles op rolletjes loopt qua huishouding, kinderen en alles wat daarbij komt kijken. Laten we wel wezen, dat is zwaar en helaas ook vaak ondankbaar werk. Maar het hele gezin, inclusief de werkende partner (allang niet meer per definitie de man) profiteert daarvan. De thuisblijvende partner offert zijn/haar carrière, financiële onafhankelijkheid en op sommige momenten zijn/haar geestelijke gesteldheid op. Papa’s en mama’s weten wat ik bedoel, want probeer maar eens níet door te draaien na de zoveelste driftbui van een two-year-old. In een dergelijk geval zou het mijns inziens niet fair zijn om bijvoorbeeld koude uitsluiting overeen te komen, omdat de thuisblijvende partner er dan wel erg slecht vanaf kan komen. Dus als je mij vraagt of je huwelijkse voorwaarden moet laten opstellen en in welke vorm, dan verschuil ik mij graag onder de meest favoriete stelling onder juristen: “dat hangt af van alle omstandigheden van het geval”. Hoe het ook zij, het is stof om over na te denken.
Deal or no deal
Een huwelijk heeft juridische consequenties met veel kleine lettertjes en vergaande gevolgen, ook financieel. Ga daarom een huwelijk aan alsof je een grote zakelijke deal sluit. Benader de voorwaarden zoals je dat zou doen bij een zakelijk contract en schakel een jurist in als je er zelf niet uitkomt. Maar bovenal: maak alles bespreekbaar. Je wilt echt niet van je honeymoon komen om vervolgens geconfronteerd te worden met een berg schulden. Geloof me, het bestaat.
De romantiek komt en gaat, maar de juridische consequenties are there to stay. Hoewel de wet een kader biedt, hebben jullie ook het een en ander in te brengen. Contractvrijheid noemen juristen dat. Wat je ook kiest, maak de afweging bewust. Iedere situatie is anders en het is zó belangrijk dat je samen goed de mogelijkheden en wensen in kaart brengt of laat brengen. Dan kunnen jullie je vervolgens richten op waar het allemaal echt om gaat in een huwelijk: de achtbaan van ups & downs in goede banen leiden naar een happily ever after.
Nadia Benaissa
Als kind was Nadia al gefascineerd door het recht. Haar studiekeuze was dan ook snel gemaakt. Ze zet zich in voor mensenrechten en sociale rechtvaardigheid. Ook schreef ze het boek Liefdeswetten, over Nederlands en Marokkaans huwelijksrecht.Lees andere stukken van Nadia
6 Reacties op "Trouwen: deal or no deal?"
Beste Nadia,
Goed dat je dit onderwerp behandeld. Ik ben zelf van mening dat je altijd op huwelijkse voorwaarden moet huwen. Je doet het uiteraard om jezelf te beschermen en daarmee ook meteen je partner. als je van iemand houdt dan wil je niet dat die door jou toedoen in de problemen komt. dus het is een bescherming van elkaar. Ik zou het zelfs verder willen trekken en zeggen dat je beiden een BKR (BUREAU KREDIET REGISTRATIE ) uitdraai mee zou moeten brengen en een bloedonderzoek op geslachtsziektes. Heb ik tenminste wel gedaan en daarmee voorkom je echt een hoop ellende. Je weet dat je bedien clean het huwelijk in bent gegaan.
Het is gewoon heel fair en je gaat een huwelijk eerlijk in zonder dat je argwaan hoeft te hebben. Als je vandaag de dag ziet hoeveel ellende er is dan is het alleen maar iedereen aan te raden. vooral bij moslimjongeren die niet eerst samen gaan worden en jaren gaan daten is het des te belangrijker. sommigen trouwen na een paar maanden met iemand die ze daarvoor niet hebben gekend. Het si dan natuurlijk van de zotte dat je jezelf juridisch en financieel verbind aan iemand die je pas een paar maanden kent. Ook al ken je elkaar langer dan heb je nog steeds de statistieken die ons vertellen dat lang niet elk huwelijk eeuwig duurt.
Aanvullend nog het volgende:
in gemeenschap van goederen huwen is ook niet islamitisch. Zoals de meesten weten heeft de man de plicht om voor zijn gezin te zorgen en mag hij daarvoor niet om het vermogen van zijn vrouw vragen. dat we dit in de praktijk allemaal anders doen weet ik ook, maar in de basis mag je niet aan elkaars vermogen komen en is de vrouw daarin beschermd en het is dus zo zuur als ze een lapzwans treft die alles bij elkaar liegt en dat ze later haar vermogen kwijt is en erger nog met de helft van zijn schulden zit. .
overigens wil ik hier niet de mannen veroordelen. andersom gebeurt het ook. Mannen die huwen met vrouwen die krediet als middlename hebben.
tenslotte een laatste reden waarom je elkaar zou willen beschermen en onder huwelijkse voorwaarden moet huwen. als jij als man of vrouw gaat ondernemen en je raakt financieel in de problemen dan is dat al erg genoeg en wil je niet nog eens dat je partner en je gezin daar ook nog eens in getrokken worden. zeker als je wilt gaan ondernemen heb je de plicht naar je partner toe om in huwelijkse voorwaarden te huwen.
ik zou het persoonlijk als eerste eis op tafel leggen nog voordat je verder gaat met daten of wat dan ook. Dan is het namelijk nog goed bespreekbaar zonder dat er meteen emoties om de hoek komen kijken.
http://img0.bladna.nl/IMG/local/cache-vignettes/L650xH650/marokkaanse-vrouw-ruiter-09396.jpg
Masha Allah
Eindelijk eens een nuchtere en nuttige kijk op de zaken. Er worden wel vaker evenementen georganiseerd om dames voor te bereiden op het huwelijk die bij overkomen als verkapte bruidsmodeshows.
Begint je huwelijk (met eventueel geleend geld?) in een peperdure 5 sterren hotel en in een trouwjurk/pak van EUR 10.000 dan speelt geld waarschijnlijk een hoofdrol in je huwelijk. Mocht het allemaal niet lekker lopen dan dan is een huwelijkscontract (waarin de geldzaken besproken zijn) een appeltje voor de dorst. Want als een huwelijk niet te redden valt dan kan een huwelijkcontract je echte liefde (geld) redden.
Bij trouwen maak een moslim/moslima een deal met zijn/haar schepper. Wat er daarna gaat komen weet niemand. Als je in hem vertrouwt dan kan een huwelijkse voorwaarde de prullenbak toch?
@moslimman
Het heeft niks met vertrouwen te maken. jij hebt een baan als het goed is en je hebt daarvoor een overeenkomt gesloten. Ondanks dat jou werkgever en jij 2 uiterst betrouwbare personen zijn. Dat contract ligt ergens in een la of als pdf in een map, maar daar kijk je nooit meer in, tenzij je van baan wilt veranderen of je werkgever aangeeft dat jij van baan moet veranderen. Dus zolang het goed gaat is er inderdaad niets aan de hand. het is handig voor die momenten dat er wel iets aan de hand is. aangezien Marokkaan een scheidingpercentage hebben van 50% met alle ellende van dien is het wel degelijk aan te raden.
verder is er islamitisch ook iets voor te zeggen. je regelt in de overeenkomst dat het vermogen van eenieder gescheiden blijft en je hebt dan in het huwelijk zelf de keuze of je wel of niet vermogen overhevelt naar de ander, maar de ander kan je er niet toe verplichten.
Aangezien je ook met huwelijkse voorwaarden zaken als partner alimentatie niet kunt uitsluiten is de beste optie om NIET te trouwen voor de Nederlandse wet. Je moet als men compleet gestoord zijn om te trouwen gezien de 50% scheidingskans. Als je uit een vliegtuig gaat springen en de kans dat je parachute open gaat 1 op 2 is, zou je die gok dan wagen?
Men, please stop thinking with your little head and use the one above your shoulders for once!