Voorpagina Maatschappelijk

Due to Milk

, 10 februari 2011, 7 reacties

“Het verhaal gaat dat tijdens dit bezoek hij als een blok voor Geertruida 88 is gevallen. Een rasechte Hollandse koe afkomstig van het Holsteiner-Friesian ras. Bij het naturalisatieproces werd haar naam echter veranderd van Geertruida 88 naar Khadija 88”. Over melk, koeien, marokko, nederland en de Domtoren.

Afgelopen week ben ik aanwezig geweest bij de kick-off van de culturele estafette Melkkleuren in de Jaarbeurs in Utrecht. De mastermind achter dit fenomeen is kunstenaar/vormgever Aziz Bekkaoui. Het evenement had als titel ‘Melk in de boxring’.

Tijdens ‘Melk in de boxring’ werd het duidelijk dat dit het startsignaal is voor meerdere activiteiten die later dit jaar zullen volgen waaronder het omtoveren van de Domtoren in Utrecht tot een gigantische melkpak. Hiermee zal het startschot worden gegeven voor een tour van Melkkleuren door Nederland.

Met het thema melk wil Aziz de invloed die melk (en hierdoor de boeren) hebben gehad in de samenleving en de wereld aantonen. Dit doet hij op een verfrissende manier, bijvoorbeeld door het verband tussen de klompendans en de Flamenco te bewijzen, waarmee hij beweert dat de Flamenco eigenlijk afkomstig is uit Nederland.

Hij laat ook zien dat melk iedereen met elkaar verbindt door o.a. moedermelk. Artiesten zoals Rajae, the Starks, en MC Complex hebben een ieder speciaal voor Melkkleuren een nummer geschreven die ze tijdens ‘Melk in de boxring’ ten gehore brachten. Tevens werd er een ode aan melk gebracht via poëzie, dans en filosofie. Daarnaast hebben mensen uit de politiek, wetenschap en het bedrijfsleven hun connectie met melk gedeeld. Waaronder Agnes Jongerius, de voorzitster van de FNV, die op eigenwijze manier vertelde over haar jeugd waar zij bij de buurman, die boer was, aan de slag moest.

Eén van de hoogtepunten voor mij was het moment dat drie LTO boeren – dat zijn boeren die zijn aangesloten bij de Land- en Tuinbouworganisatie – plaatsnamen in de boxring en hun verleden, heden en toekomst met de melk- en vleesindustrie met het publiek deelden. Waaronder Jeanet Brandsma, haar vader had een veehouderij in Giethoorn. Zij vertrok naar Wageningen om te gaan studeren met het idee de wereld te verkennen.Terwijl zij in het buitenland is, komt zij haar buurjongen tegen waarmee zij inmiddels is getrouwd en de veehouderij van haar vader heeft overgenomen. Oftewel gewone mensen die belangrijk werk leveren. Immers: geen boeren, geen producten die de basisbehoeften kunnen bevredigen.

Ik moest toen denken aan mijn oom die een boerderij/slachtbedrijf heeft. In 1992 heeft mijn vader een visum voor hem geregeld om zijn grote broer in Nederland eens te komen bezoeken. Ik was toen vijf jaar oud.

Het verhaal gaat dat tijdens dit bezoek hij als een blok voor Geertruida 88 is gevallen. Een rasechte Hollandse koe afkomstig van het Holsteiner-Friesian ras. Met haar prachtige zwart-wit gevlekte vacht was zij een lust voor het oog. Mijn oom heeft haar toen laten exporten naar Marokko.

Bij het naturalisatieproces werd haar naam echter veranderd van Geertruida 88 naar Khadija 88 om voor de hand liggende redenen. Jarenlang heeft zij mijn familie voorzien van melk. Het werd een gewoonte om met mijn zusje, neefjes en nichtjes naar haar stal toe te gaan om haar te aanschouwen.

Mijn tante beval ons nooit achter haar te staan want de kans was groot dat ze ons een trap zou verkopen. Ik kreeg het dan ook altijd Spaans benauwd als ik bij haar in de buurt was. Ik kon me natuurlijk niet laten kennen en ging toch altijd (met knikkende knieën) mee. Want wat was ik toch trots zeg dat die mooie dikke koe afkomstig was uit Nederland.

Tijdens een van onze bezoeken hadden we vernomen dat haar tijd was gekomen. Terwijl ik dit typ, realiseer ik me dat mijn oom vast moet hebben gedacht dat er niet zoveel meer uit Khadija 88 te melken viel en haar maar naar zijn slachtbedrijf heeft gebracht. Hoewel mijn oom inmiddels meerdere Hollandse koeien heeft gehad, is er geen een die de plek van Geertruida 88 heeft kunnen innemen.

Een meisje dat wordt verward als Maleisisch, Indonesisch, Zuid Afrikaans en Somalisch maar in werkelijkheid volbloed Marokkaanse is. Ondanks dat zij een internationale opleiding volgt is zij in eerste instantie van plan om in Nederland aan de slag te gaan. Hoewel ze inmiddels al een aantal plekken heeft mogen bezoeken heeft ze nog een waslijst van landen die ze graag God Willende wil zien, zoals Japan. De oorzaak van haar intense behoefte om überhaupt de wereld te willen zien. Ok, ok om heel eerlijk te zijn was dat Dragonball Z maar dat even terzijde. Een ding is duidelijk en dat is dat Nederland het land blijft waar haar huis woont.

Lees andere stukken van Malika