Voorpagina Algemeen, Cultuur, Maatschappelijk, Opmerkelijk, Politiek, Racisme, Samenleving

Politie Den haag terroriseert lokale bevolking

Waar ik al lang voor vreesde is gisteren helaas realiteit geworden. Den Haag verloor haar geduld en kwam bepaald niet zachtaardig in opstand tegen de politie. En dat is alles behalve onbegrijpelijk.

Al lang heeft de stad achter de duinen te lijden onder de grillen van het zwarte schaap van de Nederlandse politiekudde. De Haagse politie zet haar rotte tanden, bureau De Heemstraat en Hoefkade, maar al te graag in tegen vaak biculturele burgers. Zo heeft dit eerder al tot de dood van de 17-jarige Rishi Chandrikasing en zware mishandeling van onder andere de 14-jarige Oubayda en echtgenoot en vader Moustafa Sealiti geleid. Met de meest recente zeer curieuze dood van Mitch Henriquez begint het er op te lijken dat de Haagse politie meer moorden pleegt dan oplost.

In mijn veilige thuishaven Rotterdam werk ik goed samen met de regionale politie. Dit komt niet alleen omdat de Rotterdamse politie veel beter tegen kritiek ken, maar ook omdat de misstanden van het Rotterdamse politieapparaat gelukkig lang niet in de buurt komen van dood en zware mishandeling.

Zelfs ik, als eeuwige communicatiestudent en vaak de rust zelve, zou het lastig vinden om te praten met een politieapparaat dat zich niet alleen schuldig maakt aan dood en zware mishandeling van medeburgers, maar er ook nog eens mee wegkomt. En het ‘eerst doden, dan (goed)praten’ principe van de Haagse politie is dan absoluut ook geen goed voorbeeld.

Ik zie weinig goeds in de agressieve wending die de discussie in Den Haag nu heeft genomen. Toch vraag ik de Haagse politie met klem, en voor ons aller bestwil, om zich in deze penibele situatie te gedragen als de professionals die het zouden moeten zijn en die rotte tanden nu eindelijk eens te laten trekken. Voordat ze er worden uitgeslagen.

'Anouar Ethawri' is het schrijvers-pseudoniem van een doodnormale jongen die verder uit angst voor represailles liever zijn volledige naam verborgen houdt. Anouar Ethawri, hierna te noemen 'de zwaarlijvige puber met de vele namen', ziet in Rotterdam het levenslicht op precies dezelfde dag dat Theo Laseroms -Feyenoord én Sparta legende- helaas het loodje legt. Een triest gevalletje 'de een zijn dood, de ander zijn brood' en verder de basis voor een levenslange liefde voor de twee Rotterdamse voetbalclubs. Naast het liefhebben van Rotterdamse voetbalclubs -en eigenlijk alles wat maar enigszins met Rotterdam te maken heeft- doet de zwaarlijvige puber met de vele namen niet zo veel in zijn leven. Behalve dan misschien af en toe wat lezen uit een Dostojevskitje, de Donald Duck of natuurlijk de Koran. Als Feyenoord eindelijk weer eens kampioen wordt, regelt de zwaarlijvige puber met de vele namen een importbruid en gaat hij op huwelijksreis naar Paaseiland. InshaAllah.

Lees andere stukken van Anouar