Eigenlijk ken ik je niet zo goed, en jij mij ook niet. Ik weet dat je met de wat jongere jongens uit de wijk omging, zo nu en dan ook met mijn broertje. Ik ken je voornamelijk als teamgenoot bij de voetbalclub destijds. We streden samen op de trainingen en tijdens onze zondagswedstrijd tegen andere teams uit de Haagse regio. Onze gezamenlijke strijd heeft ons toen ook promotie opgeleverd naar een hogere klasse. Leuk was dat hé, om ons seizoen zo succesvol af te ronden? Je was volgens mij de jongste speler van het team. Jij zou het nog kunnen ja, profvoetballer worden. Je was bikkelhard, technisch en erg slim tijdens het voetbalspelletje. De ideale ingrediënten voor een topvoetballer. Met de juiste begeleiding en met jouw strijdvaardigheid zul je er wel komen. Dat dacht ik en dat sprak ik ook uit, en andere teamgenoten met mij.
Die strijdvaardigheid ben je nooit verloren. Achteraf denk ik, had je die toch maar verloren. Want de juiste begeleiding voor een profloopbaan is er namelijk niet van gekomen. De juiste begeleiding voor een andere mooie toekomstige loopbaan bleef ook uit. Er kwam een andere begeleider in je leven. Eentje met een ander doel voor ogen. Nee, hij zag in jou de optimale kwaliteiten voor een andere strijd: een onbegonnen strijd met een hopeloze toekomst. Hij zag in jou de brandstof voor de brandhaard in het Midden-Oosten.
Waarschijnlijk bood hij je antwoord op vragen. Onbeantwoorde vragen waar je niet eens van af wist dat je die had, en daar wist hij toch antwoord op. Verbaasd was jij om zijn ‘kennis’, zijn ‘mooie’ woorden en zijn overtuigingskracht. Gelukkig was jij, toen hij je vertelde over al het ‘moois’ wat je te wachten stond en voor het grijpen lag in de hitte van Irak en Syrië. Dat kon je natuurlijk niet afslaan. Zeker niet als je daar zowel jezelf als al je broeders en zusters op aarde mee hielp. Ja, dacht je. “Mijn Umma heeft mij nodig. Mijn strijdkracht maakt het verschil, net als met voetballen. Zonder mij miste het team de pit om door te zetten en de overwinning te behalen. Ja, ik ben het wat ze nodig hebben daar. Mijn volharding maakt het verschil. Eindelijk iemand die dat in me ziet en die mij de juiste omstandigheden biedt om mijn talenten optimaal te benutten.”
Je vertrok en verraste vriend en vijand met je appjes dat je in Bilaad Shaam bent. Ter bevestiging stuurde je een foto, om met een trots en blij gezicht je omgeving gerust te stellen en te vertellen dat jouw keus de beste keus is en voor iedereen goed zal zijn. Eigenlijk kwam je terecht in een omgeving waar je niks en niemand kende, en je kon je slechts verstaanbaar maken bij die andere broeders die net als jij voor een mooie strijd de lage landen al dan niet permanent hadden verlaten. Gezamenlijk gingen jullie de strijd aan en volgden jullie de orders van de ‘leiders’ op.
Vorige week zat je nog thuis te internetten en zag je de strijders met hun wapens in YouTube-filmpjes, nu ben jij die strijder en draag jij het wapen. Je weet niet wie je vijand precies is, maar dat weten ‘zij’ wel. De ‘oprechte’ broeders, die de naam Allah om de zin in hun mond nemen. ‘Godsvrezend’ en ‘goedhartig’. “Die broeders weten precies wat ik moet doen om mijn Umma te wreken en verder te helpen. En als het mij niet lukt, dan weet ik in ieder geval zeker dat ik hoe dan ook goed terecht kom. Want laten we eerlijk zijn, als ik niet hier strijd voor de goede zaak, wat heb ik dan verder te zoeken op deze zieke wereld?” Dat vertelde je ook in je appjes. Je nam bij aankomst al afscheid van iedereen en trof maatregelen voor een ontmoeting met je naasten in het hiernamaals, in sha Allah.
En nu zit je daar. Het hiernamaals. Ongetwijfeld had je nog langer hier willen zijn om je strijdende broeders bij te staan, maar het mocht allemaal toch niet baten. Je lot stond beschreven in een massa aanslag. Je strijd en volharding bleken niet voldoende voor die allesvernietigende Irakese bom.
Misschien had je nog voor even terug willen komen naar je eigen wijk. Misschien had je nog even samen willen strijden met sommige vrienden tegen de politie in de Schilderswijk. Dan kon je al je nieuwe vechtskills uitproberen op die ‘onrechtvaardige agenten’. Maar jij koos voor iets ‘groters’, jij wilde op mondiaal niveau het verschil maken, want je strijd in Nederland was allang voorbij.
Misschien heb je spijt van alles. Spijt van je vertrek, spijt van je veel te vroege dood en spijt van al het geweld waarmee je in aanraking bent gekomen. Spijt van de gemiste kansen die je kon grijpen in Nederland. Of moet de samenleving spijt hebben? Spijt dat we jongens als jij niet de juiste begeleiding en antwoorden kunnen bieden, terwijl ronselaars dat wel kunnen? Spijt dat we zoveel Nederlands talent onbenut laten en uit het oog verliezen?
Doodzonde.
Dit stuk is geschreven door Sahil Achahboun.
Redactie
Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!Lees andere stukken van de WBH Redactie
5 Reacties op "Doodzonde"
Ik word er stil van.
Toevallig zag ik gisteren een documentaire “De bergen achter Sotsji”. Daar kwam in feite dezelfde problematiek aan de orde. In dit geval werd ook meer duidelijk over de “bron” van dit gedachtengoed.
Verschrikkelijk om zo’n moeder helemaal gebroken te zien, twee broers en een zoon verloren door de “strijd in de naam van God”. Hartverscheurend.
Voor de geinteresseerden:
http://www.npo.nl/de-bergen-achter-sotsji/29-07-2015/VPWON_1243271
Dit is de realiteit. Dit zijn de feiten. Heel mooi beschreven Sahil.
Bedankt.
Hij heeft tenminste ballen en wil alle orders van Allah opvolgen, beter dan wij halve moslims met onze ik bid ik vast en wil naar Hadj and Jihad is not for me. Pussies.
O, o wat een slachtoffertjes toch zeg. De oorlogsmisdadigertjes van IS. Massamoordenaars, slavenhouders en verkrachters zijn het. Het is vooral zonde van het talent (not).
@Floris
Typische reactie van toki gespuis die vaak huisvest op geenstijl en nu.nl
Hoe moeilijk het ook voor jouw is om dit te accepteren… maar dat zijn ook mensen. Je hoeft niet op te sommen wat ze allemaal doen want dat weet men ook al heel erg goed. De schrijver die verdedigd hun daden dan ook niet. Stel je eens voor dat jij naast zo iemand hebt geleefd en het wellicht een familie lid of vriend is? Zou het jouw dan wel of niet koud laten als die naar Syrië gaat? Wellicht had de maatschappij dit soort jongeren kunnen behoeden van die daden. Dat is waar de schrijver in essentie op doelt.
Het probleem met mensen zoals jouw is, dat ze niet inhoudelijk de tekst lezen of erop reageren maar dat ze hun eigen visie erop projecteren en dan vervolgens woorden in de mond van de schrijver leggen die hij niet geuit heeft.
Voortaan moet je ons die paranoia gedachten besparen en je gal ergens anders gaan uitspuwen.
Ik begrijp aan je reactie dat jij een persoon bent die denkt dat die perfect is en denkt dat moslims niet kunnen nadenken en geen gevoelens hebben. Daarom reageer jij zo vel en heb je de betoog van de schrijver inhoudelijk helemaal niet begrepen.
Nogmaals niemand verdedigd IS en er is niemand tussen de moslims met enige gezond verstand die IS verdedigd of zegt dat wat ze doen goed is. Nog is er een wel bekende geleerde van Marokko tot aan midden Asie te vinden die IS met hand en tand verdedigd. Zegt men van wel dan graag het bewijs of zwijg. Maar wij zijn geen beesten, als ik iemand zie die ik weer op de rechte pad kan krijgen dan help ik hem om hem te behoeden van het kwaad. Wellicht is dit moeilijk te bevatten met de hart van steen die jij hebt maar voor mij is dat een plicht die ik heb op mijn medemens/broeder/zuster.
Wegkijken en beoordelen is heel makkelijk beste Floris, als men die instelling had die jij nu toont dan was de wereld al lang verwoest. Trouwens over oorlog gesproken wat vind jij van de militairen die mensen doden die onschuldig zijn? Zijn dat volgens jouw ook beesten of zijn die uitgezonderd? Verkrachtingen en plunderingen zijn ook geen vreemde begrippen voor dat soort mensen?
Laat ik maar niet beginnen over de politieke verhaal achter het onstaan van de chaos in het midden oosten. Ik denk niet dat jouw hersens dat kunnen bevatten. Ik ben bang dat jouw hersens dat zullen verwerken als: ”ISLAM HEEFT HET GEDAAN! ”