Tien jaar geleden heb ik onderstaande column geschreven voor het VNG-magazine van 13 mei 2005. Omdat er in de tussentijd niks veranderd is en de problematiek van het integratiebeleid nog steeds speelt vind ik het van belang deze column nogmaals te plaatsen. Na tien jaar en zes maanden heb ik alleen maar de titel hoeven te aanpassen: van ‘de thee is koud’ naar ‘de thee is nog steeds koud’. De thee was toen al koud en is vandaag de dag nog steeds koud. Als je de naam Rita Verdonk vervangt door Lodewijk Asscher, kun je deze column dan ook zo weer publiceren. Zonder maar één woord meer aan te passen. Behalve natuurlijk de woorden autochtoon en allochtoon.
Tegenwoordig heeft iedereen de mond vol van integratie. Bijna iedere gemeente heeft een integratiebeleid, maar bij het huidige integratiebeleid ontbreekt naar mijn mening een en ander. Ik zal proberen dit duidelijk te maken met een voorbeeld. Integratie kun je vergelijken met een kopje thee. De autochtone Nederlanders zijn de thee en de allochtone Nederlanders het suikertje. Als je suiker in de thee doet, ga je roeren, dan lost de suiker op en krijg je iets lekkers. Zo zou integratie ook moeten uitpakken. Op dit moment is het kabinet in de persoon van de minister voor Integratie, Rita Verdonk, met een grote lepel aan het roeren. Maar een belangrijk element in dit proces wordt vergeten. Want de warmer de thee, hoe beter de suiker oplost. Maar de thee is koud nu.
Met andere woorden, het wordt nu tijd dat de overheid niet alleen roert, maar ook iets aan het opwarmen van de thee doet. Zonder acceptatie is er geen integratie. Gemeenten, maar ook de landelijke overheid dienen na te denken over het maken van een acceptatiebeleid. Doe je dit niet, dan kun je blijven roeren tot je een ons weegt. Op een gegeven moment ben je ‘uitgeroerd’. Dan gaan de suikerklontjes naar beneden en kleven ze aan elkaar vast. Om ze dan uitelkaar te krijgen, heb je een scherp materiaal of zeer warm water nodig. Dus meer energie.
Het integratiebeleid is naar mijn mening niet geslaagd zonder tegelijkertijd een acceptatie- of participatiebeleid te voeren. Het strenge integratiebeleid dat nu wordt uitgevoerd, bereikt niet de doelgroep waarvoor het bedoeld is. Integendeel, juist de allochtonen die een brug kunnen slaan (de thee warm kunnen maken) worden hierdoor geraakt. Nederland verliest een zeer belangrijke doelgroep van met name tweede en derde generatie goed opgeleide allochtonen. Het wordt tijd dat politici dit zien en deze jongeren kansen en mogelijkheden gaan bieden, zodat we een samenleving krijgen waar we met zijn allen trots op kunnen zijn. En waarin wij samen van een lekkere kop thee kunnen genieten.
Ik wil alle DENKers oproepen om samen Nederland op te warmen en een geheel te vormen. Waarin niemand word uitgesloten op basis van ras, religie of afkomst. Nederland is van ons allemaal. Hier blijven wij de komende tijd werk van maken. Daarom DENK. Wen d’r maar aan!
Selçuk Öztürk (Tweede Kamerlid)
Voorzitter Politieke Beweging DENK
Selcuk Ozturk
Selçuk Öztürk is vanaf november 2012 Tweede Kamerlid. Na een geforceerde breuk met de PvdA in november 2014 verliet hij samen met collega Tunahan Kuzu de PvdA-fractie door het onbehoorlijke integratiebeleid van de Minister Asscher waarin Turks-Nederlandse jongeren onterecht werden gestigmatiseerd als IS-sympathisanten. In februari 2015 starten de twee Kamerleden de nieuwe politieke beweging DENK (www.bewegingdenk.nl). DENK staat voor acceptatie en rechtvaardigheid en verzet zich tegen de dubbele maat in Nederland. Selçuk Öztürk is naast het zijn van Tweede Kamerlid ook actief als ondernemer in Roermond en was in diezelfde stad lid van de gemeenteraad van 1998 tot 2013. Van 2011 tot 2012 was hij tevens lid van de Provinciale Staten van Limburg maar besteedt nu zijn volledige aandacht in het opbouwen van Beweging DENK.Lees andere stukken van Selcuk
Volg ons op social media