Voorpagina Buitenland, Charlie Hebdo, Da3ash, Daesh, IS, Islam, Maatschappelijk, Media, Nakba, Opinie, Palestina

Column Khadim Zaman | Een cyclus van oorlog en zoeken naar nieuwe woorden


Bij elk nieuwe afgaan van een bom, het werpen van pakketjes dood en verderf vanuit een drone, het doorsnijden van de keel van onschuld, zoeken wij naar nieuwe woorden. Nieuwe woorden die wij kunnen gebruiken als zalf voor onze verweerde harten. Nieuwe woorden die maar een beperkte houdbaarheid lijken te hebben, en bij een volgende aanslag krachteloos, levenloos zijn, en vervangen moeten worden door nieuwe nieuwe woorden.

Zullen wij wat afspreken, jij en ik? Zullen wij afspreken dat wij de wereld weer terugclaimen van alle sociopaten, die al veel te lang vrij spel krijgen van ons? Zullen wij onze stem als één vrouw of man laten horen, wanneer die sociopaten in ons midden ons weer in een nieuwe oorlog willen doen storten? Misschien dat we dan een nieuwe War on Terror, met wederom zeker 1.3 miljoen doden tot gevolg, kunnen voorkomen? Misschien dat wij dan, in deze nieuwe toekomst die wij opeisen, het ineenstorten van weer een land zoals Irak kunnen voorkomen? Misschien dat wij dan ook niet een door onszelf gecreëerde monster als Da’esh hoeven te bestrijden?

En misschien dat het ook jou een doorn in het oog is dat wij een schandalig groot aandeel hebben in de creatie van de vaak diepe en langdurige misère waar andere volkeren onder gebukt gaan? Misschien dat jij en ik daarom ook meteen kunnen afspreken om samen die vervloekte ‘partnerschappen’, die wij uit eigenbelang onderhouden met mensonterende regimes over de hele wereld, te verbreken? Géén wapens meer voor een van de grootste verspreiders van een moderne en meest on-islamitische vorm van islam, Saudi-Arabië. Een complete boycot van de bezetter van Palestina, die nu al bijna zeven decennia door ons volledig vrij wordt gelaten in het terroriseren van een onschuldig volk. En het grootste probleem van allemaal: onze onwrikbare steun aan het Amerikaanse imperialisme.

Na de aanslagen in Parijs gisteren (uiteraard niet naar aanleiding van de aanslagen in Beiroet en Bagdad) staan onze leiders morgen ook bij jou op de stoep, om jouw steun op te eisen voor weer een nieuwe cyclus van geweld. Ze zullen het wellicht nu niet heel ordinair War on Terror noemen, maar met hoeveel takt en valse inclusiviteit (herinner je je Bush’s en later Obama’s lege frase nog: ‘Dit is geen oorlog tegen de islam!’) een nieuwe slogan voor een nieuwe ronde van terreur ook zal zijn, de vraag en het doel blijft hetzelfde. En ze zullen je verzekeren dat: ‘Het dit keer écht gaat lukken. Dat ditmaal wij ze zullen vernietigen!’

Ik weet niet (zeker) wat jouw antwoord zal zijn, maar ik zal die voet tussen de deur verwijderen, en door de brievenbus naar buiten schreeuwen dat ik moe ben van hun oorlogen. Dat ik moe ben telkens weer nieuwe woorden te moeten vinden, om mezelf en anderen te herinneren aan onze (gedeelde) humaniteit.

Was getekend,
Khadim Zaman

Foto: via Flickr en Wikipedia

Khadim Zaman is het alter ego van Tarik Diamane. Khadim heeft een gruwelijke hekel aan sociale onrecht. En zoals het elke goede Social Justice Warrior (SJW) uit de 21ste eeuw betaamt is zijn voornaamste wapen een laptop, een goede Wi‍-Fi-verbinding en een flinke dosis bijtende sarcasme. O ja, en groene thee. Heel veel groene thee!

Lees andere stukken van Khadim