Voorpagina Ervaringen, Politiek

Een Egyptenaar in het buitenland over de Egyptische revolutie

De typische vraag die de Egyptenaren nu aan elkaar stellen luidt: “Waar was je op dinsdag 25 januari toen de opstand tegen het Egyptische regime uitbarstte en op vrijdag 11 februari toen het presidentschap van Mubarak tot een einde kwam?” Het juiste antwoord zou moeten zijn, “Op het Tahrir-plein in Cairo.” De Egyptenaren die in het buitenland zitten, zoals ik, komen helaas niet in aanmerking voor dit eervolle antwoord. Daarom zaten we allemaal voor de televisie met ongelofelijke jaloezie te kijken naar de mensen die de nieuwe geschiedenis van Egypte aan het schrijven zijn. Tegelijkertijd hadden we onbeschrijfelijke bewondering voor deze nieuwe Egyptenaren die de hele wereld wisten te verrassen, inclusief hun mede Egyptenaren.

Ondanks het pijnlijke gevoel van machteloosheid waaraan ik en mijn Egyptische vrienden hier in Nederland moesten lijden, waren er toch ook positieve kanten aan deze leerzame ervaring.

Liefde voor Egypte

Ik heb bijvoorbeeld mijn liefde voor Egypte herontdekt. Ik woon nu meer dan tien jaar in Nederland. Het is me ook hier gelukt om een succesvolle carrière te beginnen en een gelukkige familie op te bouwen. Ik ging minstens een keer per jaar naar Egypte maar langzamerhand begon een toenemend gevoel van vervreemding als ik daar op bezoek was.

Toen ik de beelden op de televisie zag barstte ik in tranen uit op een manier die ik nooit eerder heb meegemaakt, zelfs niet bij de dood van mijn vader (moge God hem genadig zijn!). De eerste dagen zat ik dag en nacht voor de televisie. Ik kon nauwelijks slapen, eten of zelfs met iemand communiceren. Mijn lichaam voelde erg ziek aan, maar de afgelopen vrijdag zijn al de lichamelijke klachten verdwenen. Ik voelde me weer sterk en ook weer een echte Egyptenaar die ongelofelijk veel van Egypte houdt.

Mozes (vzmh) en de farao

Een ander belangrijke positieve kant van deze moeilijke ervaring was het herlezen van de Koranverzen over de Egyptische farao en Profeet Mozes (vrede zij met hem). Toen ik de afbeelding van Mubarak als een farao op de spandoeken tijdens de demonstraties zag, ben ik teruggegaan naar deze verzen die ik eerder verschillende keren had gelezen. Ik was erg verbaasd door de vergelijkbare elementen in het gedrag van beide farao’s.

De farao in de tijd van Mozes was niet alleen. Zijn macht was te danken aan een grote groep van machtige mensen die de Koran al-mala’ noemde. Sommigen zijn zelfs met naam genoemd, zoals Hamaan die de militaire macht had en Qarun die de economische kracht in zijn handen nam. De moderne farao van Egypte had ook een eigen Hamaan en Qarun en verrassend genoeg zijn ze ook met naam genoemd tijdens de demonstraties: Habib al-Adli (Minister van binnenlandse zaken) nam de rol van Hamaan en Ahmad Izz (een beruchte zakenman en tevens de secretaris-generaal van de regende partij wier lijsttrekker Mubarak was) nam de rol van Qarun.

Een ander vergelijkbaar element tussen de twee farao’s was de onlogische en valse beschuldiging waarmee zij hun tegenstanders bestempelden. De klassieke farao zei tegen de tovenaars toen zij in de Goddelijke boodschap van Mozes geloofden:

“Hij [i.e. Mozes ] is zeker jullie meester die jullie in de toverkunst heeft onderwezen” [20:71].

Wat deze beschuldiging kinderachtig en absurd maakt, is dat de farao zelf en de zijnen heel goed weten wie deze tovenaars zijn die pas een tijdje geleden zichzelf hebben voorgesteld voor al de aanwezigen als de artsvijanden van Mozes (vrede zij met hem). De beschuldigingen gefabriceerd door de moderne farao en de zijnen tegen de demonstranten op het Tahrir plein waren niet minder absurd. De Egyptische staatstelevisie sprak over een groep vandalen die getraind zijn in Israel, gefinancierd door Hezbollah in Libanon en waarschijnlijk ook voorstanders van het Algerijnse elftal! Niemand op aarde kan geloven dat deze karakteristieken samen te vinden zijn in een groep mensen!

Helden

Nu een laatst woord aan de helden in Egypte, “Mijn hartelijke dank aan jullie allemaal. Jullie hebben niet alleen Egypte bevrijd van een dictatoriaal regime. Jullie hebben onze liefde voor Egypte doen herleven en ons dichter bij de Koran gebracht.”

Mohammed Ghaly is in Egypte geboren en getogen. Hij is nu universitair docent, Islamitische Theologie, op de Universiteit Leiden.

Lees andere stukken van Mohammed