Voorpagina Ervaringen, Persoonlijk, Samenleving

Koken met en voor vluchtelingen

, 18 december 2015, 0 reacties

Hoop; ik was het bijna verloren. Na de vele verhitte discussies, de protesten en de demonstraties waarbij rechts-extremistische medeburgers zich schreeuwend en dreigend verzetten tegen de komst van een AZC, was ik de hoop op een tolerante en vredelievende samenleving bijna verloren. Vandaag werd ik eraan herinnerd om de hoop niet op te geven.


Om 6.00 ’s ochtends, toen ik mij nog een keertje omdraaide in bed, was een groep vrijwilligers al druk in de weer met het treffen van voorbereidingen. In de middag zou er namelijk een maaltijd bereid worden voor ruim 600 vluchtelingen die momenteel verblijven in het voormalige Ministerie van Sociale Zaken. Deze dappere zielen, die pas sinds een aantal maanden in Nederland zijn en een buitengewoon zware tijd hebben meegemaakt, verdienen het om verwend te worden. Dit was de gedachtegang van twee zeer betrokken burgers; Nasmoen Ghazi en Edwin Boiten. Het actieve echtpaar zette daarom een actie op touw om wekelijks een avondmaal te bereiden voor vluchtelingen in Den Haag. Het bijzondere aan dit initiatief is dat er niet alleen vóór vluchtelingen wordt gekookt, maar ook met hen samen. Verbroedering en saamhorigheid staan hierbij centraal.

Haute cuisine
Vandaag had ik de eer om een bijdrage te leveren aan dit prachtige initiatief. Met ongeveer 15 vrijwilligers én vluchtelingen hadden wij de keuken van de Anware Mustafa moskee omgetoverd tot een waar ‘haute cuisine’. Op het menu stond een typisch Arabisch gerecht, bestaande uit rijst met gehaktballetjes in tomatensaus. De vluchtelingen, die allemaal afkomstig zijn uit Syrië, waren volledig in hun element. Niet alleen hadden zij de mogelijkheid om hun passie voor dit gerecht met ons te delen, zij waren ook in staat om hun kennis van de Nederlandse taal te laten horen (en eventueel te laten bijschaven).

Gezegend
Naast koken, was er dan ook volop ruimte voor dialoog. De verhalen van twintigers die in hun eentje een reis dwars door de Balkan hebben moeten afleggen raken mij diep. De jongens en meiden die ik spreek zijn allemaal jonger dan ik. Desalniettemin, beschikken zij waarschijnlijk over veel meer levenservaring dan ik ooit zal hebben. Ondanks de moeilijke periode die achter hen ligt, en de lange weg die zij nog hebben te gaan, staan zij stuk voor stuk positief in het leven. Het doet mij beseffen hoe gezegend wij hier in het Westen zijn. Omringd door alle faciliteiten die een mens zich kan wensen. Om niet eens te spreken over de vrede en veiligheid die voor ons zo vanzelfsprekend is. Ik ben vandaag wederom met mijn neus op de feiten gedrukt.

Ja, onze samenleving is momenteel erg breekbaar en zeer gepolariseerd. Toch is het belangrijk om hoop te blijven houden op een betere toekomst. In plaats van te klagen over wat er wel niet allemaal misgaat, zouden wij lessen moeten trekken uit de positiviteit van vluchtelingen. Verandering begint immers bij jezelf. Dus steek je handen uit de mouwen en draag zelf een steentje bij aan een betere samenleving.

Na een bachelor European Studies te hebben afgerond, volgt Yasmina nu een master Bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit. Geboren en getogen in de mooie stad achter de duinen. Haar roots liggen echter ver weg hier vandaan. Als half Eritrese/half Indische noemt Yasmina zichzelf graag een wereldburger. Unity in Diversity, dat is hoe zij graag de wereld zou zien. Haar grootste passie is het schrijven van proza en poëzie. Het is meer dan slechts een hobby; het is haar uitlaatklep, haar uitingsvorm, haar middel om de gevoelens en ideeën die haar bezighouden te delen met iedereen die daar interesse voor heeft. Verder reist, leest en kookt Yasmina graag.

Lees andere stukken van Yasmina