Voorpagina Samenleving

Islamofobe Superhero’s

, 14 februari 2016, 10 reacties

Terrorisme en daarmee basta!
De politie geeft te kennen dat het in beslag nemen van de telefoon een uitreis naar Syrië heeft voorkomen, en daarmee basta. Zo snel als de publieke verontwaardiging over de ‘ontvoering’ van het vijftienjarige meisje oprees, kelderde die ook weer net zo snel in toen de politie haar verhaal deed. Het is allemaal goed, de politie deed gewoon haar werk en wij kunnen weer terug naar de orde van Valentijnsdag. Zolang de overheid en diens ambtenaren het magische toverwoord ‘terrorisme’, het liefst in combinatie met ‘IS’ en ‘uitreizen’ gebruikt, lijkt alles geoorloofd. In die ‘noodtoestand’ geldt immers dat de regel is: er zijn geen regels. Stel je toch eens voor dat dit meisje in Syrië terecht zou komen. Goed gedaan team Terrorisme Bestrijding en drie hoeraatjes voor de Koning!

Het verhaal in eerste aanleg
Het meisje in kwestie liep na een sollicitatiegesprek haar moeder te bellen toen een agent in burger haar telefoon afpakte en ermee wegrende (1). Vervolgens werd ze door andere agenten meegenomen naar bureau Hoefkade en werd ze in een kamer opgesloten (2). Ze vroeg herhaaldelijk vergeefs om een advocaat (3). Er werden haar vragen gesteld over haar hoofddoek en bedekte kleding, of ze radicaal was en vragen over haar contacten (4). Er werden denigrerende opmerkingen gemaakt over haar kleding, uiterlijk en geloof (5). Ze is herhaaldelijk “aangeraakt”, en volgens haar advocaat zelfs mishandeld, waardoor haar hand ernstig gekneusd is (6). Haar woning is opengebroken en er zijn mobiele telefoons, laptops, een fototoestel en een usb-stick meegenomen (7). Haar advocaat beschuldigt politie en justitie van vrijheidsberoving, mishandeling en belediging en stelt dat het een schending is van de regels en van het internationale kinderverdrag (7). Tot dusver de berichtgeving door het Algemeen Dagblad.  

Het kryptoniet van de politie
“Politie voorkomt uitreis Syrië na inbeslagname telefoon”, luidt de kop van het persbericht van de politie. Wauw, dat is nogal wat: doordat de agent is weggerend met de telefoon, is voorkomen dat iemand anders zou uitreizen naar Syrië. Het ging er namelijk überhaupt niet om dat het meisje naar Syrië wilde, maar een achttienjarige jongeman uit Schiedam. Dat is dus gelukkig voorkomen door de inbeslagneming van de telefoon. Misschien neem ik mijn Hollandse nuchterheid te serieus, maar ik vind het nogal een heftige kop. Het (directe) causaal verband lijkt mij iets te ver gezocht. Het wekt bij mij associaties op met superhero-stuff waarbij moslims het eeuwige en onverbiddelijke kryptoniet zijn van ‘Superman’. De politie stelt verder dat zij in opdracht van het Openbaar Ministerie en de rechter-commissaris heeft gehandeld. De advocaat van het meisje, mr. Ruperti, verdraait de feiten volgens de politie.  

Het verhaal in tweede aanleg
Het (inmiddels?) zestienjarige meisje was niet zomaar van de straat geplukt, maar ter voorkoming van het uitreizen van de mysterieuze jongeman naar Syrië. “Terrorisme heeft topprioriteit waardoor de politie direct handelt op het moment dat het Openbaar Ministerie dit noodzakelijk acht.” zo staat in het persbericht van de politie. De advocaat en zijn cliënte moeten dus niet zo zeuren over die zwaar gekneusde hand en overige mishandelingen, de vasthouding zonder mededeling waarvoor ze werd vastgehouden, de denigrerende opmerkingen over haar islamitische uiterlijk, het feit dat ze geen toegang kreeg tot haar advocaat en de huiszoeking. Haar advocaat, mr. Ruperti, vertelde mij dat hij terwijl zijn cliënte nog vast zat contact zocht met de politie. De agent die hij aan de telefoon kreeg gaf aan dat hij geen toegang tot haar zou krijgen. Er werd niet verteld wat er speelde, maar ze werd niet als verdachte aangemerkt terwijl die indruk wel werd gewekt bij mr. Ruperti. Omdat ze geen verdachte bleek, eiste haar advocaat onmiddellijke vrijheidstelling, maar dit werd geweigerd. Er zijn tot op heden geen papieren getoond waaruit blijkt dat het handelen van de politie-eenheid rechtmatig verliep, sterker nog: het meisje en haar advocaat tastten volledig in het duister, ondanks dat er herhaaldelijk naar de reden van dit hardhandig optreden werd gevraagd. Reden waarom mr. Ruperti uiteindelijk contact zocht met de media.

Voordeel van de twijfel
Verdient de politie niet het voordeel van de twijfel, uiteindelijk is ze er toch om ons te beschermen? De sceptische activisten die op een zaterdag niks beters te doen hebben dan te demonstreren bij het politiebureau Hoefkade, moeten het allemaal niet zo hoog opnemen. Daar zou je als zorgeloze burger graag vanuit willen gaan. Die sceptische activisten deden echter wel hun huiswerk en zijn niet onbekend met buitenproportioneel politiegeweld. Het is niet de eerste keer dat de Haagse politie in opspraak is wegens geweld jegens kinderen. Het zijn niet willekeurige kinderen, maar kinderen met een islamitische achtergrond. Daarnaast zijn er ook verhalen van volwassenen die ernstig last hebben van racistisch geweld door de politie, zoals Moustapha Sealiti die arbeidsongeschikt thuis zit nadat hij bont en blauw werd geslagen door een agent om volstrekt onduidelijke reden. “Na anderhalf uur met een gebroken hand en een kapotte rug in een cel te hebben doorgebracht, kreeg hij een boetevelletje mee voor het niet gebruiken van zijn knipperlicht.” vertelt Salaheddine in zijn reportage. Etnisch profileren is een vaststaand probleem, ook buiten Den Haag overigens. De Stichting Vertrouwensherstel Burger & Overheid waarin onder andere Mohammed Ghay actief is, Amnesty Nederland, Controle Alt Delete en antropoloog Sinan Cankaya hebben er hun handen vol aan. Ook wij bij Meld Islamofobie krijgen met enige regelmatig klachten binnen over politieagenten die denigrerende opmerkingen maken, aangiftes weigeren op te nemen en zelfs ongevraagd en onbevoegd woningen binnentreden van Nederlandse moslims. En ondanks dat alle bovenstaande personen en organisaties, inclusief wijzelf, in goed contact staan met politiefunctionarissen, zijn er rotte appels. Veel rotte appels. Te veel. De stijging in populariteit van ‘superhelden’ zonder de benodigde superkrachten, zoals Geert W., lijkt een causaal verband te hebben met de mislukte oogst binnen het politiekorps. De politie is onderdeel van de overheid en zij dient de publieke taak. In theorie vallen moslims onder dat publiek, maar de overheid heeft zelf ook een aardige vinger in de pap waar het op uitsluiten en dehumaniseren van moslims neerkomt. Kijk bijvoorbeeld naar de panische reactie op geweld van Daesch (de internationaal erkende term voor IS, maar waar Nederland maar niet aan wil, omdat ‘Islamitische Staat’ veel heftiger en islamitischer klinkt), tegenover het ophalen van de schouders waar het geweld jegens moslims betreft. Nederlandse vrouwen worden in de openbare ruimte uitgescholden, geslagen, bespuugd en aangerand, maar geen politicus die er ’s nachts van wakker ligt, nu deze vrouwen moslima zijn. De overheid, de politie, het OM en de media zijn onderdeel van het probleem dat islamofobie en etnisch profileren in de hand werkt.

De reactie van moslims
‘Drop it like it’s hot’ is de reactie van velen op social media, ook onder moslims. ‘De politie doet gewoon haar werk en het meisje is helemaal niet zo onschuldig’, wordt er gesteld. Het volledige dossier ken ik niet, maar als nieuwsconsument heb ik mijn ernstige twijfels over de simplistische en idealistische verklaring van de politie. Agenten kunnen wel stellen dat zaken volgens het boekje zijn verlopen, maar moet ik dat dan op hun mooie blauwe kleur geloven? Wat maakt de politie betrouwbaarder dan de advocaat die namens zijn cliënte spreekt? De mishandeling, de islamofobe opmerkingen en het feit dat ze niet met een advocaat mocht spreken zijn allemaal vergeten en vergeven wanneer de politie met een verklaring komt. Je hoeft geen complotdenker te zijn om je te realiseren dat er een noodzaak tot kritisch denken bestaat. Juist nu moslims worden geproblematiseerd, gedehumaniseerd  en als tweederangs burgers worden beschouwd én behandeld, omdat het kan.

‘Praesumptio innocentiae’
Waar de waarheid precies ligt, weet ik ook niet. Het blindelings vertrouwen in de overheid en de media is echter gezien de huidige tendens, zeker waar het moslims betreft, niet reëel. Als er iemand mijn voordeel van de twijfel geniet, onverminderd kritisch, waarom dan niet één van de (mogelijk) zoveelste slachtoffers van islamofobie en etnisch profileren? Waarom niet een kind dat hardhandig werd meegesleurd en gekleineerd werd door agenten van een berucht bureau? Van wiens voordeel van de twijfel genieten deze kinderen nog als wij bewuste burgers onze eigen kinderen niet meer in bescherming nemen? Misschien blijkt na gedegen onderzoek dat wij er dan volkomen naast zaten, maar ik persoonlijk ga liever uit van de onschuld van een kind wanneer het tegendeel nog niet bewezen is, dan te geloven in de objectiviteit van een politiebureau waarvan het tegendeel allang is aangetoond.

Bron afbeelding: Flickr.

Als kind was Nadia al gefascineerd door het recht. Haar studiekeuze was dan ook snel gemaakt. Ze zet zich in voor mensenrechten en sociale rechtvaardigheid. Ook schreef ze het boek Liefdeswetten, over Nederlands en Marokkaans huwelijksrecht.

Lees andere stukken van Nadia