Voorpagina Geschiedenis, Racisme

Sylvana Parks gaat gewoon voorin de bus zitten!

Sylvana was de merknaam van toffeetjes in bezet Palestina – ik kreeg ze van mijn oma en tantes als kind als ik er in de zomervakantie op bezoek was.

Nu is Sylvana een geuzennaam aan het worden in Nederland. Rosa Parks, polder-stijl.

Rosa Parks

Hard nodig is het zeker – dat blijkt immers uit de manier waarop ze voor een van de meerderheidsopinie afwijkende mening wordt aangepakt. En wie op haar wil schelden omdat ze zogenaamd sympathieën heeft voor een ‘ziekelijk en gevaarlijk regime’, namelijk dat van Erdogan … zo een beetje heel Nederland heeft sympathieën voor een nog veel ziekelijker en gevaarlijker regime, namelijk dat van ‘Israël’, dus laat haar maar vrij in haar keuze zodat vrijheid van mening nog enige schijn van bestaan heeft.

Racisme bestaat niet meer in Nederland. Want toen Sylvana op TMF plaatjes draaide, swingden we vrolijk mee. Niks aan de hand. Je zit in de juiste rol meisje, dit vinden we niet bedreigend. Ook seksisme doen we niet aan in Holland – dat doen alleen die primitieven in Noord-Afrika en het Midden Oosten, hé.

Maar wacht eens even … Een mening?

Dat is niet de bedoeling. Zeker niet een afwijkende. Braaf met de massa meeblaten, oké, het is dat we je dan niet horen omdat we zulke cerebrale inspanningen beter vinden passen bij een van ‘onze eigen’ boerenjongens of -meisjes – maar dan is er verder niks aan de hand. Maar tegen de stroom in?

Nu ben je niet alleen ‘zwart’, maar bovendien een ‘dom wijf’, en moet je oprotten naar waar ‘je thuis hoort’!

RACISME. SEKSISME. Zo dun is dat vernislaagje dus. Ja, in Nederland. Niet alleen in verre landen.

Sylvana legt het bloot, door gewoon niet achterin de bus te gaan zitten, maar als volwaardige burger deel te nemen aan de democratie, en dan de storm van reacties uit te zitten. Gewoon voorin in de bus dus. Waar ze recht op heeft.

Sylvana Parks. Ooit zitten we in de bus op om het even welke plek er vrij is, voorin, achterin, of in het midden.

Fist in the air. Zet hem op Sylvana. Je bent zeker niet alleen!

Bron foto: PrimaryAcces Resources

Tariq Shadid bleef niet hier. Hij vertrok naar de Emiraten waar hij hoofd is van een chirurgische afdeling in een middelgroot ziekenhuis. Ondanks deze drukke baan blijven zijn twee andere passies intact: zijn land Palestina, en muziek. Bij een indrukwekkend aantal aanhangers op Facebook staat hij met zijn muzikale intifada beter bekend als Doc Jazz, met songs die vooral over Palestina gaan.

Lees andere stukken van