Voorpagina Maatschappelijk, Samenleving

Tot hier en nu verder

Een jaar geleden werd etnisch profileren nog gebagatelliseerd. Dat is veranderd sinds de dood van Mitch Henriquez, de rellen naar aanleiding daarvan én de ontmaskering van het onderzoek van de universiteit van Leiden naar etnisch profileren in Den Haag. Daar kwamen de afgelopen weken nog de ‘popoleaks’ bij -uitgelekte reacties van agenten op de controle van Typhoon (die de meeste agenten beoordelen als goed en logisch politiewerk!)- de controle van Kenneth Vermeer en de agent die een vrouw in het gezicht sloeg. Conclusie: etnisch profileren en politiegeweld zijn structurele problemen in Nederland.

Toch wordt het bestaan van etnisch profileren door de politie slechts mondjesmaat toegegeven. Het zou volgens korpschef Akerboom niet structureel gebeuren en als een BN’er er toevallig slachtoffer van is, maakt de politie snel excuses. Met Controle Alt Delete nemen we daarom het heft in eigen handen: we zijn een crowdfundingscampagne begonnen ten behoeve van een app om staande houdingen te registreren (daar was de politie niet zo blij mee).

Het probleem van de politie is dat ze enkel reageert als de nood aan de man is, maar niet actief actie onderneemt om de eigen werkwijze en het imago te verbeteren. Dit wordt helemaal pijnlijk zichtbaar als we de stand van zaken met betrekking tot de eerder aangehaalde zaak Mitch Henriquez bekijken. Vandaag is het precies een jaar geleden dat de 42-jarige Arubaanse toerist om het leven kwam door toedoen van politiegeweld. Maar het laatste nieuws over de zaak is alweer ruim een half jaar oud! Het OM heeft nog geen besluit genomen over de mogelijke vervolging van de vijf agenten die betrokken waren bij de arrestatie van Mitch, terwijl het onderzoek van de Rijksrecherche aantoont dat hij is gestorven door handelen van deze agenten. Waar wacht men op en waarom duurt het vervolgen van agenten zo lang?

Ook horen we al een tijd niets over het moordwapen, de nekklem. De Inspectie Veiligheid en Justitie deed onderzoek naar deze ‘controletechniek’ en adviseerde op basis daarvan alweer ruim drie maanden geleden een ‘’helder standpunt in te nemen over de verwurging’’, zeggende: ‘’Als ze (de onderzochte organisaties, red.) vinden dat het niet nodig is voor de praktijk, mag het niet worden aangeleerd en toegepast. Als ze het wel nodig vinden voor de praktijk, moet het goed worden aangeleerd zodat het ook goed wordt toegepast.’’ En uit hetzelfde onderzoek: ‘’De politie, de Koninklijke Marechaussee en de Dienst Justitiële Inrichtingen moeten wel een standpunt innemen over de nekklem als verwurgingstechniek en dit vervolgens doorvoeren in de opleidingen.’’ We wachten nog altijd op dat standpunt. De politie toont alles behalve aan dat er veel aan gelegen is te voorkomen dat er meer doden vallen als gevolg van de nekklem.

Politiegeweld en etnisch profileren staan nu op de nationale agenda, maar dat is lang niet genoeg. Het uiteindelijke doel is namelijk nooit geweest dat men op televisie spreekt over ‘Nederlanders met een kleurtje’ die onterecht worden staande gehouden, maar dat deze Nederlanders niet langer onterecht worden staande gehouden! Vanavond praten we, in het Humanity House in Den Haag, over de geweldstoepassing van de politie, maar laat onze woorden gepaard gaan met daden. Allereerst roepen we het OM op de agenten te vervolgen die Mitch doodden en aan het ministerie van Veiligheid en Justitie vragen we om zo snel mogelijk een standpunt in te nemen over de nekklem. U, jij en jullie verzoeken we tot slot te doneren voor de app die politiecontroles registreert. Want we kwamen al tot hier, maar moeten nu echt verder.

'Anouar Ethawri' is het schrijvers-pseudoniem van een doodnormale jongen die verder uit angst voor represailles liever zijn volledige naam verborgen houdt. Anouar Ethawri, hierna te noemen 'de zwaarlijvige puber met de vele namen', ziet in Rotterdam het levenslicht op precies dezelfde dag dat Theo Laseroms -Feyenoord én Sparta legende- helaas het loodje legt. Een triest gevalletje 'de een zijn dood, de ander zijn brood' en verder de basis voor een levenslange liefde voor de twee Rotterdamse voetbalclubs. Naast het liefhebben van Rotterdamse voetbalclubs -en eigenlijk alles wat maar enigszins met Rotterdam te maken heeft- doet de zwaarlijvige puber met de vele namen niet zo veel in zijn leven. Behalve dan misschien af en toe wat lezen uit een Dostojevskitje, de Donald Duck of natuurlijk de Koran. Als Feyenoord eindelijk weer eens kampioen wordt, regelt de zwaarlijvige puber met de vele namen een importbruid en gaat hij op huwelijksreis naar Paaseiland. InshaAllah.

Lees andere stukken van Anouar