Dienstregeling

Vanochtend leerde ik Hashim kennen. Althans, kennen… Hashim is niet meer. Hij liep het water in om er nooit meer uit te stappen. Via Wij Zijn Hier zag ik daar berichten over, er wordt geld ingezameld om zijn lichaam naar Soedan terug te brengen en te begraven.

Hashim was vluchteling. Ongedocumenteerd. ‘Illegaal’. Ongewenst. Hij ‘gaat terug naar waar hij vandaan kwam’. Ik hoop dat hij rust vindt.

In de trein valt mijn blik op mijn ring. Het is een mooi ding. Niet mijn woorden, maar die van Arman. Hij kan het weten.

Ik leerde Arman een week of drie geleden kennen. We raakten aan de praat en op een gegeven moment zei hij iets over mijn ring. In het gesprek dat volgde verscheen een vakman die gepassioneerd over zijn werkgebied vertelde.

Arman komt uit Iran, daar maakte hij sieraden. In Nederland is volgens de wet geen plaats voor hem. Niet als enthousiaste vakman, niet als mens. Ook hij is gevlucht. Ongedocumenteerd. ‘Illegaal’. Ongewenst.

Ik sta op de bus te wachten en raak afgeleid. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat de deuren net sluiten. Ik snel ernaartoe en klop op de deur. De chauffeur kijkt me door het glas aan. Langer dan nodig. Na intern beraad opent hij de deur. Ik glimlach en bedank hem. Hij reageert daar niet op.

‘Vond je praten belangrijker?’

De chauffeur ‘vraagt’ me wat. Luider dan nodig. De bus kijkt mee.

Ik staar hem eerst overdonderd aan, probeer dan mijn intentie te zuiveren en antwoord.

‘Ik vroeg die oude mevrouw daar of ze deze bus moest hebben. Ze is blind.’

De chauffeur mompelt iets van excuses. Het siert hem, maar ik ben er even klaar mee. Ik kijk hem niet meer aan en ga zitten. Hashim had erbij gekund. Arman ook. De blinde mevrouw ook. We hadden prima allemaal in de bus gepast, een beetje vertraging voor degenen die meer tijd nodig hebben om mee te komen was zo weggereden.

De bus rijdt. Ik denk aan systemen die menselijkheid ontnemen. Begunstigden die denken meer ruimte dan de ander te kunnen claimen. Deuren die pas opengaan als anderen langer dan nodig in de kou hebben moeten staan.Ongelijkwaardige relaties die daaruit ontstaan. Bussen die ten koste van sommigen altijd te snel zullen willen gaan.

Ik kan soms kloppen op het glas, met om mijn middelvinger een ring. Teveel anderen niet.

De volgende halte stap ik uit. Ik schaam me voor deze dienstregeling.

Bron uitgelichte afbeelding: Flickr.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Kauthar Bouchallikht

Kauthar verhaalt voor diverse media en werkt ook als campaigner, moderator, coördinator en trainer. Dit doet zij met/voor verschillende organisaties, waaronder DeGoedeZaak, OneWorld, De Correspondent, Milieudefensie, Fossielvrij, NieuwWij en Het Parool. Met WijBlijvenHier! produceert ze de multi media podcast Super Moslims, waarvan zij ook een van de hosts is.

Lees andere stukken van Kauthar