Voorpagina Buitenland, Maatschappelijk, Media, Opinie, Persoonlijk, Politiek, Samenleving

Mislukte couppoging in Turkije: hoe praten we nu verder?

In navolging van de mislukte couppoging in Turkije zitten velen van ons vol van emotie en frustraties en ieder uiteraard vanuit zijn of haar eigen perspectief. Ik som hier een aantal van mijn ergernissen op en mogelijke uitwegen:

Een heersend frame van diverse media is dat dit enkel Pro-AKP betogers vs het leger waren. Er waren echter mensen van alle politieke partijen; daarnaast gingen zowel religieuze als niet-religieuze partijen de straten op. En sommigen bleven gewoon thuis.

Hoe gingen mensen met elkaar omgaan gedurende en na de couppoging? Soms niet al te best. Hoe extreem andermans opvattingen ook zijn, zelfs al heb je er geen respect voor: dit mag zich nooit uiten in haatzaaien en/of geweld.

Ik zag een eenzijdig veroordelen van het harde optreden van het anti-coup gedeelte van de overheid, maar tegelijkertijd ontbrak het net zo hard veroordelen van de coupplegers, werden er onnodig expliciete foto’s verspreid (waarvan velen niet eens geverifieerd waren of waar bleken te zijn ). Dit alles leek vooral om de eigen, bevooroordeelde, politieke boodschap te verkondigen.

Er leek een eenzijdig invulling te worden gegeven aan wat democratie zou zijn, alsof democratie in zichzelf een westers begrip is en enkel door het westen ingevuld kan worden. Bijzonder, want de ‘uitvinders’ van democratie woonden dichter bij Turkije dan Nederland! Wat dit zegt? Helemaal niets. Iedere natie kan en mag zelf invulling geven aan haar regels en anderen hebben dat te accepteren.

Anders bekritiseer je dat inhoudelijk, maar niet vanuit de misplaatste arrogantie dat er een soort copyright zit op democratie.

Nederlandse politici (waaronder die van Turkse komaf) uitten kritiek op protesterende Turken alsof deze slecht geïntegreerd zouden zijn. Zij uitten echter dezelfde kritieken niet wanneer er PKK-gelieerde protesten werden georganiseerd in Nederland (een erkende terroristische beweging). Ofwel: het betrof selectieve verontwaardiging die slechts de eigen agenda diende.

Er lijkt een vrijbrief te zijn wanneer het om Turkije gaat, om te spreken over samenzweringen van politici tot aan burgers, alsof dit de normaalste zaak van de wereld zou zijn, zonder enige mate van hard bewijs. Als jongeren echter over 9/11 of andere aanslagen bedenkingen hebben, worden zij slecht geïntegreerd genoemd en moeten we ze als docenten in het onderwijs op andere gedachten brengen.

Ik zie menig persoon Facebook nu gebruiken om o.a. een heksenjacht te openen op Gülenisten. Via het recht zal moeten blijken of de aantijgingen kloppen. Tot die tijd vraag ik iedereen geduldig te zijn en niet het recht in eigen handen te nemen. Ook als het waar is, praat niets het goed dat hier in Nederland panden en mensen van de beweging direct of indirect aangevallen of bedreigd worden. Het betreft selectieve heldengedrag, want jullie weten toch ook waar andere ‘kwalijke organisaties’ zitten. Waarom zoeken jullie die niet ook op? Simpelweg omdat het niet hoort en dat weten jullie. Ondanks mijn bedenkingen over de beweging en kritieken zal ik het niet accepteren dat o.a. vrienden van mij – waarvan ik geloof dat zij meer voor de wereld doen dan de meeste – publiekelijk nu ten schande worden gemaakt of erger.

Tegelijkertijd erger ik me ook aan de Gülenaanhangers die geen enkele twijfel hebben over de praktijken van de Hizmetbewegingen en geen enkele zelfkritiek lijken te hebben of te uiten. Als we oprecht zijn en of kritiek uiten, graag alle kanten op.

Als laatste: door de disproportionele aanval en kritiek op een aantal praktijken in Turkije ben ik zo bezig met ‘verdedigen’ dat ik niet eens toekom aan zelfkritiek. Indien de omgeving oprecht zou zijn, zou ik die graag willen uiten. In Turkije zijn er nog 1001 problemen waaraan we wat moeten doen. Met name het onderwijs, aandacht voor duurzaamheid, de klassenstrijd en het voortrekken van ideologieën zijn serieuze problemen.

Wanneer gaan we het daarover hebben zonder mensen die kritiek hebben direct in hokjes van voor of tegen te plaatsen?

Laten we proberen in plaats van elkaar de les te leren, van elkaar te leren. Ik zit ook vol fouten en ben waarschijnlijk alles behalve objectief – dit weet ik eigenlijk wel zeker – maar laten we het op zijn minst proberen. Dat gezegd hebbende is er altijd ruimte voor oprechte vragen en respectvolle discussie. Er is echter op mijn Facebook wall, of op die van Wij Blijven Hier, of zelfs onder dit artikel géén ruimte voor samenzweringstheorieën, bedreigingen of beledigingen. Doe je dat wel, dan is het heel simpel: mijn wall, mijn artikel, mijn regels: delete!

via GIPHY

Afbeelding: pixabay.

Halil hoopt door middel van zijn cartoons en andere maatschappelijke activiteiten zijn steentje bij te dragen aan bepaalde vraagstukken die zich afspelen in Nederland. Uiteraard met een tikkeltje humor.

Lees andere stukken van Halil