We zijn vechters, dat zijn we. We verdedigen ons de hele tijd, er is altijd wel een moment dat we in strijd zijn om onszelf te rechtvaardigen. De Moslima’s. Nederlands grootste groep emancipatoire vrouwen. Emancipatie, wij weten hoe het moet. Strijden en vechten voor je ideologie en gelijkwaardigheid, we doen niet anders. O lieve Heer, bevrijd ons van het woord onderdrukking!
Studeren, werken, sporten we doen alles wat een doorsnee- Nederlandse vrouw doet, alleen worden wij met argwanende grote ogen aangekeken, het is niet bepaald prettig om bekeken en bestudeerd te worden. Nee, zij moeten overal een waarom achter plaatsen! Waarom willen we die baan zo graag? Niet, omdat we heupwiegend onze blonde haren naar achter gooien. Nee, alweer moeten wij duidelijk maken waarom wij capabel genoeg zijn om die managementfunctie te bezitten. Dat die functie vervolgens naar Britney meats Christina gaat, It’s a shame! Waarom moeten Moslima’s aan elkaar vragen of ze al een stageplek hebben gevonden? En waarom weten wij het antwoord op die vraag al? Wij, Moslima’s vechten voor onze talenten en ontwikkelingen, die wij vervolgens kunnen ontplooien in The Dutch Dream; de schoonmaakploeg, callcenters of gewoontjes achter de kassa. Dus zijn we niet ontwikkeld? Nee, we zijn reuze ontwikkeld, alleen is deze zogehete tolerante en nuchtere Nederlandse samenleving niet ontwikkeld voor ons! Emancipatie! Het woord is gemaakt voor ons! Welke doorsnee Nederlandse vrouw houdt zich bezig met emancipatie?
De Nederlandse media moet het van andere emancipatoire vrouwen hebben; Hirsi Ali en Naema Tahir die graag de onderdrukte Moslima’s willen redden. Red ons maar! Red ons van het feit dat onze ideologie en religieuze vastberadenheid een punt vormt voor een weigering van een functie en dat we geen stageplekken kunnen vinden! De waarheid is dat jullie ons niet willen redden. Nee, jullie willen echter alleen duidelijk maken hoe gered jullie zijn en hoe verloren wij zijn. Inderdaad, we zijn verloren. Verloren door deze maatschappij waarin altijd nog een dogma heerst over de Moslima’s. Nee, de maatschappij ziet niet dat we onze best doen, meer dan onze best. Nee, dat ziet de Nederlandse maatschappij niet. Want de Nederlandse maatschappij is blind!
7 Reacties op "De bevrijding"
Juistem! that’s the spirit!
Je haalt de woorden uit mijn Mond…!
Dank U !!;)
Maar doen we wel onze best. Ik denk dat de beste bijdrage aan de nederlandse sameleving niet het trachten de integratie te doen slagen maar juist het vasthouden aan alles wat de Islam ons leert. Als wij dit doen en de Nederandse niet moslim vertrouwd raakt met de ware Islam dan zal men zien dat dit HET medicijn is voor al de sociale ziekten is die hier heersen.
Jammer dat het gaat tussen “jullie” en “ons”, was mijn eerste reactie toen ik dit las. Misschien ben ik een oude feministe als ik er van uitga dat de strijd van moslimvrouwen er een is van allle vrouwen. Als ik “moslima” vervang door “vrouw” en “niet-moslim” door “man”, illustreert je stukje aardig hoe de verhoudingen naar mijn idee lagen in de jaren zestig (die ik zelf overigens niet bewust heb meegemaakt). Als je die vergelijking doortrekt, ziet het er trouwens hoopgevend uit: vrouwen worden tegenwoordig door de meeste mensen voor vol aangezien. En daar is inderdaad een emancipatiestrijd aan vooraf gegaan, die ik niet zelf heb hoeven voeren, maar die mij vandaag wel in staat stelt om te werken in de door mannen gedomineerde ict-sector. (Een functie, die ik, hoop ik toch echt, heb gekregen op basis van mijn competentie, en niet omdat ik mijn blonde lange haren zo leuk naar achteren kan gooien. Mijn opponent indertijd was trouwens een man. :-) )
Vraag aan jou, Mehwish: hoe kan ik, als niet-moslima, jou steunen in dit emancipatieproces? Ofwel, wat verwachten “jullie”, Moslima’s, van “ons”?
Groetjes en sterkte,
Pauline
Ik spreek nu voor mijn ma, vrouw en zusters als ik het volgende zeg. Als u de moslim vrouw wilt bevrijden op de manier waarop de Nederlandse vrouw zich vrijgevochten heeft, dan hoeft dit niet. Mijn vrouwelijke familieleden gekleed in het zwart van top tot teen zien deze kleding als een bevrijding, het niet handen geven aan mannen als een recht, en het thuis blijven om de volgende generatie molsims op te voeden als een eer. Als uw emancipatie betekend dat dit alles van hen afgenomen word, liever niet. Als u hen helpt dat zij zich vrouw kunen voelen op de manier dat zij dit willen, graag. De hoofdoek is HET symbool van vrouwelijkheid. Vrouwen zijn niet wandelende lichamen, ze zijn MENS. Om dit te benadrukken bedekken vrouwen hun schoonheid zodat hun echtegenoot van hun schoonheid kan genieten maar dat buitenstaanders te maken hebben met de persoon achter het lichaam.
De profeet vzmh bracht vrouwen emancipatie naar de woestijnen van arabie voordat de Dolle mina’s dit deden. Maar de Islamitische vrijheden (voor zowel de mannen als de vrouwen) kentgrenzen.
Grenzen vastgesteld zodat men niet tot extremen gaat. Vrouwen mogen vrouwen zijn. Grappig is om te zien dat de feministische vrouwen vaak ipv trots te zijn op hun vrouwelijkheid juist heel mannelijk worden, in hun streven om vrouwen gelijken te maken aan mannen transformeren ze de vrouw om tot man (of tot lustobject in het andere uiterste van de vrijheid)
Daar waar vrouwen erfrecht, recht op behoud van eigen achternaam, recht op eiegn bezit, kwam dit pas in de jaren 60 van de vorige eeuw als rechten naar Nederland.
Mijn moeder moest nog (in de jaren 80!!!) een handtekening van mijn vader tonen bij het openen van een bankrekening.
Wat ik maar wil zeggen, al dat u gewoon vindt hoeft niet beleid te worden. Leef en laat leven, als u wilt helpendoe dat dan op zo’n manier dat de hulp gewardeerd word.
Tot slot wil ik u vragen dit artikel te lezen bedankt voor uw tijd.
http://www.as-sahwah.com/viewnews.php?newsID=5887&
Voor mij betekent emancipatie bevrijding. Dus ook de vrijheid om te kiezen voor een traditionele levenswijze. Of de vrijheid om er als een bimbo bij te lopen. De vrijheid om als vrouwje haar te milimeteren en een paarse tuinbroek aan te trekken en heel hard te roepen dat je feminist bent. Of om je te onderwerpen aan een religie. Maar vooral (voor mij persoonlijk): de vrijheid om dit allemaal niet te hoeven, en om eigen keuzes te maken. Individualistisch? Zeker! Maar ik geloof nog steeds dat deze vrijheid, gecombineerd met respect voor andersdenkenden en een beetje verdraagzaamheid (“leef en laat leven”, je eigen woorden), leidt tot een betere samenleving.