Voorpagina Algemeen, Cultuur, Islam, Jouw Dagelijkse Dosis, Jouw Dagelijkse Dosis 2017/1438, Ramadan, Samenleving, Spiritualiteit

Te veel Harira op je lepel – Juz’ 25

, 20 juni 2017, 1 reactie

Zo, daar zijn we dan. Juz’ 25. Dramatische geluidseffecten. Stilte. Hooibal die voorbij waait. (*). Ja dat moet een hooibal voorstellen. Hmm, waar te beginnen?

Ken je de scattered thoughts video’s van Mohammed Ghilan? Ik hoop van wel! Indien niet, moet je er echt één gaan bekijken! Er staan momenteel 78 scattered thought videos op zijn youtubekanaal. Kies eentje uit die je aanspreekt, opdat je zal begrijpen waarom ik, wat ik zo meteen ga vertellen, op die manier vertel.

Ik ga er van uit dat je zo nieuwsgierig was dat je dat meteen gedaan hebt. Husnu-zhan vertelt me dat. De onzichtbare druk die ik nu op je ga uitoefenen vertelt me dat ook. (staart intens). Flauwe grap ik weet het, maar ga kijken! Serieus, het is goed voor je!

Mohammed is een van de zeldzame youtubers waar ik niet allergisch voor ben. Hij heeft altijd wat zinnigs te vertellen en hij doet het op zijn eigen manier. In ‘’scattered thoughts’’ krijgt hij vragen of thema’s (die random mensen hem stellen/geven via social media) en gaat daar op in vanuit zijn expertise. Hij beantwoordt niet echt het gegeven onderwerp, maar vertelt eerder zijn gedachtes eromheen. Ik denk dat hij dat doet omdat er gewoon zoveel omtrent te vertellen valt, dat hij niet weet waar te beginnen. Zo voelde ik me ook toen ik deze juz’ las. Ik las zoveel in deze juz’ waarover ik wilde vertellen, zo veel verzen waarover ik een geniale tafsir wilde schrijven, zoveel sublieme en grandioze inzichten die ik met je wilde delen, dat ik besloot om het rustig aan te doen, het gegeven in me op te nemen, er niet te diep over nadenken en gewoon mijn gedachtes eromheen te vertellen. Dit wordt dus voor de verandering niet echt een reflectie op deze juz’, maar een reflectie omtrent deze juz’.

Toen ik bijna klaar was met deze juz’ te lezen, viel me iets vreemds op. Ik merkte dat er een Surah tussen zat waar ik nog nooit van gehoord had. Deze Surah was Surat(oe) Al-Djaathiyah. Hetgeen ik hier vreemd aan vond is dat ik de Qur-aan al (lees: ‘nog maar’) een aantal keer (door de jaren heen) heb uitgelezen en toch stomverbaasd zat te denken hoe het kon dat ik deze Surah nooit gelezen had. Ik dacht bij mezelf, Surat(u) Al-Djaathiyah? Klopt dat wel? Heb ik dat goed gelezen? Misschien kent de Surah wel twee namen ofzo? Even in het Arabisch checken.. Nope, het is effectief Al-Djaathiyah en niet anders.

Na het uitlezen van deze Surah vroeg ik me af waarom ik me haar niet kon herinneren. Ik herinner me dit soort zaken normaal gezien. Het kon wel eens voorkomen dat ik me een vers niet kon herinneren, maar dat is menselijk, het zijn er nu eenmaal zo veel. Maar een hele Surah? Dat vond ik echt vreemd. Deze ervaring bracht me bij de volgende vraag: “Heb ik de Qur-aan zitten lezen omdat ik hem echt wilde lezen, begrijpen en in me opnemen; of heb ik er gewoon doorheen gelezen omdat ik hem zo graag uit wilde lezen?’’

We worden namelijk zo hard gestimuleerd om de Qur-aan uit te lezen en de hassanaat (zegeningen) te grijpen die we per letter wel niet kunnen verdienen, dat we vergeten waar het om gaat.

In gesprek gaan met Allah, stilstaan bij Zijn woorden, er diep over nadenken, dichter bij Hem komen en een band met Hem vormen.

En deze keer zag ik in dat ik er ook was in getrapt; zo druk bezig met de activiteit dat ik vergeten was waar het om gaat.

Een vriend van me zei altijd wanneer hij zichzelf of mij op een zillah (foutje) betrapte: “De Shaytaan is goed in zijn werk.” Toen ik hem een keer vroeg waarom zei hij: “Hij is geniaal, heeft passie voor zijn werk en enorm veel ervaring. Hij is de gevaarlijkste tegenstander die je je maar kan bedenken. Als je even niet oplet neemt hij je te grazen. Allah noemt hem niet voor niets een duidelijke vijand in verschillende verzen. Hou dus altijd je dekking omhoog.”

De Shaytaan is goed in zijn werk, dus hou je dekking omhoog… Weet je, ik ben het hier niet volledig mee eens. Ik sta namelijk niet graag in verdedigingspositie, waarom moet dat zelfs? Ik deel liever de klappen uit.

We hebben heel snel de neiging om Shaytaan de schuld te geven van dingen en het klopt dat hij het ons door het jaar heen moeilijk maakt. Maar elke Ramadan, elk jaar weer, ondervind ik moeite met het beginnen lezen van de Qur’an. Ik probeer en probeer maar het lukt niet. Er wordt ons overgeleverd dat de Shaytaan en zijn handlangers ons niet langer lastig vallen deze maand.

Maar als ik hem niet langer de schuld kan geven, wie dan wel? Diep van binnen weet ik het antwoord. Ikzelf.

De dagelijkse tweestrijd tussen mezelf en de nafs(u) al-ammaara ga ik al jaren uit de weg. Ik ben niet dagelijks bezig met het lezen van de Qur’an maar toch verkeer ik elke Ramadan onder de illusie dat ik plots de Qur’an ga uitlezen. De maand begint en vol goede moed start ik. Na een aantal dagen blijk ik het niet vol te houden en heb ik al totaal geen idee meer wat ik gelezen heb. En zo is het elke Ramadan opnieuw.

Het is ondertussen niet lang meer voor deze Ramadan ook weer voor bij is. Maar dit jaar heb ik er een nieuw inzicht bij. Ik sta er bij stil dat ik steeds de lat voor mezelf te hoog heb gelegd. Ik had voor mezelf onrealistische verwachtingen vanwege een druk die voornamelijk van buitenaf kwam. Hoeveel en hoe vaak ik uit de Qur’an lees is iets dat ik zelf moet leren inschatten.

Tot nu toe nam ik te veel hooi op mijn vork of toepasselijker: te veel harira op mijn lepel.

Daarom heb ik besloten om voor een realistischere oplossing te kiezen. In plaats van nu nog een laatste enorme push te geven om toch nog zoveel mogelijk bladzijdes uit de Qur-aan te kunnen lezen ga ik werken aan een routine van twee pagina’s per dag. Dat lijkt me niet te veel, maar ook niet te weinig. Dan kan ik uiteindelijk toch die klappen uitdelen waar ik het over had. Door me beter voor te bereiden en te trainen.

Het is iets positiefs dat ik deze Ramadan, ook al ben ik aan de late kant, nog kan starten terwijl de Shaytaan zijn dagen nog moet uitzitten en ik slechts mijn nafs onder handen moet nemen. Een routine die ervoor zorgt dat ik, voor volgende Ramadan aanbreekt, indien ik me eraan houd, de Qur’an toch nog zal kunnen uitlezen. Maar dan op mijn eigen tempo, terwijl ik de tijd heb om stil te staan bij wat ik lees, zodat ik me elke dag steeds kan herinneren waar het om gaat omdat er geen haast bij komt kijken.

Na deze best wel lange intro (serieus, was dat de intro??) wil ik dan eindelijk beginnen aan wat ik te vertellen heb. Just kidding, ik kon het echt niet laten om deze grap te maken. Dat was het voor mijn persoonlijk verhaal. Dit is in ieder geval wat het lezen van juz’ 25 dit jaar bij mij teweeg bracht. Ik vermoed dat er mensen dit zullen lezen die met dezelfde moeilijkheden zitten/zaten als ik. Sommigen zullen er een (wellicht andere) oplossing voor gevonden hebben, anderen totaal niet. Degenen die het nog niet gevonden hebben, hebben nu in ieder geval stof tot nadenken gekregen. Een laag stof die zich had opgehoopt en zichtbaar werd omdat iemand zich is gaan afvragen wat al dat stof daar deed.

Dit is een kans om je af te vragen wat jouw relatie met de Qur’an is, met welk doel je de Qur’an leest en op welke manier. Neem deze kans om dat stof weg te blazen zodat het opwaait, waarop je zal gaan niezen en je voldaan kan reageren met ‘alhamdulillah!’.

P.s. de kat was er alleen maar om je aandacht te trekken.

Dit is deel 25 van Jouw Dagelijkse Dosis. Iedere dag in de Ramadan schrijft een team van schrijvers een reflectie over de juz’ die praktisch de hele oemmah die dag leest. Alle lezers worden uitgenodigd hetzelfde te doen, en hun eigen reflectie op de juz’ van de dag in de reacties te plaatsen.

Afbeelding: pixabay.

Jouw Dagelijkse Dosis:

Jouw Dagelijkse Dosis 2017/1438:

Abdel Malik Elyounsi studeert islamitische theologie aan de IUR en wordt door zijn huisgenoot vergeleken met Ilya Oblomov (personage uit boek van Ivan Alexandrovich Goncharov). Hij is half Egyptisch en half Marokkaans en kan van alles een beetje. Hij leidt aan analysis paralysis, plant alles goed uit maar doet uiteindelijk bitter weinig. Hij houdt van goede verhalen, nieuwe dingen leren, achterhalen waar gedragingen vandaan komen, etymologie, avontuur, dingen opbouwen, echtheid, vrolijk pessimistisch doen, advocaat van de duivel spelen en vrijheid. Hij houdt niet van onrechtvaardigheid, onderdrukking, oneerlijkeid, pretentie, hoge verwachtingen, verantwoordelijkheden en beperkingen.

Lees andere stukken van Yousri