Voorpagina World Mental Health Day 2017

World Mental Health Day 2017

Afgelopen maand besloten we in het kader van World Mental Health Day 2017 een reeks te publiceren over dit thema. Omdat een op de vier te maken heeft met mental health issues. Omdat het een onderwerp is waar niet voldoende over wordt gesproken. Omdat het een onderwerp is wat ons allen aangaat. Verschillende auteurs waren bereid hun verhaal met ons te delen.

Noureddine
We trapten de reeks af met een stuk van Noureddine, die ons meeneemt naar zijn jeugd. Een jeugd die gepaard gaat met donkere vlekken.

Het ene moment liep ik rond op het schoolplein en probeerde ik de drie jongens van repliek te dienen, het andere moment voelde ik mezelf wankelen en gebeurde er iets in mijn hoofd.

We lezen over hoe hij daarmee leert omgaan en welke belangrijke rol zijn moeder daarin speelt. En hoe belangrijk het is om te vertrouwen op God, maar zeker ook kamelen vast te binden en voorzorgsmaatregelen te nemen. Hulp te zoeken. Bonus: muziektips als reacties onder zijn stuk, van Fugazi naar Ankara Sokak Sanatçıları.

Soumaya
In het volgende stuk leren we Soumaya kennen. Ze schrijft over haar strijd met Anorexia en haar relatie met God.

Aangenaam. Mijn naam was Anorexia Nervosa, maar nu heb ik mijn eigen naam terug. Soumaya.

Pasha
Pasha schrijft over psychisch geweld en hoe dat te herkennen. Ook biedt hij praktische handvatten om daarmee om te gaan.

Herken jij je ook in dit verhaal? Dan hoop ik van harte dat je de kracht en moed vindt om hulp te vragen om met de situatie om te gaan. Neem iemand in vertrouwen bij wie je je veilig voelt, van wie je weet dat deze werkelijk naar je luistert, die niet te impulsief of emotioneel zal reageren en die niet zomaar te manipuleren is door de dader om jouw verhaal niet te geloven.

Je familie zal bijvoorbeeld misschien te veel in een negatieve beschermreflex schieten, de situatie laten escaleren en zo nog meer schade aanrichten, of juist te veel emotioneel betrokken zijn bij de dader als deze bijvoorbeeld een van je ouders is.

Een goede gesprekspartner kan een goede vriend zijn, of misschien wel een geestelijk verzorger. Of praat met je huisarts over wat je meemaakt, en laat je eventueel doorverwijzen naar een psycholoog die je kan ondersteunen in het copen met je omstandigheden en je kan begeleiden bij het nemen van moeilijke beslissingen.

Een mogelijkheid is ook om contact te leggen met Sensoor of Korrelatie, een soort Kindertelefoon voor volwassenen. Het voelt misschien gek om dat te doen, maar weet dat zij getraind zijn om naar jou te luisteren en je heel serieus zullen nemen. Huiselijk geweld kent vele vormen, en hoeft niet alleen serieus genomen te worden als je met een bloedneus bij de Spoedeisende Hulp zit. Je hoeft dit niet alleen te doen!

Hamza & Latifa
Een laag zelfbeeld en religie, wat hebben die met elkaar te maken? Geestelijk verzorger Hamza en psycholoog Latifa gaan daarop in. Ze schrijven ook over hoe de profeet (vzmh) omging met tekenen van een laag zelfbeeld bij anderen en wat wij daarvan kunnen leren.

In de islamitische benadering van een laag zelfbeeld wordt een religieuze zekerheid als uitgangspunt genomen. Dat is dat de mens an sich waardig is, ongeacht wat hij doet en wie hij is. Deze waardigheid is een constante die er altijd al was, onlosmakelijk verbonden aan zijn menselijke aard, omdat het van Allah afkomstig is.

Aicha & Sameer
Drie weken na hun bruiloft stort Aicha in. Een burn-out. Haar man, Sameer, leert elke dag meer over de ernst van Aicha’s burn-out. Ze weten allebei nog niet hoe ze hier het best mee om kunnen gaan. Aicha en Sameer gaan ruim een jaar na hun bruiloft in gesprek om terug te kijken op een bijzondere periode. Een lezeres reageert op Facebook:

Goed dat ze het taboe doorbreken. Het lijkt soms alsof we een soort robots moeten zijn. We zijn mensen en soms zijn we niet in balans, niks om je je voor te schamen. Net als een psycholoog bezoeken. Het is ook mooi om te lezen hoe een moeilijke periode een goede relatie juist versterkt, en dat ze er voor elkaar waren.

Saloua
Psycholoog Saloua schrijft in haar artikel over hoe je er voor een geliefde of familielid kunt zijn.

Je kunt pas voor een ander zorgen als je ook goed voor jezelf zorgt. En dus moet je ook ruimte voor jezelf nemen zonder enige vorm van schuldgevoel. Ook al voelt je naaste zich nog zo slecht, blijf voor jezelf zorgen. De ander heeft niets aan jou als jij overbelast raakt.

Nazir
Nazir sluit met haar stuk de reeks. Ze neemt ons mee naar de wachtkamer van de huisarts, naar die keer dat ze probeert om hulp te vragen, maar niet zo goed weet hoe. Ze doet het toch.

Ineens voel ik mij schuldig omdat ik het gevoel heb dat ik de kostbare tijd van de huisarts verspil met mijn vage verhaal. Alsof ik met cijfers een kleur probeer te omschrijven. Ik kijk op het papiertje in mijn handen dat ik als spiekbriefje voor mezelf had meegenomen om niet te vergeten wat ik wilde. Focus op wat je wilt, Bibi. Ik raap alle moed bij elkaar en zeg het maar, want wat heb ik te verliezen: “Ik wil doorverwezen worden naar een psycholoog”.

Slotwoord
In de stukken die zijn geschreven is hulp is een terugkerend thema. Hulp die een moeder kan bieden. Hulp die een partner kan bieden. Hulp die religie kan bieden. Hulp die een professional kan bieden.

Er zijn verschillende mogelijkheden om hulp te krijgen, maar wat in alle gevallen belangrijk is, is het kunnen en willen vragen van die hulp. Wij hopen dat deze reeks handvatten heeft geboden om dit te doen.

Beste Noureddine, Soumaya, Pasha, Hamza, Latifa, Saloua, Aicha, Sameer en Nazir: ontzettend bedankt voor het delen van jullie verhaal. Zonder jullie was deze reeks niet mogelijk geweest.

Ook willen we eenieder die een reactie heeft achtergelaten of artikelen heeft gedeeld hartelijk bedanken. Jullie betrokkenheid maakt dat verhalen als deze rijker worden en verder verspreid kunnen worden.

Heb je nog lees/kijk/luistertips, opmerkingen, feedback? Schroom dan niet deze achter te laten, zo leren we van elkaar.

Alle artikelen zijn hier in ons archief terug te vinden.

World Mental Health Day 2017:

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie