Naar mijn mening was de veelbesproken overwinningstoespraak van Thierry Baudet niet gericht aan zijn kiezers. Gezien zijn woordkeuze en toonzetting leek het vooral een “I told you so” naar zijn elitaire companen in de Tweede Kamer, en in het Nederlandse intellectuele landschap.
Als je het hebt over ‘onze boreale wereld’, de ‘uil van Minerva’, en de ‘doodscultus van Paaseiland’, dan ben je mijns inziens niet bezig je kiezer toe te spreken. Dan ben je vooral aan het bewijzen dat je belezen en intellectueel bent, en dat je over een diepe kennis van het ‘Westerse culturele erfgoed’ beschikt. Aan wie? De gemiddelde kiezer heeft immers geen flauw idee waar je het over hebt. Bovendien is de al behaalde verkiezingsoverwinning niet tot stand gekomen door deze filosofische metaforen, maar door de campagneslogans, en door andere slimme politieke manoeuvres.
Wat Baudet mijns inziens heeft geprobeerd, is om een extra overwinning binnen te slepen op het tij van zijn indrukwekkende verkiezingsuitslag. Zijn speech heeft de Nederlandse intellectuelen uitgedaagd, en zijn missie om Fortuyn niet alleen op te volgen, maar zelfs te overtreffen, blootgelegd. Door de academische wereld, de journalistiek, en de kunstenaarswereld de schuld te geven van de zogenaamde ‘crisis van de Westerse beschaving’ waar Nederland volgens hem aan lijdt, heeft hij nu een nieuwe kruistocht gestart, die vooral narcistische motieven lijkt te hebben.
In dat opzicht is zijn beoogde politieke bonus geslaagd te noemen. Het publiek is verbijsterd en verward, maar tegelijkertijd ook onder de indruk van de verbolgenheid van de Nederlandse elite. Dit geeft Baudet een nieuw strijdtoneel in het Nederlandse politieke discours: de uitdaging om andere politici met breedsprakige filosofieën te overbluffen. Een arena waar hij mijns inziens jaren naar heeft uitgekeken, en die hij nu als goed bewapende gladiator wil betreden.
De nieuwe ‘Fortuyn-show’ die hij vanaf nu in elk toekomstig debat kan inzetten, kan door de ‘gewone’ kiezer gevolgd worden zonder dat die het daadwerkelijk begrijpt. Het zal voor die kiezer voldoende zijn dat Baudet’s filosofische grootspraak de gemoederen van zijn opponenten hoog doet oplopen. Hiermee zal hij vervolgens zijn beoogde ‘heldenrol’ als ‘strijder tegen de gevestigde orde’ gestalte kunnen geven.
Rutte had Baudet op schampere wijze onder zijn neus gewreven, dat het hem niet zou lukken om ‘met twee zetels’ oppositie te voeren. De verkiezingsuitslag was voor Baudet echter niet voldoende als genoegdoening. Hij wilde voorkomen dat deze afgedaan zou worden als een eenmalige ‘lucky strike’, en heeft er daarom voor gezorgd dat hij tegelijk een nieuw front in het debat heeft geopend. ‘Zie je wel’, zegt hij met zijn overwinningstoespraak. ‘Niet alleen win ik de verkiezingen, ik ben intellectueel superieur aan al mijn opponenten in de Nederlandse politiek, en ga hiermee geschiedenis maken.’
De FvD-voorman heeft hiermee bewezen een sluwe politicus te zijn, ondanks de golf van verontwaardiging die hij over zich heeft uitgeroepen. Het is eigenlijk juist dankzij dit opstootje, dat hij laat zien wat hij in huis heeft. Een geslepen politicus weet immers ook negatieve reacties in zijn voordeel te laten uitwerken. Ongetwijfeld denkt hij nu: ‘They took the bait. Now I’m ready to start fishing.’
Maarten van Rossem heeft Baudet scherp geanalyseerd. Als je zijn stukje over hem nog niet gelezen hebt, raad ik het aan. ‘Narcistische fopintellectueel’, noemt hij hem, en daar ben ik het slechts gedeeltelijk mee eens. Het is altijd gemakkelijk de ander als ‘fopintellectueel’ neer te zetten, waarmee je automatisch impliceert dat je zelf ’the real thing’ bent. Wat het vooral illustreert, is dat net als van Rossem, vele welbespraakte Nederlanders zich op hun tenen getrapt voelen, niet in het minst omdat ze zich gedwongen hebben gevoeld om bepaalde uitspraken van Baudet via Google op te zoeken.
Daarmee heeft Baudet het doel bereikt dat hij beoogde. Hij moet zeker niet onderschat worden. Fortuyn heeft al bewezen dat je zonder echte inhoud indruk kunt maken op het politieke toneel. Thierry is van plan dit nog een keer dunnetjes over te doen, maar ik schat in dat het politieke landschap waarin hij dat van plan is daar beter voor geschikt is dan ten tijde van Fortuyn. Geen wonder dat hij ideologisch nog een tikkeltje radicaler inzet, nu hij in het internationale politieke landschap voldoende radicaal-rechtse geloofsgenoten kent in verscheidene Westerse landen.
Opgelet, dus. Dit is niet het laatste dat we van Baudet gehoord hebben. De FvD-voorman heeft alles in huis om niet alleen zetels te winnen, maar ook als persoon de nieuwe ster te worden aan het politieke firmament. Al betekent ‘baudet’ in de Franse taal ‘ezel’, hij heeft zeker laten zien dat hij weinig met dat spreekwoordelijk domme lastdier gemeen heeft. Hoogstens deelt hij diens al even notoire koppigheid.
Met zijn racistische ‘boreale’ denkwereld is hij een gevaar voor de moderne Westerse cultuur, hoezeer hij zich ook profileert als de Messias die deze beweert te willen redden van de ondergang.
Get ready for more. The show has only just started …
Tariq Shadid
Tariq Shadid bleef niet hier. Hij vertrok naar de Emiraten waar hij hoofd is van een chirurgische afdeling in een middelgroot ziekenhuis. Ondanks deze drukke baan blijven zijn twee andere passies intact: zijn land Palestina, en muziek. Bij een indrukwekkend aantal aanhangers op Facebook staat hij met zijn muzikale intifada beter bekend als Doc Jazz, met songs die vooral over Palestina gaan.Lees andere stukken van
Volg ons op social media