Tien jaar geleden heb ik mijn éérste bootervaring gehad tijdens Amsterdam Canal Pride, op de Caraïbische boot onder leiding van wijlen activist Mikel Haman. Moge de ziel in vrede rusten. Ameen. Hier heb ik een artikel over geschreven voor WBH!, waar 209 reacties op kwamen.
We zijn 10 jaar verder.
Intussen is er Utrecht Canal Pride ontstaan, waar het kleiner en minder commercieel is dan de Amsterdamse Canal Pride. De Utrecht Canal Pride is op 1 juni 2019 en valt dit jaar in de islamitische maand de Ramadan. De avond/nacht van Lailatoel Qadr, een waardevolle nacht. Een dilemma voor queer moslims zoals ik; wel of niet gaan, wel of niet vasten? (ik mag zelf niet vasten vanwege zichtbare en onzichtbare beperkingen)
De maand van zelfreflectie en bezinning. Had de organisatie het niet een weekje kunnen opschuiven? Naar bijvoorbeeld het Pinksterweekend van zaterdag 8 juni? Dan was er meer inclusie en diversiteit geweest is mijn inschatting, zowel op de boten als bezoekers langs de kant. Gelukkig is de Utrecht Canal Pride volgend jaar niet tijdens de ramadan.
Coloured Qollective is een nieuw initiatief in Utrecht, gerund door biculturele queer jongeren met achtergronden uit alle verschillende werelddelen, waaronder mensen die moslim zijn en/of een gevlucht zijn uit landen waar LHBTQIA+ niet geaccepteerd wordt. Deze organisatie is ‘woke’, politiek bewust. Kortom, een fijne groep mensen waar ik in korte tijd een warme band mee heb gekregen. Ik voel mij thuis en veilig bij hen, ik kan mezelf zijn.
De laatste Jummah van Ramadan komen we bij elkaar in Utrecht. Mijn khalla (tante) zei nog tegen mij dat deze vrijdag een speciale vrijdag is, om daar extra bij stil te staan en te bidden. Iedereen heeft wat te eten meegenomen om samen iftar te doen, te ontvasten bij een van ons thuis. Zo mooi en bijzonder weer om deze iftar mee te maken. Samen het iftargebed doen. Met als aanvang voor iftartijd de bekende naath (anasheed, islamitische lofzang) Allahu in het Urdu aan via YouTube op de mobiele telefoon.
We komen ook bij elkaar om onze rolmodellen en voorbeeldfiguren op borden vast te leggen die wij op de boot zullenn vasthouden. Zoals Marsha P. Johnson, Sylvia Riviera, Audre Lorde, Hamed Sinno, Frida Kahlo, Alok Vaid-Menon, Freddy F. Mercury en onze eigen Gloria Wekker uit ons eigen land, Nederland. Het is gezellig knutselen en verven met een belangrijk doel.
Wij hadden gezonde spanning the day before. Na maandenlange voorbereidingen mocht ik de laatste maand meehelpen en ondersteunen. Wat ik als cadeau en als een zegening heb ervaren, omdat ik mij al jaren inzet voor mensenrechten op gebied van LHBTIQA+, vrouwen en vluchtelingen rechten kon ik binnen mijn netwerk op diverse manieren inzetten voor deze jonge pioniers. Alhamdoellilah, ik kon mijn privilege inzetten en doorgeven.
Zichtbaarheid, bestaansrecht, herkenning en erkenning van biculturele queer moslim en gevluchte jongeren in ons land is helaas nog steeds marginaal. Daarom is meevaren tijdens Utrecht Canal Pride zo cruciaal. De éérste keer dat er een biculturele boot van en door queer jongeren meevaart. Als gast van deze boot vond ik het erg aangenaam om in Indiase/Pakistaanse klederdracht te mogen verschijnen. Een roze gharara.
Het was wederom een geweldige bootervaring. De bezoekers in bootjes, langs de kant aan de grachten op de bruggen, mensen die uit ramen hingen om ons toe te juichen om onszelf te zijn. 80.000 bezoekers begrijp ik. Zo mooi, speciaal en bijzonder.
Wat mij persoonlijk als mens erg raakte was dat er twee jongeren waren die zich bewust in kleding, met sjaals en Palestijnse vlag solidariteit uitdroegen met Palestina, 70 jaar mensenrechten onderdrukking.
Dank, Shukriya, Shokran aan iedereen die op welke manier dan ook een bijdrage heeft geleverd om boot nummer 24 er te laten zijn!
Eid Mubarak, aan iedereen!
Volg ons op social media