Reflecties na een bestuursjaar bij de Landelijke Studentenvakbond

Ik heb een fantastisch, mooi – en zeker ook zwaar – jaar gehad als bestuurder van de Landelijke Studentenvakbond (LSVB). Ik heb enorm veel geleerd. Hier een kleine greep uit de voor mij belangrijkste reflecties/lessen die ik graag met jullie wil delen.

1. Toegankelijkheid (in het onderwijs)

Ik heb het hier al heel vaak over gehad, en dat moet helaas nog wel even. Ik wil niet pessimistisch zijn en mensen demotiveren. Want je kunt in Nederland studeren en dingen bereiken als je dat wilt, maar de harde realiteit is dat sommigen door veel meer hoepels (met vlammen) moeten springen alleen vanwege hun achtergrond of plek op de sociale ladder.

Dit probleem is bekend, men is zich er bewust van en (heel) langzaam komt hier verbetering in…

… maar het is er nog, en zolang dat het geval is, moeten we ons erover uitspreken.

2. Vakbonden zijn zo, zo, zo belangrijk.

3. Actievoeren en ingaan tegen iets wat zo groot is (en onveranderbaar lijkt) kan en heeft effect!

Wees je bewust van wat er gebeurt, voel de verantwoordelijkheid en kom (op je eigen manier) in actie. We hebben echt elke stem nodig om grote veranderingen waar te kunnen maken. Spreek je dus uit.

4. Het is niet makkelijk

Ik vind het moeilijk om het volgende te benoemen, omdat het voelt alsof ik een slachtofferrol inneem, maar: het is zwaar om op dit soort posities ‘de eerste’ te zijn. Vul maar in: (praktiserende) moslim, Marokkaanse Nederlander…

Ondanks de vele fijne mensen die ik om mij heen had op de werkvloer voelde het soms toch eenzaam. Het is wel echt broodnodig dat dit soort ‘eerste keren’ gebeuren en mensen op dit soort posities zoals bij de Landelijke Studentenvakbond komen.

5. Aanwezigheid alleen al kan zoveel impact hebben.

Ik wist altijd al dat representatie belangrijk is, maar dit jaar heeft daar zoveel meer betekenis aan gegeven.

6. Blijf geloven in je principes

Het klinkt super simpel, maar is iets wat heel lastig is als je je in een omgeving bevindt waarin zich het bovenstaande afspeelt: je kunt jezelf zijn. Vasthouden aan je principes. Ik zal het niet verbloemen: het is lastig.

Desondanks zou dit je niet moeten tegenhouden om juist op plekken zoals de Landelijke Studentenvakbond te komen. Je eigen plekje ervan maken.

Het doel is dat onze kleinkinderen (en de generaties weer na hen) zich gerepresenteerd voelen en trots kunnen zijn op de vaders en moeders die op allerlei plekken (en op alle niveaus) in de samenleving terecht gekomen zijn, dankzij hun harde werken.

7. Hoe zorg je er dan voor dat je jezelf kunt zijn (en blijven)?

Ik heb hier ook niet hét antwoord op, maar wat mij heeft geholpen is het volgende.

Iemand vertelde mij afgelopen jaar dat zij het in onze omgang heel fijn had gevonden dat ik, ondanks dat ik soms (lees vaak) keihard principieel was en met anderen van mening verschilde, zij altijd wist dat er een gesprek mogelijk was. Ik was toegankelijk voor haar.

Dat is wat ik heb geleerd. Wees unapologetically trots op wie je bent en wat je meedraagt Op wat je wel en niet doet, zolang je maar altijd de deur openhoudt voor gesprek.

Benieuwd naar Oumaima’s verhaal? Luister dan de Super Moslim podcast uitzending.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Oumaima El Ghoulbzouri

Oumaima El Ghoulbzouri, politicoloog en enorme onderwijs (toegankelijkheids) fanaat, studeert momenteel Education Policies for global development om een expert te worden op dit gebied.

Lees andere stukken van Oumaima