Het is een bijzondere week. Er worden afschuwelijke spotprenten de wereld ingeslingerd. Dit is ook de week waarin de profeet Muhammed (vzmh) is geboren. Over de spotprenten zeggen ze dat het is om de vrijheid te verdedigen, maar het voelt vooral alsof ze bedoeld zijn om mensen opzettelijk pijn te doen (en voor alle duidelijkheid: ik keur hiermee geen enkele aanslag of vorm van geweld goed).
Het doet mij eerlijk gezegd geen pijn. Ik heb zelfs een beetje medelijden met deze mensen. Ze drijven vooral de spot met zichzelf, het is echt zielig. Het niveau is nog lager dan in een kleuterklas. En ze hebben geen idee wie profeet Muhammed (vzmh) is, laat staan dat ze hem kunnen afbeelden of bespotten. Hij is denk ik de meest onbegrepen én de meest geliefde persoon in de geschiedenis van de mensheid. Wat mij eerder pijn doet is dat mensen die hem lief hebben geen voorbeeld aan hem nemen. Vergeten waar hij voor stond. Dit niet toepassen in het eigen leven.
Als mensen echt zijn ethiek, moraal, gedragingen en wijsheid zouden zien is er geen andere optie dan verliefd op hem worden. Een van mijn favoriete boeken over hem (vzmh) is door een niet-moslim, prof. dr. John Adair, geschreven: The Leadership of Muhammad. Een boek specifiek over zijn leiderschap. De auteur (nu 86 jaar) is een gerenommeerd leiderschapstheoreticus met tientallen boeken op zijn naam. Dit is zijn laatste en meest verkochte boek. Het sluitstuk van zijn carrière.
Uit zijn analyse blijkt dat profeet Muhammed (vzmh) werkelijk alle kenmerken heeft van een goede leider. In mijn rol als partijvoorzitter van NIDA heb ik dit boek als inspiratiebron genomen om te reflecteren op mijn eigen rol, positie en gedrag. Ik heb geprobeerd om de lessen die ik heb geleerd zoveel mogelijk toe te passen. En nee, het lukt me niet altijd even goed. Maar ik heb altijd geprobeerd om eerst anderen aan het woord te laten en zo goed mogelijk te luisteren voordat ik een beslissing neem (wat shura wordt genoemd). Bij een conflict geen kant kiezen, maar beide partijen goed uithoren. En niet neerkijken op, of mezelf beter voelen dan, anderen, omdat daadwerkelijk iedereen vanuit zijn of haar rol een bijzondere en uiterst belangrijke bijdrage levert. Ik zou elke leider in de wereld willen aanraden zich te verdiepen in de leider der leiders voor je uitspraken doet over rechtvaardigheid, vrijheid of ethiek.
Volg ons op social media