Het tragische monster genaamd ‘kansenongelijkheid in het onderwijs’

Sidi kijkt uit naar de volgende aflevering in de docu-serie ‘Klassen‘, maar ook weer niet. Want in 14 jaar tijd lijkt kansenongelijkheid in het onderwijs nog even aanwezig, en de confrontatie met dat gegeven doet pijn.

Het brengt me terug bij de eerste keer dat ik iets te horen kreeg over een citotoets en dat mijn enige voorbereiding destijds was dat ik goede kauwgom wilde inkopen, omdat ik hoorde dat je dat voor die ene keer mocht eten in de klas.

Verder was ik gewoon weer de hele dag op het plein te vinden, geen trainingen, bijles of wat dan ook. Uit ellende kwam ik weleens oude niet-ingeleverde toetsen tegen in mijn laadje, die de meester en juf helemaal waren vergeten.

Dan scoor je alsnog heel goed op die citotoets, maar krijg je te maken met onderadvisering. Eenmaal op de middelbare school aangekomen, spreek je weleens met wat medeleerlingen uit andere brugklassen, bijvoorbeeld die van het vwo.

Dit waren voornamelijk kinderen vanuit chique scholen, die je weleens tegenkwam op de gang bij het wisselen van klaslokaal. Leerlingen met bijvoorbeeld lagere citoscores, maar hoge adviezen, omdat men wél vertrouwen had in hun kunnen. Want zo een toets is natuurlijk maar een momentopname.

Maar wat men niet wil(de) begrijpen is dat die momentopname juist wél redelijk goed is in het aantonen van een bepaalde potentie die een kind zou kunnen hebben. Andersom werkt het inderdaad niet, want één toets verprutsen zegt niets over de potentie van een kind. Maar ja, men wilde je een plezier doen door je niet te veel uit te dagen, of zoiets.

Het gebrek aan levenslust op sommige scholen in achterstandswijken is even schrijnend als verklaarbaar en het geeft de burger moed om die Amsterdamse wethouder zo met passie te zien praten over het bestrijden van die ongelijkheid.

Maar velen weten dat er voor elke persoon als zij wel minstens dertien anderen zijn die de boel bagatelliseren en traineren. Nog los van de leraren die onder hoge druk werken en gewoon het beste voor het kind proberen te bewerkstelligen; de problematiek is en blijft complex.

En dan hebben we nog niet eens gesproken over het (wel degelijk bestaande) stigma dat kinderen wordt aangepraat over “hoog” en “laag” onderwijs. En de tunnelvisie (gebaseerd op vals rendementsdenken) die er is voor vwo als de heilige graal van onderwijsland. Want als je ‘slim’ bent, dan ga je later veel geld verdienen en ‘kom je nog eens ergens’.

Of zoiets dergelijks.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Sidi Bastos

Een bemoeial van jewelste, maar altijd met de beste intenties. Een Hagenees die zich druk maakt om wat er allemaal in het Binnenhof wordt uitgespookt en zijn tijd het liefst besteedt aan kijken naar politieke drama's die zich her en der afspelen. In ieder geval is hij nooit te beroerd om, op een ietwat omslachtige en bombastische manier, zijn irritaties en beste wensen voor onze samenleving de vrije loop te laten.

Lees andere stukken van Sidi