Het begint bij zonsondergang met de eerste slok water en de eerste dadel: dan is het vasten verbroken. Break-fast. Niet in de ochtend, maar in de avond. Het lichaam wordt opgeladen en er is weer nieuwe energie. Het is tijd voor het maghrib gebed en natuurlijk de iftar.
Dit is gewoonlijk een moment van samenzijn en gezelligheid. Waar iedereen overdag bezig is, komen we in de avond bij elkaar. We eten samen en we bidden samen. Na het laatste gebed van de dag volgt het tarawih gebed. Dit is een vrijwillig, maar sterk aanbevolen, gebed dat alleen tijdens de Ramadan wordt verricht.
De nacht voelt opeens zo kort: ga ik slapen? Over een paar uur is het alweer tijd voor de suhur maaltijd. Of blijf ik wakker en ga ik pas na suhur slapen? Het zijn namelijk de nachten die levendig zijn, maar ook juist eindelijk stil.
De stilte van de nacht klinkt als een uitnodiging van Allah. Buiten is het donker, maar binnen brandt er licht. De nacht is voor rust, maar soms zijn er nachten dat ik wakker blijf en juist energie heb. Vooral tijdens de maand Ramadan. Daarom viel dit vers mij zo op, aan het einde van soera Al-Imran, die erna wordt opgevolgd door een mooie smeekbede:
Er bevinden zich in de schepping van de hemelen en van de aarde en in de afwisseling van de nacht en de dag tekenen voor mensen die verstand bezitten. (3:190)*
Wat zijn die tekenen, vraag ik mij af. Kan ik die vinden in de hemelen en de aarde? En in de afwisseling van de nacht en de dag?
Er is geen maand waarin de afwisseling van de nacht en de dag zo bewust wordt beleefd en op gezamenlijke wijze zo duidelijk wordt gemarkeerd als tijdens de Ramadan. Dag en nacht wisselen elkaar op perfecte wijze af, terwijl ons eet-, slaap- en leefritme volledig wordt omgegooid. Bij het vinden van een balans tussen dag en nacht besef ik mij hoe mooi het is dat we deze momenten, die zo vanzelfsprekend zijn, niet zo maar aan ons voorbij laten gaan.
Er zijn voorgeschreven tijden voor daden van aanbidding. Dit geeft niet alleen structuur aan onze dagen, het dwingt ons ook om bewust te zijn van wat er om ons heen gebeurt. Om na te denken. En om naar buiten te kijken: naar de tekenen van Allah. Wanneer het donker wordt is er een gebed, en wanneer het licht wordt is er een gebed.
Zo komt op meer plaatsen in de Koran de tegenstelling van dag en nacht voor (10:6, 23:80, 45:5). Net als de benoeming van de schepping hemelen en aarde (30:22, 42:29). En op nog veel meer plaatsen de aansporing om na te denken. Over de schepping en de Schepper. Over de hemelen en de aarde. Over dag en nacht.
Daarom houd ik van de nacht. Het geeft mij de stilte die ik nodig heb om te reflecteren en om te rusten. Om in alle rust te verbinden met Allah en met mezelf, omdat niemand anders nog wakker is. En om bij te komen van de dag en op te laden voor de volgende vastendag.
Opdat de dagen ons spiritueel voeden voor de nachten, en de nachten ons lichamelijk voeden voor de dagen. Ieder met zijn eigen unieke kwaliteiten, maar de een kan niet zonder het ander.
*Vertaling uit De Levende Koran, tweede druk, 2019.
Eén reactie op "Dag en nacht – Juz 4"
Amin🤲🏼
“De stilte van de nacht klinkt als een uitnodiging van Allah” Prachtig!
Dank voor t delen