Voorpagina Politiek

Nadat de bom valt

Oh wat schaam ik me diep. Volg je een dag het nieuws even niet en ja hoor, het is weer raak. En nu is het goed raak ook. Even selectief de kopjes langs gaan: ‘geweld laait op in Irak’, ‘Shi’itische moskeeën zijn heilig, maar niet altijd veilig’, ‘Bagdad verbiedt inwoners de straat op te gaan‘, ‘Irak kraakt onder golf van sektarisch geweld‘, ‘Irak rouwt na vernieling‘, ‘Witte Huis faalde bij orkaan Katrina‘ (kon het niet laten), etc…

Alweer een bomaanslag. Maar niet zomaar eentje, nee… een bomaanslag op een van de heiligste Moskeeën voor de Shi’itische gemeenschap. Door wie? uiteraard… de Sunnitische gemeenschap (voor wie dit niet automatisch een niet-heilige plek is). Op mondiaal niveau is het Westen of zijn de niet-moslims de vijand, op landelijk niveau zijn het de sunnitische en shi’itische mensen die vijanden zijn en op straatniveau is het de buurman die een andere mening heeft. Zo triest dat je er haast om moet lachen, maar ik heb het nooit begrepen…

Ik heb nooit begrepen waarom dit een probleem moet zijn. Waarom de Shia’s en Sunni’s tegen elkaar zijn in die landen. Ik heb Shia’s als vrienden…. vrienden uit alle andere levensbeschouwingen en we kunnen er goed over praten, waarom kan dat daar niet? Waarom kunnen ze daar geen respect hebben voor elkaars opvattingen. Als respect te moeilijk is, zou het toch mogelijk moeten zijn de ander wel in zijn waarde te laten? En mocht dat ook te moeilijk zijn… dan is negeren toch een goede optie als het erover praten je geen optie lijkt?

Ik ken de grootste verschillen tussen de Shia’s en de Sunni’s wel. Ik ben zelf Sunni en heb vaak hele interessante gesprekken met Shia’s gehad. Achteraf ben ik daar blij om, dat ik die gesprekken ook werkelijk aangegaan ben. Ik leer er veel van en (los van het feit dat ik het er dan niet over eens ben) weet ik wel de denkwijze achter een bepaalde mening te vinden. Dat dwingt je om zelf ook weer na te denken wat je identiteit is en waarom je denkt dat je gelijk hebt. Of je moet concluderen dat de ander gelijk heeft, of je overtuigt jezelf wederom van je eigen gelijk. Het product van een goed gesprek.

Dat dat daar niet gebeurt doet me denken aan het zuilensysteem voorheen in NL of het India-Pakistan conflict. Iedereen wordt geboren en heeft hobby’s: als gevolg van je eigen interesses. Helaas wordt die vrijheid niet gegund als het aankomt op het vormen van een degelijke mening. Er zijn Pakistaanse families, waarin het kind eerst India leert haten en vervolgens leert lopen (en omgekeerd). Grappig omdat het zo triest is.

Maar goed, vrijdag is ook mijn ongrijpbare-wereldverbeterende-ideeën-dag. Misschien moet ik weer normaal doen, 20 jaar in de gevangenis zitten, 3 boeken schrijven en me dan verkiesbaar stellen om vervolgens eeuwenlange problemen met wat tekstjes en hartverwarmende leuzen op te lossen.