Wegens genetische factoren kom ik wel eens te laat op afspraken. Ik word dan onthaald met irritaties en klachten over mijn gebrek aan stiptheid. Ik kom dan vaak niet verder dan oprecht mijn excuses aan te bieden en aan te geven dat ik er echt niks aan kan doen. Ik krijg dan duizenden tips (verpakt in dreigementen) over wat ik er allemaal aan kan/moet doen. Maar binnenkort zal ik een DNA onderzoek ondergaan, waaruit zal blijken dat ik simpelweg een gemuteerde gen heb, die dat normaal gesproken reguleert. Het is natuurlijk niet toevallig dat het bij bepaalde etnische groepen het veelvuldig voorkomt (bijv. de Surinamers) en bij andere groepen (bijv. de Europeanen) het vrijwel afwezig is. Puur een genetisch verhaal dus!
Ondanks deze natuurlijke afwijking, doe ik natuurlijk wel altijd mijn uiterste best om op tijd te komen. En sinds kort heb ik daar een handig hulpmiddel bij: een horloge. Ik had al jaren geen horloge gedragen, want ik vond ze allemaal lelijk, gewoon echt allemaal. En dus wachtte ik tot ik de ware zou tegenkomen. En jawel hoor, niet lang geleden was het zo ver.
Het was op een gure winterdag dat ik vrij haastig door de koopgoot van Rotterdam liep, toen ik vanuit mijn rechterooghoek een glimp van iets prachtigs opving. Ik liep nog even door, maar kreeg al snel signalen van mijn hersenen door dat ik moest afremmen en die glimp nader moest onderzoeken. Behalve naar mijn verstand luister ik ook naar mijn hart en ook die bevestigde dat door steeds harder te gaan kloppen. En inderdaad, het was een prachtig exemplaar, een juweel voor het oog! Mijn geduld kon niet mooier beloond worden dan door dit schitterend stukje artistieke creatie. Echt waar, ik was op slag verliefd.
Om een lang verhaal kort te maken, het siert nu dus mijn linkerpols. En behoudens een aantal jaloerse blikken vangt het toch vooral veel positieve aandacht op. Maar mijn standpunt over de genetische aanleg voor te laat komen blijft nog steeds overeind. Want ondanks mijn schitterende horloge en mijn onverzettelijke wil om op tijd te komen, lukt het mij slechts zelden. Sorry.
ReFlex
ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.Lees andere stukken van
18 Reacties op "Wéér te laat!"
Nu wil ik ‘m zien ook!
Dat is ook het mooie aan het Nederlandse cultuur. Stiptheid is belangrijk. Ik weet zeker dat het bij vele niet-westerse culturen ook schort aan dit fenomeen.
Ik vind: zeg je toe om ergens te doen of te zijn, doe ’t dan. Daar zijn afspraken voor
PS: ben ook niet altijd op tijd :-)
Ik heb em gezien…hij zou zo van de kermis kunnen komen…..Maar goed, dat Reflex geen smaak heeft, is niks nieuws voor mij…
Hahaha, ik vond ‘m er wel cool uitzien. Maar misschien moet ik ‘m nogmaals bekijken.
Nog een leuk weetje: volgens mij heeft Jilani zijn horloge niet gisteren, dus hij is wederom laat (nu met het nieuws)
koop een agenda en hou die dag en nacht bij je.
Stipt op tijd komen, hangt af met wie ik de afspraak heb. Zakelijke afspraak moet op tijd gebeuren. Prive afspraken hoef ik van mezelf niet stipt na te komen.
14.00 kan gerust 14.30 worden. 15.00 vind ik niet kunnen, dan moet ik toch even bellen.
Ik denk niet dat het genetisch is. Het heeft volgens mij eerder te maken met het klimaat. In dit koude kikkerland loop je zo kort mogelijk buiten rond, dus zo snel mogelijk naar je afspraak, mits het natuurlijk binnen is.
@Esma
Dat dacht ik eerst ook, maar prive afspraken zijn net zo belangrijk. Als je zelf op iemand in de kou moet wachten, omdat hij later komt want het is toch maar een prive afspraak.. dan denk je op dat moment er toch anders over.
Stipt op tijd komen is echt belangrijk en dat wordt tegenwoordig niet meer geleerd aan de jeugd (om maar op de serieuze tour te gaan)
Mooie column, leest vlot en het werk van een creatieve geest.
Ik heb zeker 5 jaar altijd op mijn vriendin gewacht, zij kwam meestal te laat. Naarmate de tijd verstreek heeft ze geleerd op tijd te komen. Nu 15 jaar later, kan ze niet tegen als mensen laat komen. Dan herinner ik haar dat ik meestal minstens een half uur op haar, voor de V&D, heb zitten wachten.
:-) haha… het voordeel is dat je bij de V&D van die lekkere broodjes kan kopen
Dit verhaaltje gaat – zoals Donald Duck met vaart – schaatst – afremt – enz. Erg gelachen, meer van deze…
@Nordin
Ik leer mijn kinderen wel om op tijd te komen, omdat ik weet hoe belangrijk dat is. En ik heb er persoonlijk een hekel aan als ik een afspraak heb en diegene is te laat. Afgelopen maand hadden mijn man en ik een afspraak op de school van mijn oudste zoon, wij waren stipt op tijd maar we moesten wel een tijd wachten voor dat wij ontvangen werden. 5 minuten wachten is óke, maar een kwartier is niet normaal. En het is een school, dus vind ik dat ze het goede voorbeeld moeten nemen. En tussen haakjes, we kregen niet eens een bakje koffie of thee aangeboden.
Als het genetisch is, en als het om een soort stipheidsgen gaat dat bij alle Nederlanders voorkomt, waarom ontbreekt het bij mij dan ook? Mijn familie is, voor zover te traceren, tot vele generaties terug zo Nederlands als het maar kan zijn.
Mijn moeder heeft mij een wijsheid van haar vader doorgegeven, die luidt “haast je als je tijd hebt, dan heb je tijd wanneer je haast hebt.” Ja, ja, ik weet het wel, maar het helpt niets. Ik ben gewoon hopeloos slecht in timen, denk ik dan maar.
Omgekeerd vind ik het ook altijd wel schrikken, als ik met iemand om acht uur afspreek, en die persoon staat ook stipt om acht uur voor de deur. Alsof ze op de portiektrap hebben zitten wachten tot het juiste moment. Maar dat zou dan weer komen doordat ze weten dat ik aan een ding een gruwelijke hekel heb: bezoek dat te vroeg komt. Dat ze dan een kwartier vroeger komen, en dat wij dan nog aan het stofzuigen zijn (of erger).
Nee, mijn favoriete gasten komen netjes een kwartiertje later dan afgesproken, zodat wij relaxed op de bank zitten en net tegen elkaar willen zeggen “waar blijven ze nou” als ze aanbellen.
Nou moet ik er wel bij zeggen dat ik zelden of nooit ergens in de stad afspreek, en als dat toch gebeurt, ga ik niet staan wachten, maar loop ik mijn afspraak tegemoet.
Groetjes van Pauline, die wel mooie horloges heeft, maar ze zelden draagt.
Het goede voorbeeld… het is maar net wat je het belangrijkste vindt.
Voor de een is dat stiptheid, voor de ander is dat aandacht. Ik ga voor het laatste.
Als ik 5 of 10 minuten moet wachten tot de juf klaar is met het gesprek met mijn voorganger, dan weet ik dat ze de tijd neemt, en luistert naar de ouders. Liever dat dan dat ze het 10-minuten-gesprekje binnen die tijd afraffelt. Natuurlijk, als de noodzaak er is, kan er ook een vervolgafspraak gemaakt worden, maar soms kan het ook in 15 minuten. En dat betekent dan dat de volgende 5 minuten moet wachten. En als er een paar gesprekken uitlopen, dan moet de derde dus een kwartier langer wachten. (Okee, een meer ervaren planner zal dus hier en daar wat ruimte tussen de gesprekken plannen, om dit op te vangen.)
En de tijd die nodig is voor zo’n bespreking op school kan ik ook nog wel zonder koffie of thee.
@ Pauline
Weet je, ik heb dat nou net weer wel in mijn bloed zitten. En bij ons gaat het generaties terug. Het is er als het ware bij mij ingestampt om op tijd te komen. Als ik eens niet op tijd kom, houd ik er echt een heel slecht gevoel op na. Ik vind het gewoon heel erg belangrijk, waarom?… haha tjah, dat is er dus ingestampt.
Maar ik geef toe, de beste gasten zijn gasten die ietsjes later komen. Of misschien moet ik het omdraaien: *De beste gastheer is de gastheer die zo weet af te spreken dat hij genoeg tijd heeft om alles rustig aan voor te bereiden.*
Hahahaha, een geweldig verhaal. En ondanks dat ik qua afkomst Nederlandse ben heel herkenbaar. En van eeuwen terug van vaderskant ben ik echt Nederlandse. Misschien zit er ergens iets van moederskant, hahahaha…… Het kost mij ook altijd heel veel moeite om ergens precies op tijd te komen. Ben meestal iets te laat. En ik heb altijd een horloge om zolang ik me kan heugen. Maar dat helpt dus niet. Ook al heb ik ruim de tijd (genomen) om op tijd te komen, moet ik nog uitkijken dat ik niet te laat kom. Gelukkig hebben wij hier in Brabant het zogeheten “Brabants kwartiertje”…….
Te laat komen maakt hier dus wel enigszins onderdeel uit van de cultuur in Brabant. Dus in een deel van Nederland kent men dit verschijnsel wel………
haha, dan kennen wij in Den Haag iets als ‘Haags half uurtje’. Iedereen met wie ik afspreek komt te laat :-)