Voorpagina Gastarbeiders, Geschiedenis

Enkeltje Breda!

, 14 maart 2006, 3 reacties

Onze spoorzoekers: Nadia en Fatiha zijn gastarbeiders bij wijblijvenhier.nl en schrijven ook over gastarbeiders

Ze herinnert zich nog goed de dag dat ze naar Nederland kwam, naar Breda om precies te zijn. De zomer van 1976 kende een ware hittegolf. Mina zat voor zich uit te staren in de tuin. De buurvrouw bleef maar zwaaien en probeerde een gesprek aan te knopen met Mina. Mina kon alleen met gebarentaal enigszins converseren met de buurvrouw. Die wilde graag kennis maken met Mina en nodigde haar uit voor de koffie.

Uiteindelijk gingen ze veel met elkaar om en omdat Mina wilde werken, hielp haar buurvrouw haar daaraan. Ze heeft een sollicitatiegesprek weten te regelen voor Mina. Zonder dat haar man het wist, vertrok ze naar de fabriek waar het gesprek plaats zou vinden. De bedrijfsleider herkende Mina’s achternaam en vertelde haar dat hij een Marokkaanse man in dienst had met dezelfde achternaam. Het bleek Mina’s man te zijn! Ze werd aangenomen en vanaf die dag ging ze iedere dag met haar man naar haar werk.

Mina trouwde in december 1975. Op 20 maart 1976 kwam zij vanuit Casablanca naar Nederland. Ze trouwde niet bewust met een gastarbeider. “Het was toen niet zoals nu daar, waar iedereen zich vast klampt aan ‘buitenlanders’”, aldus Mina. Na haar huwelijk woonde Mina drie maanden bij haar schoonfamilie. Ze heeft dat als een leuke tijd ervaren, maar was wel blij toen ze weg kon. Ze had zeven schoonboers die nog allemaal thuis woonde. De hele dag door wassen en koken was niet echt hoe Mina zich haar wittebroodsweken voorstelde!

Mina stond niet echt stil bij haar migratie naar Nederland. Ze vond het wel logisch om met haar man, die al sinds 1970 in Nederland woonde, mee te gaan. Mina gelooft sterk in het lot: God heeft haar leven zo ingericht. Als Mina in Marokko was gebleven zou haar leven er zeker anders uit hebben gezien. Ze zou in ieder geval haar eigen kapsalon hebben geopend. Voordat Mina in het huwelijksbootje stapte, rondde ze haar kappersopleiding af. Helaas heeft ze nooit haar diploma gekregen, omdat haar trouwdag op dezelfde dag viel als haar diploma-uitreiking. Het lot, he!

Nadia Bouras en Fatiha Laouikili maken deel uit van het project ‘Spoorzoekers Cultureel Erfgoed Marokkaanse Migranten’. Zij verzamelen en bundelen verhalen en beeldmateriaal van migranten met als doel het opsporen en bewaren van het cultureel erfgoed van Marokkaanse migranten, die tussen 1960 en 1980 naar Nederland zijn gekomen.