Voorpagina Cultuur, Politiek, Sport

India-Pakistan: Cricket en Politiek

Het WK cricket is in de halve finales aanbeland en woensdag staat de kraker tussen India en Pakistan op het programma, de smaakmaker van het toernooi, de kers op de taart, de chutney op de samosa. Het is eigenlijk niet te vergelijken met welk andere rivaliteit dan ook. Het is Nederland-Duitsland, maar dan in het kwadraat. En met meer temperament en emoties dan bijv. een Brazilië-Argentinië. Deze ene wedstrijd kan carrières maken of breken. Maar wat er ook gebeurt, meer dan 2 miljard mensen zullen genieten van een strijd op leven en dood.

Na de aanslagen in Bombay in 2008 waren de relaties tussen beide landen voor de zoveelste keer bekoeld. De onderlinge politiek is zo beroerd dat men vaak niet verder komt dan wat symbolische gebaren en heel veel propaganda. Daarnaast zijn ze te koppig om zelf initiatief te nemen, want “als wij de eerste stap zetten, dan lijkt het alsof wij ze nodig hebben. En dat is niet zo, laat hen maar eerst komen.”

Maar om één of andere reden zorgt zo’n cricket wedstrijd er toch voor dat er ergens in die lange donkere tunnel weer een lichtstraaltje doorkomt. De Indiase premier heeft namelijk z’n Pakistaanse collega uitgenodigd om de wedstrijd samen te bekijken en dus zouden ze best weer eens met elkaar kunnen beginnen te praten. In ieder geval zullen ze vast samen een kopje thee drinken en dat zou al een mooi begin zijn. Maar in feite is het natuurlijk triest dat ze cricket nodig hebben om met elkaar te praten. Vreemd genoeg is cricket bij mij thuis juist een reden om niet met elkaar te praten. Ik ben namelijk getrouwd met een Pakistaanse (dat is dan mijn kleine bijdrage aan de wereldvrede) en die houdt niet van cricket (of voetbal of wielrennen of tennis). Om te voorkomen dat ons dochtertje in een identiteitscrisis komt, denk ik dat ik haar maar laat juichen voor India.

Wat de politiek tussen beide landen betreft, zou het niet de eerste keer zijn dat een cricket wedstrijd weer voor een opening zorgt. Ze hebben er zelfs een term voor bedacht: Cricket diplomacy. Het pad naar vrede wordt mede bepaald door de toevallige ontmoeting van de twee teams op zulke toernooien. Je zou kunnen denken dat het sarcasme is, maar helaas is het de realiteit. India en Pakistan worden weleens omschreven als twee koppige broers van een zelfde moeder. Ze vinden zich allebei beter dan de ander en proberen elkaar met alles te overtreffen, maar in feite verschillen ze amper van elkaar. Cricket is dan ook dé manier om alle frustraties er uit te gooien. Een oorlog, maar dan zonder wapens.

De wedstrijd is dus meer dan een wedstrijd. De komende dagen wordt er over niks anders gesproken dan deze wedstrijd. Op tv zullen de teams grondig worden geanalyseerd en de Johan Derksens en René van der Gijpjes zullen niet de buis af te slaan zijn.

En eigenlijk is dat heel simpel: Pakistan maakt geen enkele kans tegen een Indiaas team met alleen maar toppers als slagmensen, met Sachin Tendulkar, de Maradonna van het cricket, in bloedvorm. Die man is zo’n ongelofelijke grootheid dat mensen geneigd zijn tot het doen van blasfemische uitspraken. Het is voor mij dan ook geen vraag óf Pakistan gaat verliezen, maar hóe? Natuurlijk is dit ook een mooie gelegenheid om wat Pakistaanse vrienden uit te nodigen om bij mij te komen kijken, want als Indiër is er niks leukers dan naar verliezende Pakistanen te kijken.


ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van