Voorpagina Ervaringen

Shit!

Iedereen kent dat gevoel wel. Je voelt je voet wegglijden en je gezicht verkrampt gelijk. Je knijpt je ogen dicht en houdt je tanden stijf op elkaar. "Laat het alsjeblieft een bananenschil zijn", denk je dan. Je neus vertelt je dat het geen schil is, je kijkt toch stiekem hopend langzaam naar je voet en slaakt een kreet: "Shit!". En inderdaad… dat is het dan ook!

Mij overkomt het zo nu en dan wel… en het komt altijd ongelegen. Wat ik mij altijd heb afgevraagd is "waarom het zo normaal wordt gevonden?". Waarom is het normaal dat een beschaafde man of vrouw in de ochtend, nog in de slaapkleren even met de hond aan de lijn loopt met als doel: het vervuilen van de straten met door de darmen geperste hondenbrokken. Dat is gewoon vies, het stinkt, niet om aan te zien en het ergste… anderen verspreiden het vuil door er in te trappen of even met de fiedsband doorheen te fietsen.

Ik word ook altijd gek aangekeken als ik soms even moet spugen, omdat ik verkouden ben. Dat is dan natuurlijk altijd iets minder smakelijk om naar te kijken (of te horen) dan als je niet verkouden bent. Maar diezelfde mensen vinden het gek als ik ze met boze ogen aankijk als zij even hun hond buiten laten schijten. Waarom buiten? Omdat het natuurlijk vies is als zo’n hond op het aanrecht zijn behoeftes doet. Zo vind ik het net zo vies als dat voor mijn deur gebeurt, in mijn straat, in mijn wijk of zelfs in mijn stad. Ik wil het hier schoon houden en dan moeten alle hondeneigenaars even meewerken.

Dus mocht je voortaan je hond de wijde wereld willen laten zien… neem dan wat handschoentjes mee om het spul op te vangen (nee, niet van de grond oprapen… dan is de schade al verricht), wat deodorant om geen neusprikkelende geuren achter te laten en natuurlijk een stok om je hond wat manieren bij te brengen.

Ik denk niet dat ik de enige ben die hier minder smakelijke ervaringen mee heeft gehad.