Nazima schrijft als gastarbeider over haar ervaringen in het rampgebied in Pakistan.
28 oktober 2005 organiseerde ik met mijn zusjes een benefietavond voor Taskeen. Stichting Vluchtelingen vroeg mij om met eigen ogen eens te gaan kijken hoe de situatie daar na bijna 6 maanden is en ik zou de mogelijkheid krijgen om Taskeen en haar familie te ontmoeten.
Taskeen staat symbool voor de kinderen van het rampgebied in Pakistan. Het is een meisje van 4 jaar oud dat slachtoffer geworden is van de aardbeving. Bij haar is een onderbeen geamputeerd. Omdat ikzelf moeder ben, raakt haar situatie mij diep en wil ik mij voortaan extra inzetten voor meisjes met een handicap.
Ik ben geweest in NWFP en Jammu & Azaad Kashmir. In de steden staan de de getroffen huizen er nog maar voor de helft. Soms staat er nog een muur overeind. In de dorpen daarentegen, is behalve puin niets meer te zien. Het meest indrukwekkende vond ik Neelum Valley. Een prachtig gebied, veel groen, veel natuur… een stukje paradijs op aarde. De dorpsmensen zijn begonnen met het reconstrueren van hun huizen. Waar ze de kracht en energie vandaan halen, is werkelijk onvoorstelbaar. Ze zijn getraumatiseerd: eerst hun huis dat er niet meer staat, dan ook nog een familielid dat gestorven is. Dan nog de kracht, moed en energie vinden is bijzonder. Het geloof in Allah houdt ze letterlijk op de been. De mensen zien het als een test van Allah wat hun overkomen is en vinden dus dat ze beter hun best moeten doen. Voor mij is dat moeilijk te begrijpen.
Met Taskeen gaat het nu stukken beter. Ze heeft een kunstbeen en ze kan al aardig lopen. Het is een vrolijk en verlegen meisje met mooie grote blauwe ogen. Waarom zij alle aandacht krijgt? Ik denk dat het haar lot was. Toevallig waren de mensen van Netwerk daar, toen ze binnen werd gebracht in het geïmproviseerde ziekenhuis. Het had ieder ander kind kunnen zijn, maar het is Taskeen geworden. Haar revalidatieproces is niet goed begonnen en dat merkt ze zelf ook door het lopen. Zij moet eigenlijk de tijd krijgen om goed te kunnen revalideren. Doordat haar vader kostwinner is, kan hij niet altijd vrij krijgen om zijn Taskeen naar het ziekenhuis in Karachi te brengen (helemaal aan de andere kant van Pakistan).
De wederopbouw gaat mondjesmaat. Ik heb zelf de indruk dat de mensen in de dorpen wat actiever zijn dan de mensen in de steden. De dorpsmensen zijn al begonnen met het reconstrueren van hun huizen. Wat ik erg vond om te horen, was dat de overheid had besloten de tentenkampen per 31 maart 2006 te sluiten. Alle faciliteiten op de tentenkampen worden gestopt. De mensen worden vrijwillig gevraagd om te vertrekken. Maar ja hoe vrijwillig is het als er geen voorzieningen meer zijn in de tentenkampen?
Ik ben erg onder de indruk van de situatie daar en ik besef me, nu ik weer terug ben in Nederland, dat ik alles waardeer dat vanzelfsprekend lijkt. Water, stroom, een dak boven je hoofd, eten, drinken, familie… Al het andere is eigenlijk luxe. Ik moet misschien leren erg tevreden te zijn met wat ik heb en daar Allah zeer dankbaar voor te zijn.
Nazima Shaikh (32) ging op uitnodiging van Stichting Vluchtelingen naar het rampgebied in Pakistan. Zij wilt haar ervaringen delen met iedereen en heeft daarom ook een dagboek bijgehouden, die binnenkort komt te staan op www.vluchteling.nl. Vanavond om 20.30 is Nazima te zien op Netwerk.
Redactie
Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!Lees andere stukken van de WBH Redactie
11 Reacties op "Taskeen 6 maanden later"
Hallo,
Nou ik kan het mij best wel voorstellen wat je daar allemaal hebt meegemaakt Nazima. Ik ben onlangs zelf naar Balakot geweest, ik heb daaar honderden “camp villages” gezien.
Hoewel ik vind dat de situatie goed onder controlle is, omdat er geen uitbraak is van epedemieen en grote sterfgevallen door de kou, maar de gestroffen mensen zijn nog steeds zonder huis. In Balakot was een berg waar, volgens de bewoners, 25.000 mensen woonden. Dat is door de aardbeving totaal weggevaagd. Tienduizend huizen verpuiperd. De tenten die de mensen moesten beschermen tegen de kou zijn nu net als de “oven”. De grootste gedeelte van de dag schijn hier de zon en alle hitte blijft binnen. Ik ben zelf naar een school geweest waar de kinderen in die “kou bestendige tenten” zaten, het was was daarbinnen niet uit te houden. Wel we moeten optimistisch blijven en doorgaan met het geven van de hulp. Ik hoop dat deze verschikkelijke ramp ons Pakistanen dichter bij elkaar heeft gebracht dan ooit te voren.
Salaam allen,
ik wil even verbeteren. Het moet zijn http://www.vluchteling.nl.
Bedankt voor de eerste reactie
Wassalaam
Nazima
Bedankt voor je bijdrage Nazima. Ik betrap mezelf erop dat ik deze aardbeving alweer heleemaal vergeten was. Geldt waarschijnlijk ook voor vele anderen. Goed dat er nog mensen zijn die hier actief mee bezig zijn. Keep it up!
Mooi verhaal. Goed werk.
He, je was op Netwerk. Goed gedaan!
Ja, ik zag het ook. Erg leuk om je zo te zien en ik hoop dat ze er veel aan hebben gehad en dat ze weer hun leven kunnen oppakken
Dank jullie wel voor je positieve reacties.
Het was een korte reportage maar gaf wel aan waar de knelpunten op dit moment liggen. Pakistan moet gewoon in beeld blijven en ik maak dat tot mijn persoonlijk doel om in de media hiervoor blijvend aandacht voor te vragen. Dus heb je tips? Ze zijn van harte welkom.
Nazima Shaikh
Hier nog een aantal foto’s van de reis van Nazima Shaikh naar het rampgebied in Pakistan.In het midden: TaskeenEr staan bijna geen huizen meer in de bergenDit is een geïmproviseerd schooltjeTerug in AmsterdamDeze foto’s mogen alleen met toestemming van N
hoi mama ,
ik vind het vet dat je naar Pakistan bent geweest.
En naar Taskeen.
Ik vind het heel leuk dat je in de krant en op t.v bent geweest.
En vind het ook cool dat je naar school komt om iets over Taskeen en hoe het er in Pakistan aan toe gaat komt vertellen
greetzzzzzz
je dohter ;)
@ #8
aaah wat lief… reden genoeg om trots te zijn op je moeder
salaam
“Ik heb zelf de indruk dat de mensen in de dorpen wat actiever zijn dan de mensen in de steden. De dorpsmensen zijn al begonnen met het reconstrueren van hun huizen.”
Tja dat kan ik me goed voorstellen de dorpelingen en vooral in azad kashmir zijn positief ingestelde mensen die lijden onder politieke spelletjes en een falende overheid.
Dat maakt je samen met je geloof blijkbaar sterker.
Maar wat is het alternatief voor de tentenkampen?? mogen ze misschien bij Musharraf in zijn parlementshuis slapen in Islamabad??
Een tip tenslotte het werk wat jullie doen is heel goed maar wat belangrijk is eigenlijk zou de regering aangesproken moeten worden op hun verantwoordelijkheden.
verder keep it up
wassalaam.