Kijk, dat vind ik nou een mooie bijdrage. Iedereen laat zich als een gek meeslepen in de discussie over het wel of niet geven van een hand, het onbegrip dat er ontstaat, wel of niet betreden van een moskee zonder schoenen, etc… Ik ben het niet altijd met hem eens, maar wederom een doordacht stuk van zijn hand. Ronald Plasterk in de Volkskrant:
Hij stelt zichzelf de vraag: "Waar liggen de grenzen, en kan daar op den duur een concensus over groeien?"
Hij noemt een aantal criteria, waar ik een aantal uit pik:
1. De gastheer heeft in redelijke mate het recht huisregels te bepalen.
2. Het recht van de gastheer wordt beperkt door de redelijkheid.
3. Het recht om iemand aan te raken, is ondergeschikt aan het recht niet aangeraakt te willen worden.
4. Gij zult een ander niet in verlegenheid brengen (hij omschrijft dit punt als ‘de basis van elk etiquetteboek’), verwijzend naar het gedrag van Verdonk in de welbekende imam-geeft-geen-hand-kwestie.Het hele artikel kunt u uiteraard lezen: "Schoenen uittrekken en handen schudden"
5 Reacties op "“Schoenen uittrekken en handen schudden”"
De punten die je hier noemt ben ik het zeker wel mee eens, vooral punt 1 lijkt me vrij vanzelfsprekend…
Toch valt er een zekere dubbelheid te bemerken, bij Plasterk, maar zeker ook bij de redactie van Wij Blijven Hier.
In een moskee trek je je schoenen uit. Dat is m.i. geen buigen voor een vreemde godheid maar een kwestie van respect voor de huisregels van de moskee. In een synagoge doe je ook een keppeltje op en in een rk-kerk fluister je. Sterker nog, ik zou een bezoek aan een moskee niet ‘af’ vinden als ik er mijn schoenen niet uit zou doen. Dat is nu juist een van de charmes van dat bezoek. En als mensen dat om godsdienstige redenen niet willen doen, dan is dat een beetje vreemd, pijnlijk zelfs – maar we zullen het er over eens zijn dat ze in een moskee niet zoveel te zoeken hebben.
Maar zo hebben we in Nederland ook ‘huisregels’ en een van die regels is dat je elkaar netjes een hand geeft als je elkaar begroet.
En als mensen dat om godsdienstige redenen niet willen doen, dan is dat een beetje vreemd, pijnlijk zelfs – maar dan gaat vind ik hetzelfde op. Als ik in een moskee kom dan pas ik mij aan. Dat verwacht ik dan ook van moslims, die in de Nederlandse samenleving een bestaan wensen op te bouwen. Zelfs al ‘mag’ men ervoor kiezen geen hand te geven, toch vind ik dat we dat met zijn allen moeten afkeuren. Wie daarvoor kiest, leeft m.i. in een parallelle werkelijkheid.
Niet dat het toneelstukje van Verdonk nu een schoonheidsprijs verdient. De imam een oudere man, verontschuldiging zich, gaf uiting aan respect en begrip dat een en ander precair lag. Dat is in ieder geval een gebaar van goede wil. Daar had mevrouw de minister iets alerter op mogen zijn. Het geeft aanleiding tot een andere toonzetting.
Maar ik vind het wel goed dat de school stelling heeft genomen. Daarmee geeft ze een signaal af, nl. met die insteek redt je het niet in de maatschappij en we accepteren dit niet zonder slag of stoot. Dat ze het vervolgens verliezen, dat behoort dan tot de mogelijkheden van de rechtsstaat.
‘Een zekere dubbelheid’? Onversneden hypocrisie en niks anders. Verder geheel eens met wat je schrijft.
Willem de Zwijger heeft er ook een overdenking aan gewijd:
http://dezwijger.blogspot.com/2006/04/al-geloof-je-in-stenen-2.html
Bhoedistische monniken raken ook geen vrouwen aan. Daar ooit iemand over horen klagen ? Nee.
Dan is het een interresant en “oosters gebruik “.
exactly… heel krom allemaal