Voorpagina Ervaringen, Maatschappelijk

Islamitische studentenverenigingen

"Ja, misschien is het goed om dat in de studio te komen vertellen", zei hij na 15 minuten aan de telefoon gesproken te hebben. "Tjah… kan… ik zie je vrijdag wel", zei ik. Marcel van Radio 1 belde me op om te vragen naar het fenomeen Islamitische studentenverenigingen. Waarom ze opeens zo actief zijn allemaal (1), waarom islamitische- of moslimstudentenverenigingen (2) en hoe ze omgaan met radicaliserende jongeren (3) ?!

Ik was in het programma Llinke Soep aanwezig namens studentenvereniging MashriQ samen met voorzitster Nora van MSV Nijmegen.

Ik denk dat het geen toeval is dat er opeens heel veel studenten het initiatief nemen om een vereniging te starten. Naar mijn mening is het meer noodzaak dan toeval. Enerzijds wordt van de moslim verantwoording verwacht (vooral na 9/11) en dat is ergens te begrijpen. Anderzijds vindt de moslim zelf dat het beeld vertekend is en na een tijd gezeurd te hebben over het vertekende beeld, wordt dus eindelijk het heft in eigen handen genomen en presenteert de moslim zichzelf. En om dat te kunnen doen, is zo’n studentenvereniging perfect. Een mooie ontwikkeling vind ik.

Op de vraag waarom deze moslims zich niet aansluiten bij een van de huidige verenigingen is het antwoord simpel. Een student sluit zich bij een vereniging aan doordat zo’n vereniging een herkenning vormt voor een student. De leden van studentenverenigingen zijn studenten die vinden dat hun moslimzijn erg belangrijk is en daar willen ze blijkbaar iets mee doen.

"Wat doen jullie met radicaliserende jongeren? Wat doen jullie bijvoorbeeld als er van de ene op de andere dag een vrouw met een burqa naar school komt of een man met een djelebba (zo’n lang gewaad voor mannen)"

Niks. Dat zijn geen kenmerken van radicalisering. Een beetje omgekeerde causaliteit denk ik zo. Veel geradicaliseerde jongeren dragen djelebba of burqa… dat houdt niet in dat mensen met een djelebba of burqa veelal geradicaliseerde jongeren zijn. En dat beeld is heel erg jammerlijk. Kijk maar naar de twee jongeren die in een trein samen de wc ingingen en een djelebba aanhadden. Ze hebben gewoon alle voorpagina’s gehaald. Als ze geen djelebba aanhadden, zouden we ze beschouwen als schattige homo’s.
Een duidelijk kenmerk van radicalisme is voor mij afzondering. Zolang zo’n iemand zich gezond onder de menigte beweegt en meedoet aan activiteiten van een islamitische studentenvereniging, is de kans klein dat diegene radicaliseert.

Dat maakt studentenverenigingen naar mijn mening nou zo belangrijk. De verantwoordelijkheden zowel richting moslims als niet-moslims toe.