Iets waar je een jaar op moet wachten, net een goede vriend dat je eens in het jaar ziet verschijnen. Je treft de ene voorbereiding na de ander, zorgt ervoor dat er een programma komt van de dingen die ondernomen zullen worden, doet er ook alles aan om het programma daadwerkelijk na te komen.
Hetzelfde geldt ook voor de ramdan, een goede vriend komend, ons even de dagelijkse sleur doet vergeten, verandering brengt in ons leven, ons de tijd geeft om even stil te staan bij een aantal belangrijke dingen in het leven.
Een week geleden, had ik voor mezelf een aantal dingen opgeschreven, dat ik beslit zou doen. Een van de dingen is; zoveel mogelijk tijd doorbrengen met mijn gezinsleden (aangezien het gezin steeds kleiner wordt).
Een glimp in mijn agenda doet me schrikken. De eerste maaltijd tijdens de ramadam, zal helaas niet thuis plaats vinden:S
Wat moet je doen in zulke gevallen, het zijn toch dingen die ook belangrijk zijn. Ieder zou denken, prioriteiten stellen, maar beide zijn belangrijke en zijn niet te missen.
Hoe doet ieder van jullie het? vraag ik me dan af, in de hoop er zelf wat van te kunnen leren……
3 Reacties op "Een onmogelijke beslissing"
Salaam,
ben sinds kort bezig met full time stage en merk daarbij dat ik tijdsgebrek heb.
De eerste is voor mij net geweest. Dat was gewoon thuis met de familie. Hoe het was? Lekker. Ik denk dat het voor niet-moslims misschien te vergelijken is met het avondmaal op kerst ofzo… De eerste van Ramadan moet je gewoon thuis met je familie meemaken. Het zou echt erg zijn als je het niet thuis zou meemaken… die eerste… een jaar op gewacht…. lijkt me echt erg… kan je gewoon niet meer goed maken… niet te vergeven…
:P ik pest je maar
Jah joh, praat maar nog meer schuldgevoelens aan……;)