“Het zijn precies die oorverdovende stilte en lamlendigheid waartegen wij, als opvarenden van de Flottila-2, protesteren.”
Het spoeddebat over de Nederlandse deelname aan de Gazavloot bood weinig verrassende inzichten. De PVV, VVD en de Christelijke partijen willen dat de Nederlandse overheid de Vloot probeert tegen te houden en de partijen aan de linkerkant van het politieke spectrum benadrukken het recht om vreedzaam te demonstreren en pleiten ervoor dat de Nederlandse overheid zich ook uitspreekt over de illegale blokkade van Gaza.
Als we al iets geleerd hebben van het debat, dan is dat misschien wel dat Minister van Buitenlandse Zaken Rosenthal opvallend dubbelzinnig omgaat met “de wet”. Althans, hij maakt een duidelijk – en dubieus – onderscheid tussen enerzijds de Nederlandse wetten en anderzijds internationale wetten en conventies, waarbij die eerste blijkbaar van veel groter belang zijn.
Om te beginnen met de Nederlandse wet: Volgens de PVV steunen de opvarenden van de Gazavloot terroristische groeperingen – we worden letterlijk “Hamasvrienden” genoemd* – en daarom zijn we dus strafbaar. Gelukkig maakte de Minister zeer duidelijk dat de opvarenden van de Gazavloot niet nu al strafbaar zijn, omdat ze geen strafbare feiten hebben gepleegd. Rosenthal, onverbiddelijk: “Wij straffen nooit intenties, wij straffen handelingen. Laten we dat met elkaar vastleggen.”
Daarnaast is het absoluut niet aan de orde dat de Nederlandse deelnemers consulaire bijstand wordt ontzegd, een ander verzoek van de PVV. Die bijstand geldt namelijk voor alle Nederlanders. Ook van misdrijven verdachte burgers en zelfs gedetineerden hebben recht op, en krijgen dus, hulp van de Nederlandse staat als ze in de problemen zijn geraakt in het buitenland. Dat hebben we namelijk zo met elkaar afgesproken in de wet.
Maar op het gebied van het internationaal recht is Rosenthal een stuk minder helder. Zo beschouwt hij, in tegenstelling tot wat er in de Geneefse Conventies over collectieve straffen staat, de Israëlische blokkade van Gaza als legitiem, namelijk onderdeel van het oorlogsrecht, aangezien het een gewapend conflict met Hamas betreft. Rosenthal weet het aardig te formuleren, maar het is natuurlijk volkomen onjuist. Daarentegen is het, zoals te verwachten viel, wel weer volledig in lijn met de Israëlische logica: een aantal mensen vuurt raketten vanuit Gaza af, dus zijn we genoodzaakt alle 1,5 miljoen mensen die er wonen (waaronder 800.000 kinderen!) als terrorist te bestempelen en hen volledig van de buitenwereld af te sluiten.
Dat die openluchtgevangenis van Gaza al jaren kan bestaan, is absolute waanzin en overduidelijk in strijd met het internationaal recht. Want, zoals SP-kamerlid Harry van Bommel terecht zegt, het gaat om een “collectieve straf van de gehele Gazaanse bevolking voor terroristische activiteiten van een kleine groep fundamentalistische terroristen”.
De gevolgen van de blokkade zijn schrijnend: de werkloosheid is 45%, ruim 700 duizend mensen zijn afhankelijk van humanitaire hulp van de VN en honderdduizenden jongeren wordt hun toekomst ontnomen – omdat ze geen boeken of schriften hebben, omdat hun school is platgebombardeerd en niet meer opgebouwd kan worden wegens gebrek aan bouwmaterialen, of omdat ze na hun studie gewoonweg geen werk kunnen vinden. Dat wetende kun je eigenlijk alleen maar meewarig met je hoofd schudden als PVV-kamerlid Van Roon met droge ogen durft te beweren dat “verveling en vetzucht” de grootste problemen in Gaza zijn. Het is schandalig, maar vooral treurig.
Naast dergelijke onzin is echter vooral de nietszeggendheid van het spoeddebat zo schrijnend. Er wordt wat obligaat over en weer gepraat, zonder echt een inhoudelijke discussie te voeren, en vervolgens hullen alle Nederlandse politici zich weer in stilzwijgen. De wil om daadwerkelijk iets aan de situatie te veranderen ontbreekt totaal.
Het zijn precies die oorverdovende stilte en lamlendigheid waartegen wij, als opvarenden van de Flottila-2, protesteren. Niet in dienst van een ‘schurkenstaat’ of samenwerkend met obscure groeperingen, maar gewoon zelfstandig, als mensen die opkomen voor de rechten van andere mensen. Omdat we vinden dat het zwijgen lang genoeg heeft geduurd.
Martijn Dekker
Politiek antropoloog, als promovendus werkzaam aan de Vrije Universiteit en opvarende van de Flotilla-2
* Het stuk van Hasna El Maroudi op Joop.nl maakt ondubbelzinnig duidelijk hoe onzinnig dit verwijt is.
Martijn Dekker
Politiek antropoloog, als promovendus werkzaam aan de Vrije Universiteit en opvarende van de Flotilla-2Lees andere stukken van Martijn
20 Reacties op "Spoeddebat over Gazavloot vooral nietszeggend"
De dubbelzinnigheid van de Nederlandse politiek is al lang meer dan duidelijk. Ze bestempellen de mensen die stijden voor de vrijheid van hun land als ’terroristen’ en noemen alle schendingen van de mensenrechten, die uitgevoerd worden door een illegale staat die al tientalle jaren de oorspronkelijke bewoners onderdrukt, ‘het recht van zelfverdediging.’ Puur omdat hun belangen bij Israel liggen.
Dat noem ik een slap hypocriet land die samen met alle andere soortgelijke landen medeplichtig is voor de gruweldaden van Israel tegen het Palestijnse volk!
@ Martijn Dekker
Het helpt ook niet erg dat ‘het gezag’ in Gaza een terreurorganisatie is die als doel heeft om Israël te vernietigen.
@ Kedai,
vrede sluit je met je vijanden, niet met je vrienden.
ik citeer:
‘Het helpt ook niet erg dat ‘het gezag’ in Gaza een terreurorganisatie is die als doel heeft om Israël te vernietigen.’
ik begrijp dit argument niet, hamas is democratisch gekozen. israel probeert een palestijnse staat onmogelijk te maken door ondermeer landroof, bezetting en belegering, alle in strijd met het internationaal recht. op zich is hier dus sprake van zionistische terreur die overigens al decennialang duurt. ik ga daarbij uit van het Amerikaanse Leger-handboek dat terrorisme aldus formuleert: ‘het bewust geplande gebruik van geweld of dreiging van geweld om doelen te bereiken die politiek, religieus, of ideologisch van aard zijn.’
het is dan ook verklaarbaar dat hamas israel wil vernietigen. ‘het gezag’ hoort niet tussen aanhalingstekens, tenzij schrijver bedoelt dat hij niet in democratie gelooft.
beste activisten
ik citeer: ‘Your comment is awaiting moderation.’ laat dat in godsnaam achterwege. censuur is ondemocratisch. dus nooit vooraf controleren. achteraf is begrijpelijk, zodra iemand de wet overtreedt. anders geldt: vrijheid van meningsuiting. dat betekent dat je ook mensen aan het woord laat van wie de mening je niet aanstaat.
stan
@ Stan van Houcke
Quote
‘ik begrijp dit argument niet, hamas is democratisch gekozen.’
—
Dat Hamas democratisch gekozen is, wil nog niet zeggen dat je ermee zou moeten onderhandelen.
De conclusie volgt niet logisch uit de premisse.
Quote
‘ Israël probeert een Palestijnse staat onmogelijk te maken door ondermeer landroof, bezetting en belegering, alle in strijd met het internationaal recht. op zich is hier dus sprake van zionistische terreur die overigens al decennialang duurt.’
—-
Kip-ei verhaal.
Arabieren hebben al vanaf dag 1 Israël niet willen erkennen en zijn direct na de proclamatie van de staat Israel een oorloog tegen hen begonnen. Zij erkennen het zelfbeschikkingsrecht van Israel dus ook niet.
Waarom zou Israel dat dan wel van de Palestijnse Arabieren meoeten erkennen (die nota bene nog nooit een eigen staat hebben gehad).
Quote
‘ ik ga daarbij uit van het Amerikaanse Leger-handboek dat terrorisme aldus formuleert: ‘het bewust geplande gebruik van geweld of dreiging van geweld om doelen te bereiken die politiek, religieus, of ideologisch van aard zijn.’
—-
Hamas voldoet aan al de eisen van dit ‘hansboek’.
Quote
‘het is dan ook verklaarbaar dat hamas israel wil vernietigen. ‘het gezag’ hoort niet tussen aanhalingstekens, tenzij schrijver bedoelt dat hij niet in democratie gelooft.’
—-
Dat is helemaal niet verklaarbaar. In mijn beschaafde optiek is vernietiging nooit verklaarbaar of goed te praten.
Israël heeft niet als doelstelling om de Palestijnen te vernietigen. Militair hadden ze dit zonder problemen kunnen doen.
Met één druk op de knop zou Gaza niet meer bestaan.
Wat mij betreft is er alle kritiek mogelijk op de staat Israël en hun nederzettingenpolitiek deugt beslist niet, maar je gaat pas onderhandelen met een partij die jou erkent.
Zo simpel is dat.
@ Danoenie
‘vrede sluit je met je vijanden, niet met je vrienden.’
—
Dat is waar, maar als het doel van mijn vijand is om mij te vernietigen, dan is mijn enthousiasme om vrede te willen sluiten niet erg groot.
Beste Kedai,
“Arabieren hebben al vanaf dag 1 Israël niet willen erkennen en zijn direct na de proclamatie van de staat Israel een oorloog tegen hen begonnen.”
Deze Pavlov-reactie is een beetje achterhaald inmiddels, weleens iets gelezen van Ilan Pappe, Avi Shlaim, Benny Morris of Tom Segev?
“Israël heeft niet als doelstelling om de Palestijnen te vernietigen. Militair hadden ze dit zonder problemen kunnen doen.”
Dat klopt, maar de Palestijnen hebben dan ook geen eigen staat die vernietigd zou kunnen worden. Infrastructuur, economie, landbouwgrond en toekomstperspectief van de Palestijnen worden wel aan de lopende band door Israël vernietigd.
“Dat is waar, maar als het doel van mijn vijand is om mij te vernietigen, dan is mijn enthousiasme om vrede te willen sluiten niet erg groot.”
Enthousiasme om vrede te sluiten met de vijand is nooit erg groot. Vrede sluiten met de vijand is daarentegen wel altijd een goed idee.
Beste Fatima,
“De dubbelzinnigheid van de Nederlandse politiek is al lang meer dan duidelijk. Ze bestempellen de mensen die stijden voor de vrijheid van hun land als ‘terroristen’ en noemen alle schendingen van de mensenrechten, die uitgevoerd worden door een illegale staat die al tientalle jaren de oorspronkelijke bewoners onderdrukt, ‘het recht van zelfverdediging.’ Puur omdat hun belangen bij Israel liggen.
Dat noem ik een slap hypocriet land die samen met alle andere soortgelijke landen medeplichtig is voor de gruweldaden van Israel tegen het Palestijnse volk!”
Tja Fatima, ik vrees dat dit de aard van het menselijke beestje is. Zie Turkije dat momenteel slap en hypocriet ligt te slijmen bij Syrië, dat minstens even erge gruweldaden pleegt tegen de eigen bevolking.
@ Danoenie
Quote
‘Deze Pavlov-reactie is een beetje achterhaald inmiddels, weleens iets gelezen van Ilan Pappe, Avi Shlaim, Benny Morris of Tom Segev?’
—
Neen.
Maar de omliggende Arabische landen hebben toch direct na de proclamatie van Israel dit land aangevallen??
Quote
‘Dat klopt, maar de Palestijnen hebben dan ook geen eigen staat die vernietigd zou kunnen worden. Infrastructuur, economie, landbouwgrond en toekomstperspectief van de Palestijnen worden wel aan de lopende band door Israël vernietigd.’
—
Israël heeft wel degelijk last van Hamas en zou deze last definitief kunnen uitschakelen. Toch doen ze dat niet.
Quote
´Enthousiasme om vrede te sluiten met de vijand is nooit erg groot. Vrede sluiten met de vijand is daarentegen wel altijd een goed idee.´
—
Zeker, maar een essentiële voorwaarde is toch wel dat de vijand mijn bestaansrecht respecteert.
Er valt genoeg commentaar en kritiek op de staat Israël te leveren, maar zolang de Arabieren het bestaansrecht van Israël weigeren te erkennen, zal dit conflict nooit opgelost worden.
Beste Kedai,
“Maar de omliggende Arabische landen hebben toch direct na de proclamatie van Israel dit land aangevallen??”
Tja, dat is nog steeds de officiële Israëlische versie. De Israëlische historici die ik noemde (zoek maar eens op ’the new historians’) hebben de afgelopen jaren echter vele stukken gepubliceerd, zich baserend op Israëlische militaire archieven, waarin ze aantonen dat aan de aanval van de Arabische landen vijf maanden van etnische zuivering vooraf gingen. De oorlog brak dan ook pas uit toen er al honderdduizenden Arabieren waren verdreven door joodse milities. Aangezien het Israëlische professoren zijn die dit publiceren, neem ik dit verhaal aan als de juiste versie.
“Israël heeft wel degelijk last van Hamas en zou deze last definitief kunnen uitschakelen. Toch doen ze dat niet.”
Nee, dat is een van de weinige verstandige beslissingen van Israël.
“Zeker, maar een essentiële voorwaarde is toch wel dat de vijand mijn bestaansrecht respecteert. Er valt genoeg commentaar en kritiek op de staat Israël te leveren, maar zolang de Arabieren het bestaansrecht van Israël weigeren te erkennen, zal dit conflict nooit opgelost worden.”
Vijanden respecteren nooit elkaars bestaansrecht. Israël respecteert net zo min het bestaansrecht van het Palestijnse volk als andersom. Israël wordt tenminste door het grootste deel van de wereld erkend; Palestina bestaat niet eens. Bovendien bouwt Israël een tweede land op bezet gebied. Het conflict zal dus nooit opgelost worden als Israël niet als eerste drastische stappen zet: de Palestijnse staat erkennen, de nederzettingen ontmantelen en opzouten uit bezet gebied. Dan pas zijn de Palestijnen aan zet.
de anonymus die onder de naam kedai schrijft is nog een propagandist van de oude school, de meeste zionistische propagandisten zijn inmiddels wat slimmer, meer sophisticated. kedai’s beweringen staan haaks op het werk van joods-israelische historici als benny morris, avi shlaim, ilan pappe, tom segev, simha flapan etc.
bovendien zijn er mensen als de joods israelische hoogleraar benjamin beit hallahmi, die tegenover mij in een interview onder andere het volgende verklaarde:
‘Het ware kwaad is de beroving van de inheemse bevolking en het creëren van een gebied waar die oorspronkelijke bewoners niet meer bestaan, óf nog wel bestaan, maar dan zonder dezelfde rechten als de Joden. Dat is kort gezegd het hele systeem hier. Zonder dit massale onrecht zou een joodse staat niet mogelijk zijn geweest en over dat feit bestaat in Israël geen verschil van mening. Hetzelfde geldt voor de indianen in Amerika, en de Zuidzeevolkeren in Australië en Nieuw-Zeeland, hun rechten moesten worden genegeerd om het gebied te kunnen koloniseren. Natuurlijk verzinnen ook de Israëli’s allerlei rechtvaardigingen om het onrecht voor zichzelf acceptabel te maken. Een illustratief voorbeeld geeft de historicus Benny Morris, die redeneert dat ook de laatste 150.000 Palestijnen die in 1948 wisten te blijven, verdreven hadden moeten worden, dan zouden we volgens hem van het hele probleem zijn af geweest. Zijn opvatting is dat de Palestijnen weliswaar een groot onrecht is aangedaan, maar dat dit onrecht wordt opgeheven omdat het rechtvaardigheid voor de Joden betekende. En rechtvaardigheid voor de Joden is belangrijker dan onrecht voor de Palestijnen. Veel Joden in Israël, ook onder de intellectuelen, delen dit standpunt. Met andere woorden: Joden hoeven zich niet druk te maken om andere mensen. Wij hebben zo veel geleden dat we het recht hebben anderen onrecht aan te doen. Wij moeten alleen voor onszelf opkomen. Dat is de gedachtegang. Maar in de praktijk werkt deze rechtvaardiging zelfs niet in Israël. Als men een halve eeuw geleden een opinie-onderzoek had verricht over de vraag of de Palestijnen dezelfde rechten zouden moeten krijgen als de Joden, dan was de reactie geweest: “Wie zijn de Palestijnen?” De term Palestijnen bestond toen niet, werd althans niet gebruikt, en nu wordt die permanent en overal gebruikt. Dat is de grote overwinning van de Palestijnse nationale beweging. Kortom, de laatste vijftig jaar wordt in toenemende mate niet alleen het onrecht tegen de Palestijnen erkend, maar ook de noodzaak dat ze hun rechten kunnen uitoefenen. En dat is een enorme omslag. Vandaag de dag zijn er andere stemmen te horen die twijfel verwoorden over de rechtschapenheid van het zionisme of die erkennen dat de Palestijnen een niet te rechtvaardigen onrecht is aangedaan. Een Israëlische biljonair, Idan Ofer, die het halve land bezit verklaart publiekelijk dat wij herstelbetalingen aan de Palestijnen moeten verstrekken, net zoals de Duitsers herstelbetalingen aan ons gaven vanwege de Holocaust. Dat is een voorbeeld van wat er nu in Israël wordt gezegd. Probeert u zich eens voor te stellen wat voor oproer er was ontstaan als hij dit in New York had gezegd. Het opmerkelijke is dat hij een vergelijking maakte met de Holocaust, zonder meteen te zeggen dat die twee hetzelfde zijn, maar hij zei wel dat wij de Palestijnen een groot onrecht hebben aangedaan. Langzaam maar zeker beginnen mensen anders te denken, om de situatie te kunnen veranderen. En dat is een radicale breuk met het verleden. Idan Ofer zei niet voor niets: “Wij moeten betalen. Wíj!” Dus niet anderen, zoals tot nu toe het geval is. Joods-Israëli’s gaan er namelijk onmiddellijk van uit dat Europa wel zal betalen om de problemen van de Palestijnse vluchtelingen op te lossen. Nee, stelt Ofer, wij zullen ditmaal een offer moeten brengen, als we de realiteit willen veranderen. En het gaat niet alleen om geld, als wij het conflict echt willen oplossen zullen we ook anders met macht moeten omgaan. Israël moet niet langer meer naar alleenheerschappij streven, als men een werkelijke verandering wil, dan zullen de zionisten de macht moeten delen met onder andere de Palestijnen.’
Fragmenten uit Original Sins: ‘In de beginfase leken de Palestijnen hooguit lastposten te zijn, en niet een uitdaging of een probleem te vormen. Toen zij een serieus probleem werden, werd dat probleem gezien als vorm van crimineel geweld. Inheems verzet werd altijd gekarakteriseerd als illegaal. Palestijnse strijders werden altijd als gangsters, rovers en vandalen beschreven… Op een bepaald moment werden de oorspronkelijke bewoners gekenschetst als indringers en agressors.’
‘Het zionisme, zoals het generaties lang in Palestina in praktijk werd gebracht en nog steeds in Israël van vandaag de dag wordt gepraktiseerd, is kolonialisme omdat het de inheemse bevolking als vreemdelingen definieert, en de echte vreemdelingen privileges geeft die de oorspronkelijke bewoners niet krijgen.’
‘De overwinnaars wilden geen echte genocide plegen, maar ze wilden wel de herinnering en de identiteit van hun slachtoffers uitwissen. Het grote succes van het zionisme heeft noodzakelijkerwijs betekend dat de Palestijnen onzichtbaar, gezichtsloos en zonder stem werden gemaakt, ‘‘vluchtelingen’’ van nergens, verwijderd uit het actieve bewustzijn van de wereld.’
“De Israëlische definitie van nationaliteit en burgerschap maakt vreemdelingen van de diaspora-joden overal in de wereld in het land waar ze leven behalve in Israël; tegelijkertijd maakt het van Palestijnen die in Israël leven, vreemdelingen in hun geboorteland.’
‘Arabieren in Israël zijn per definitie vreemdelingen… Zij zijn inheemse buitenstaanders, louter en alleen door hun geboorte. Maar zij zijn niet alleen vreemdelingen; zij zijn de vijand, en dit feit wordt dag na dag steeds duidelijker. Zij verpesten de droom – alleen al door hun aanwezigheid. Alleen al hun bestaan is het probleem. Dit geldt in het geval ze ingezetenen van Israël zijn alswel bewoners van de West Bank onder bezetting.’
Benjamin Beit-Hallahmi: ‘Ik verwacht van iedereen, en zeker van de Europeanen dat ze de situatie in deze regio serieus analyseren. Ze zullen niet anders kunnen constateren dan dat er in Israël sprake is van een groot onrecht. Dat onrecht is onaanvaardbaar en moet dus gestopt worden. De Europeanen zijn betrokken bij dit kolonialisme, ze hebben het uitgevonden. Het kolonialisme hier is een wezenlijk onderdeel van de Europese geschiedenis, het is geïnitieerd door de Europeanen en daarom is Europa nog steeds medeverantwoordelijk ervoor. Europa heeft namelijk niet alleen een geschiedenis vol wreedheid, het heeft ons ook de Verlichtingsidealen gegeven, de parlementaire democratie en het principe van de gelijkwaardigheid. Op vele manieren is Europa een model voor ons en we verwachten van de Europeanen dat ze net als ieder mens onrecht herkennen zodra ze het zien. Israël is een westerse buitenpost, het is een bondgenoot en bovendien is er het Europese schuldgevoel over het antisemitisme en de Holocaust, die in belangrijke mate geleid hebben tot de stichting van de staat. Er zijn dus vele banden tussen ons. Europa beschouwt Israël als een project dat verdedigd moet worden en de Joden in Israël maken daar op een buitengewoon cynische manier gebruik van. De gedachte is dat die Europeanen gedwongen moeten worden om te betalen en dat wij daar zo veel mogelijk profijt van moeten trekken. Tot nu toe is dat ook altijd het geval geweest, het land wordt op allerlei manieren gesteund. Tegelijkertijd maken de joods-Israëli’s zich erg ongerust, want hoewel de Europeanen Israël zien als een Joods Utopia zijn ze niet zo volgzaam als de Amerikanen. Natuurlijk beweert Israël dat dit een teken is van het aloude antisemitisme, maar dat is niet meer dan politieke chantage, de overheid is er zich permanent van bewust dat de Europese houding bedreigend kan worden voor haar expansionistische politiek.’
Fragmenten uit Original Sins: ‘De Palestijnse tragedie is een ander voorbeeld geworden van Europees kolonialisme, dat de grootste ramp blijkt te zijn in de geschiedenis van de inheemse bevolking. Het Israëlisch-Palestijnse conflict is onderdeel van een wereldwijde oorlog tussen de eerste en de derde wereld, of van de Noord-Zuidstrijd.’
‘Wanneer we erop terugkijken, lijkt het ongelofelijk. Hoe kon ook maar iemand verwachten dat de geschiedenis ons niet zou inhalen? Hoe dachten ze dat ze ermee weg zouden komen? Vandaag de dag lijkt dit bizar, maar we moeten ons herinneren dat het kolonialisme grotendeels succesvol was. De zwakheid van gemakkelijk onderling te verdelen en te overwinnen inheemse bewoners, zo hulpeloos en ongeorganiseerd, leidde in 1948 en zelfs daarvoor tot het gevoel dat ze zouden verdwijnen uit de werkelijkheid en uit de herinnering, dat ze voor altijd uit het bewustzijn van de wereld gewist konden worden. Tussen 1948 en 1967 waren ze bijna verdwenen.’
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2011/01/dimitri-van-tienhoven.html
dus kedai, hou op met je stupide propaganda. verdiep je eens ondermeer in het werk van joods-israelische historici. ik weet niet wat je motieven en belangen zijn, maar zuiver zijn ze niet, zoveel is duidelijk. meer informatie over de zionistische terreur kun je ook op mijn site lezen: http://stanvanhoucke.blogspot.com/
ook deze bewering is onjuist: “Israël heeft wel degelijk last van Hamas en zou deze last definitief kunnen uitschakelen. Toch doen ze dat niet.”
nee, anonymus, de zogeherten ‘joodse staat’ is nu juist niet in staat hamas te vernietigen. dat is nu juist het probleem voor israel. mocht de zionistische staat ertoe overgaan om openlijk genocide te plegen dan zou het het bondgenootschap verliezen met het westen en dan zou de staat zichzelf vernietigen. israel kan alleen bestaan door de permanente miljardensubsidies van de westerse wereld. de staat heeft vele miljarden meer gekregen dan europa onder de marschallhulp. bovendien durft het israelische leger geen man tot man gevechten aan omdat er dan vele joods israelische soldaten zouden sneuvelen. vandaar dat ze gaza-stad niet binnentrokken. urban warfare is tefgevaarlijk, zoals joods-israelische bronnen mij hebben verteld. vandaar dat ze van afstand palestijnse bevolkingscentra blijven bestoken, met alle gevolgen van dien. dus ook hier deugt je propaganda niet, kedai.
@ Danoenie
Quote
‘Tja, dat is nog steeds de officiële Israëlische versie. De Israëlische historici die ik noemde (zoek maar eens op ‘the new historians’) hebben de afgelopen jaren echter vele stukken gepubliceerd, zich baserend op Israëlische militaire archieven, waarin ze aantonen dat aan de aanval van de Arabische landen vijf maanden van etnische zuivering vooraf gingen. De oorlog brak dan ook pas uit toen er al honderdduizenden Arabieren waren verdreven door joodse milities. Aangezien het Israëlische professoren zijn die dit publiceren, neem ik dit verhaal aan als de juiste versie.’
—
Ik doe dat vooralsnog niet, daar de algemene historische consensus is dat de Arabische landen de aanval zijn begonnen en de genoemde etnische zuivering onbewezen is.
Quote
Vijanden respecteren nooit elkaars bestaansrecht. Israël respecteert net zo min het bestaansrecht van het Palestijnse volk als andersom. Israël wordt tenminste door het grootste deel van de wereld erkend; Palestina bestaat niet eens. Bovendien bouwt Israël een tweede land op bezet gebied. Het conflict zal dus nooit opgelost worden als Israël niet als eerste drastische stappen zet: de Palestijnse staat erkennen, de nederzettingen ontmantelen en opzouten uit bezet gebied. Dan pas zijn de Palestijnen aan zet.
—
Onhoudbare stelling. In vrijwel alle territoriale conflicten accepteren de partijen elkaars bestaansrecht, maar is het issue welk grond wie behoort (excuseer de gebrekkige formulering).
Er heeft nog nooit een Palestijnse staat bestaan, dus op die grond kunnen de Palestijnse Arabieren moeilijk een eigen staat claimen.
Ik ben het overigens wel met je eens dat Israël een twee staten oplossing moet accepteren en in die zin geef ik je gelijk.
Toch zal Hamas hoe dan ook het bestaansrecht van Israël ondubbelzinnig moeten erkennen.
@ StanVanHoucke
‘nee, anonymus, de zogeherten ‘joodse staat’ is nu juist niet in staat hamas te vernietigen. dat is nu juist het probleem voor israel. mocht de zionistische staat ertoe overgaan om openlijk genocide te plegen dan zou het het bondgenootschap verliezen met het westen en dan zou de staat zichzelf vernietigen. israel kan alleen bestaan door de permanente miljardensubsidies van de westerse wereld. de staat heeft vele miljarden meer gekregen dan europa onder de marschallhulp. bovendien durft het israelische leger geen man tot man gevechten aan omdat er dan vele joods israelische soldaten zouden sneuvelen. vandaar dat ze gaza-stad niet binnentrokken. urban warfare is tefgevaarlijk, zoals joods-israelische bronnen mij hebben verteld. vandaar dat ze van afstand palestijnse bevolkingscentra blijven bestoken, met alle gevolgen van dien. dus ook hier deugt je propaganda niet, kedai.’
—
Uw laatste zin getuigt van een stuitende vooringenomenheid: Ik maak geen propaganda, maar vertel gewoon mijn mening.
En ik ben het met je tekst nog eens ook. Je hebt gelijk dat Israël deze vernietiging niet aandurft, vanwege de consequenties.
Maar ik zou je toch in overweging willen geven dat Israël absoluut niet uit is op de vernietiging van Palestijnse Arabieren.
De reactie van Hamas op de dood van Bin Laden is veelzeggend: ze betreuren de dood van een islamitisch strijder….
Met dergelijke idioten doet geen verstandig mens zaken.
ik citeer
‘Uw laatste zin getuigt van een stuitende vooringenomenheid: Ik maak geen propaganda, maar vertel gewoon mijn mening.’
je mening is gebaseerd op propaganda, niet op feiten.
lees dit eens van een betrokkene:
Benjamin Beit-Hallahmi is hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Haifa, doceerde in de VS, Engeland en Frankrijk, is auteur van talloze boeken waaronder Original Sins. Reflections on the History of Zionism and Israël. Ik interviewde hem begin maart 2008.
Fragmenten uit Original Sins: ‘Het lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurd dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israëlisch-Palestijnse conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging.’
‘Diep (of niet zo diep) is iedere zionist zich bewust van de fundamentele immoraliteit van de manier waarop het zionisme de oorspronkelijke bewoners heeft behandeld.’
‘In ruil voor de onbeperkte politieke steun aan Israël hebben de Amerikaanse joden gekregen waaraan het ze het meest ontbreekt: een ideologische inhoud om de leegte van hun identiteit te vullen.’
Als men eenmaal het principe aanvaardt dat de staat Joods moet zijn, zijn de reactionaire consequenties een natuurlijk gevolg, en dat proces versterkt zichzelf. Vandaar dat de kiezers steeds meer rechts gingen stemmen. Het zionisme kan uit principe niet toestaan dat de Palestijnen hun politieke rechten uitoefenen omdat dit het einde van de zionistische onderneming zou betekenen. Het ware kwaad is de beroving van de inheemse bevolking en het creëren van een gebied waar die oorspronkelijke bewoners niet meer bestaan, óf nog wel bestaan, maar dan zonder dezelfde rechten als de Joden. Dat is kort gezegd het hele systeem hier. Zonder dit massale onrecht zou een joodse staat niet mogelijk zijn geweest en over dat feit bestaat in Israël geen verschil van mening. Hetzelfde geldt voor de indianen in Amerika, en de Zuidzeevolkeren in Australië en Nieuw-Zeeland, hun rechten moesten worden genegeerd om het gebied te kunnen koloniseren. Natuurlijk verzinnen ook de Israëli’s allerlei rechtvaardigingen om het onrecht voor zichzelf acceptabel te maken. Een illustratief voorbeeld geeft de historicus Benny Morris, die redeneert dat ook de laatste 150.000 Palestijnen die in 1948 wisten te blijven, verdreven hadden moeten worden, dan zouden we volgens hem van het hele probleem zijn af geweest. Zijn opvatting is dat de Palestijnen weliswaar een groot onrecht is aangedaan, maar dat dit onrecht wordt opgeheven omdat het rechtvaardigheid voor de Joden betekende. En rechtvaardigheid voor de Joden is belangrijker dan onrecht voor de Palestijnen. Veel Joden in Israël, ook onder de intellectuelen, delen dit standpunt. Met andere woorden: Joden hoeven zich niet druk te maken om andere mensen. Wij hebben zo veel geleden dat we het recht hebben anderen onrecht aan te doen. Wij moeten alleen voor onszelf opkomen. Dat is de gedachtegang. Maar in de praktijk werkt deze rechtvaardiging zelfs niet in Israël. Als men een halve eeuw geleden een opinie-onderzoek had verricht over de vraag of de Palestijnen dezelfde rechten zouden moeten krijgen als de Joden, dan was de reactie geweest: “Wie zijn de Palestijnen?” De term Palestijnen bestond toen niet, werd althans niet gebruikt, en nu wordt die permanent en overal gebruikt. Dat is de grote overwinning van de Palestijnse nationale beweging. Kortom, de laatste vijftig jaar wordt in toenemende mate niet alleen het onrecht tegen de Palestijnen erkend, maar ook de noodzaak dat ze hun rechten kunnen uitoefenen. En dat is een enorme omslag. Vandaag de dag zijn er andere stemmen te horen die twijfel verwoorden over de rechtschapenheid van het zionisme of die erkennen dat de Palestijnen een niet te rechtvaardigen onrecht is aangedaan. Een Israëlische biljonair, Idan Ofer, die het halve land bezit verklaart publiekelijk dat wij herstelbetalingen aan de Palestijnen moeten verstrekken, net zoals de Duitsers herstelbetalingen aan ons gaven vanwege de Holocaust. Dat is een voorbeeld van wat er nu in Israël wordt gezegd. Probeert u zich eens voor te stellen wat voor oproer er was ontstaan als hij dit in New York had gezegd. Het opmerkelijke is dat hij een vergelijking maakte met de Holocaust, zonder meteen te zeggen dat die twee hetzelfde zijn, maar hij zei wel dat wij de Palestijnen een groot onrecht hebben aangedaan. Langzaam maar zeker beginnen mensen anders te denken, om de situatie te kunnen veranderen. En dat is een radicale breuk met het verleden. Idan Ofer zei niet voor niets: “Wij moeten betalen. Wíj!” Dus niet anderen, zoals tot nu toe het geval is. Joods-Israëli’s gaan er namelijk onmiddellijk van uit dat Europa wel zal betalen om de problemen van de Palestijnse vluchtelingen op te lossen. Nee, stelt Ofer, wij zullen ditmaal een offer moeten brengen, als we de realiteit willen veranderen. En het gaat niet alleen om geld, als wij het conflict echt willen oplossen zullen we ook anders met macht moeten omgaan. Israël moet niet langer meer naar alleenheerschappij streven, als men een werkelijke verandering wil, dan zullen de zionisten de macht moeten delen met onder andere de Palestijnen.’
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2011/01/dimitri-van-tienhoven.html
ik citeer:
‘Maar ik zou je toch in overweging willen geven dat Israël absoluut niet uit is op de vernietiging van Palestijnse Arabieren.’
dat klopt. vernietiging niet, maar de zionistische autoriteiten willen wel dat de Palestijnen allemaal zo snel mogelijk verdwijnen. met het oog daarop werd israel en de helft van het oude mandaatsgebied palestina dat door de vn aan de palestijnen was toegewezen rond 1948 door zionistische troepen etnisch gezuiverd, zonder dat de meer dan 700.000 verdrevenen palestijnen die alles in 1 klap kwijt waren ooit gecompenseerd werden door de joodse bevolking in israel. overigens, je schrijft israel, maar dat moet zijn de zionisten, want israel bestaat voor zeker eenvijfde uit niet-joden. vandaar ook dat het nooit een exclusief joodse staat kan worden, tenzij men er de parlementaire democratie afschaft.
ik citeer:
‘Dat Hamas democratisch gekozen is, wil nog niet zeggen dat je ermee zou moeten onderhandelen.
De conclusie volgt niet logisch uit de premisse.’
dit is nonsens. stel nederland wordt bezet door duitsland. het verzet probeert met geweld de duitsers te verdrijven. het verzet wordt gesteund door de bevolking. maar volgens de redenering van kedai zou men na meer dan 45 jaar onderdrukking toch niet met het nederlands verzet moeten onderhandelen. ook op een andere manier is deze redenering van onze anonymus nonsens: onderhandelen doe je met je vijand om vrede te bereiken of op zijn minst een wapenstilstand. zo niet, dan hou je oorlog. ik vrees dus dat je of weinig levenservaring hebt of in de war bent.
Pingback: Spoeddebat over Gazavloot vooral nietszeggend | Standplaats Wereld