Jasmin Darznik’s De goede dochter is een biografische beschrijving van drie generaties Iraanse vrouwen die vechten voor hun vrijheid. Het vrijheidsverlangen van vrouwen in streng islamitische samenlevingen blijft relatief onderbelicht in de literatuur of wordt vaak op clichématige wijze beschreven. Langzaamaan komen er meer romans en biografieën over deze vrouwen, geschreven door deze vrouwen zelf, waardoor er ook meer inzicht in de karakters en personages van deze vrouwen komt.
Darznik werpt via haar biografische roman met autobiografische elementen licht op dit verlangen van vrouwen en hun andere aspiraties door met name de persoonlijkheid van haar oma en moeder te beschrijven. Zichzelf gunt ze een bescheiden rol in het geheel wat gepast is, omdat zij wel in Iran is geboren maar opgegroeid is in het vrije Amerika.
Het idee voor deze roman kreeg Darznik door een trouwfoto van haar moeder waar ze toevalligerwijs na de dood van haar vader op stuit. Deze trouwfoto waarop haar biologische vader niet de bruidegom is, intrigeert haar en ze besluit haar moeder hiermee te confronteren. Haar moeder klapt in eerste instantie dicht en de afstand tussen moeder en dochter groeit. Totdat Darznik van haar moeder een pakketje met cassettes ontvangt waarop haar moeder het verhaal van de trouwfoto ontvouwt waarachter een heel mensenleven schuil gaat.
In tien hoofdstukken wordt het leven van haar oma Kobra en haar moeder Lily belicht. De machtsverhoudingen binnen de familie zijn als een barometer voor de machtsverhoudingen en balans voor de politieke ontwikkelingen in Iran. De persoonlijke geschiedenis van de Iraniërs is zeker verbonden met de politieke geschiedenis van het land. Haar oma Kobra en moeder Lily hebben fenomenale karakters. Hun wilskracht en hun verlangen hun eigen dromen waar te maken, maakt hen sterke personages die meer dan levensecht zijn. Ondanks al hun tegenslagen en desillusies die soms letterlijk uit hen worden geslagen, wanhopen ze maar komen daarna op verbijsterende wijze met de meest creatieve oplossingen.
Liefde voor elkaar en liefde voor de familie is het krachtigste element in dit boek. Geen enkel moment wordt de liefde die oma Kobra voor de charmante maar onverantwoordelijke opa Sohrab voelt sentimenteel. Op haar beurt probeert Lily van haar eerste man te houden, maar is ze daar niet toe in staat. Pas als ze Johann ontmoet, een niet-Iraniër, weet ze weer wat liefde is en kan ze deze uiten. Uit hun liefde ontstaat de schrijfster van het boek Jasmin.
Deze roman is een mengeling van liefde, politiek en psychologie waardoor het zeer onderhoudend is. Het mooie is dat het gelezen kan worden als een ode van Darznik aan haar moeder en oma aan wie het boek ook is opgedragen. Tegelijkertijd kan het beschouwd worden als een ode aan alle vrouwen die vechten voor hun vrijheid en hun kleine beetje geluk op deze wereld waar vrouwen nog steeds een ondergeschikte rol spelen.
Jamin Darznik | Uitgeverij Artemis | 2011 | 320 | ISBN 9789047201717 |€ 19,95
8 Reacties op "Recensie: De Goede Dochter"
Het vrijheidsstreven van de vrouw is volgens mij juist een zeer bekend thema binnen de literatuur. En een zeer bekend thema binnen levensbiografieen van vrouwen met een islamitische achtergrond;-)
“Jasmin Darznik’s De goede dochter is een biografische beschrijving van drie generaties Iraanse vrouwen die vechten voor hun vrijheid. Het vrijheidsverlangen van vrouwen in streng islamitische samenlevingen…”
Aan die eerste zinnen had ik al genoeg.
Vermoedelijk een ‘eye-opener’ voor vele moslima’s.
Ik zou zeggen, lezen dat boek !
John,
Wat voor vrijheid van vrouwen zit jij aan te denken, jongen? Zeg het ons eens?
lijkt me een interessant boek!
@A.
Deze vrijheid misschien?
http://www.wijblijvenhier.nl/?agenda=5-mei-debat-vrijheid-hier-vrijheid-daar
Onze vrijwel zeker autochtone heren vergeten onze Dolle Mina’s, nog maar enkele decennia geleden alhier in NL. Want de autochtone man was o zo vrij en welwillig naar de vrouw toe..vandaar dat al die vrouwen de straat opgingen…
De vrijheden die wij nu (ook als allochtone) vrouwen hebben zijn hun verworvenheden, nog niet eens zo lang geleden (1970-1977).
Maar praten jullie vooral belerend over andere landen, want jullie autochtone mannen waren nog maar kort geleden zooooveel vrijdenkender… Vandaar dat ‘verworvenheden’ als gelijke lonen en kansen voor mannen en vrouwen, betere kinderopvang, seksuele vrijheid en een nieuwe rolverdeling tussen mannen en vrouwen nog altijd onderwerp van maatschappelijk debat zijn…
Zomaar een opinie van een hedendaagse werkende vrouw, moeder van 2 ukkies
http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/8459/Wees_wat_liever_voor_werkende_moeders
(voordat sommigen beginnen over appels en peren, ik laat gewoon op een schaal van relatieve vrijheid zien dat we hier ook nog genoeg te bewerkstelligen hebben, niet te vergelijken met de serieuze vrijheids-ontneming in sommige landen, maar zeker wel serieuze verbeterpunten naar ons vrouwen toe alhier)
Heb m besteld hoor! Dank voor de leestip;-)