Voorpagina Ervaringen

Intentie is Resultaat!

Elk religie op de wereld heeft zo wel haar vredelievende bedoelingen. Ik kan mij niet voorstellen dat een godsdienst ooit gesticht is in naam van haat, verderf of kwaad. De religiën die wij kennen hebben al te vaak overeenkomsten in de principiële en ethische waarden (liefde, mededogen etc). In mijn ogen kun je een ander levensbeschouwing dan ook niet onderuit halen als je een sterk gelovige bent in de essentiële fundamenten van je eigen religie. Het zal je niet ontgaan zijn dat een zuivere intentie hierbij de basis vormt voor elk daad die jij verricht. Als jij de wereld kenbaar wilt maken waarin jij gelooft, breng het dan ook over met die zuivere intentie. Zodra jouw eigenlijke bedoelingen van koers veranderen dan is de kans groot dat je dan de plank mis slaat.  Of zoals mijn communicatie trainer, Imre Vegh, het heel kort en bondig zegt; Intentie is Resultaat!

Een paar dagen geleden werd ik midden op straat in de Schilderswijk aangesproken door een praktiserende moslim. Hij vond mij wel een geschikte broeder aan wie hij zijn boodschap met overtuiging zou kunnen overbrengen. Hij begon het gesprek heel leuk en vol met sympathie. Aanvankelijk speelde hij in op mijn emoties door zijn interesse te tonen voor India en haar mooie landschappen. Daarna zei hij ook een aantal zinnen in het Hindi. De man was van Marokkaanse komaf, dus het verwonderde mij zeker dat hij mijn moedertaal zo goed beheerste. Hij maakte af en toe grappen waardoor hij bij mij als een zeer spontane man overkwam.

Plotseling veranderde zijn gelaat in een serieuze blik. Hij keek mij recht in de ogen aan en eiste al mijn concentratie op. Hij citeerde een aantal verzen uit de Koran en refereerde naar een aantal overleveringen van de heilige profeet (vzmh) inzake de plicht om hulp te bieden aan mede-moslims in nood. Hij vroeg of ik een man was met verantwoordingsgevoel en of ik Godsvrezend was. Het enige waar ik op dat moment voor vreesde was het gelaat van die man.

Hij verkleinde de afstand tussen ons, hij keek geheimzinnig om zich heen en liet daarna zijn binnenzak zien waar een aantal briefjes van honderd euro uitflapten. Hij zei;" Dit zijn gulle donaties van goedwillende moslims die sympathie tonen voor de ‘mujahideen’ in Irak, Afghanistan, Tsjetsjenië en Kashmir!" Hij herinnerde mij eraan dat ik op de Dag des Oordeels voor verantwoording zal worden geroepen en aan Allah zal moeten vertellen waarom ik mijn mede moslim broeders en zusters in nood niet heb geholpen. Zijn blik werd alsmaar beangstigender waardoor hij mij noodzaakte om hem in de rede te vallen. Ik vertelde hem dat ik donateur ben van Artsen zonder Grenzen en dat ik netjes mijn jaarlijkse aalmoes (zakaat) voldoe aan mindergestelden in een ontwikkelingsland. Ik heb niet de behoefte om nog eens geld uit te steken voor zijn project.  

Na dit te hebben gezegd werd hij kwaad en pakte mijn handen vast. Hij waarschuwde mij nog eens voor Allah’s Toorn en dat die hevig zal zijn voor zwakkere mensen als ik. Op dat moment kon ik mijn lach echt niet meer inhouden. De man voelde zich belachelijk gemaakt en verliet onmiddelijk het gezelschap. Dit voorval heeft mij even aan het denken gezet. Het zou best kunnen dat hij sterk geloofde in zijn eigen boodschap / uitnodiging en daadwerkelijk hulp zocht. Ik weet niet hoe zuiver zijn intentie was maar 1 ding weet ik zeker dat hij niet geslaagd is in zijn doel. Als ik Imre moet geloven dan was de man intentieloos en visieloos. Had hij wel een intentie dan had hij mij zo over de streep kunnen trekken…