Ingezonden door: Rachid Eznaden
Het voetbalelftal van FC Barcelona, waar op dit moment de beste voetballer van de wereld, Lionel Messi, speelt, heeft volgens de meeste kijkers terrecht de Champions League gewonnen. Dezelfde mening is ook door de meeste voetbalkenners verkondigd na de gespeelde finale: Barcelona speelde top; Manchester United daarentegen was gewoon niet in staat om dit superieure Barcelona af te stoppen. Opvallend aan het commentaar na afloop, vond ik dit keer, dat de voetbaltechnische beschouwingen geen hoofdrol vervulden. Het ging voor de verandering niet om het positiespel en veldbezetting, maar om het totaalplaatje FC Barcelona als superieure eenheid, waarin alle onderdelen perfect op elkaar afgestemd lijken te zijn. Natuurlijk werd de geweldenaar Messi zo nu en dan opgehemeld, alleen wel met daarbij de vermelding dat je aan zijn gedrag kunt aflezen dat hij zichzelf ondergeschikt maakt aan het elftal. Oud-trainer van Ajax, Henk ten Cate, bracht de eenheid van het team in verband met het feit dat de Fransman Eric Abidal, waar een aantal maanden geleden nog een levertumor is ontdekt, de cup met de grote oren als eerste omhoog mocht houden. Zo liet Henk weten, dat dit nu ‘het Barcelona’ is, en dat het gebaar richting Abidal ‘de collectieve boventoon van FC Barcelona laat zien’.
Van Champions League naar integratie
Terugblikkend op de Champions League finale, en de lovende woorden aan het adres van FC Barcelona, maakte ik onbewust een koppeling met het huidige integratiedebat. De woorden van voetbalanalisten Henk ten Cate en Youri Mulder deden mij erg denken aan de termen die in het integratiedebat worden gebruikt. Voor zover ik dit volg, wordt de Nederlandse samenleving verbeeld als een maatschappelijk collectief, waarbij de nadruk voornamelijk ligt op goed functionerende delen binnen het geheel. De islam vormt hierin de zwakste schakel. Althans volgens de meeste vooraanstaande publieke figuren, en de mensen die hen volgen. In een groot deel van de commentaren die betrekking hebben op het integratievraagstuk in West-Europa wordt dus het tegenovergestelde van het FC Barcelona-model verondersteld: namelijk, dat grote groepen moslims nauwelijks of geen bijdragen leveren aan West-Europese samenlevingen. Dit roept natuurlijk de vraag op in hoeverre dit inmiddels geaccepteerde beeld zich tot de werkelijkheid verhoudt, voornamelijk als je het plaatst in een historisch perspectief?
Liberty, equality, fraternity
Het onbedoelde effect van voetbalcommentaren van o.a. Ronald Koeman, Youri Mulder en Henk ten Cate, is dat ik de logica van het huidige integratiediscours in een aantal West-Europese landen beter ging begrijpen. Eerlijkheid gebiedt hierbij te zeggen dat het huidige dominante discours op het integratievraagstuk, weinig overtuigend is. Dit discours wordt bepaald door de gedachte dat Moslims, een geringe bijdrage leveren aan West-Europese samenlevingen, en daarom ‘noodgedwongen’ moeten integreren of anders moeten teruggaan naar hun eigen landen.
Voor mij natuurlijk onbevredigend. Zeker wanneer een deel van de Franse geschiedenis onder de loep wordt genomen, kan snel de conclusie worden getrokken dat het Franse leger voor een groot deel bestond uit Noord-Afrikaanse soldaten tijdens de Tweede Wereldoorlog. De film Indigènes (vertaald inboorlingen), geregisseerd door de Algerijnse filmmaker Rachid Bouchareb, laat heel goed zien hoe Algerijnse soldaten tijdens WOII onder het mom van liberty, equality, fraternity ‘gedwongen’ werden om voor het Franse ‘moederland’ te vechten. In totaal 233.000 Noord-Afrikaanse soldaten hebben een wezenlijke bijdrage geleverd aan de bevrijding van Europese burgers, terwijl zijzelf in een onvrije positie verkeerden, omdat zij gekoloniseerd werden door de Fransen. Hierbij durf ik te beweren dat het gedrag van de Franse bezetters niet zo veel slechter was dan die van de Duitsers. Het feit dat zogenaamde indigène soldaten hun leven hebben gegeven om Europese burgers te bevrijden, krijgt nauwelijks erkenning van hedendaagse politieke leiders. En het gegeven dat de racistische houding van de Fransen nauwelijks onderstreept wordt, geeft goed aan dat het Franse ‘lijfspreuk’ liberty, equality, fraternity een uiterst discutabele notie is.
In mijn perceptie vormen de genoemde republikeinse waarden een goede basis waarop een samenleving kan gedijen. Wanneer zij echter worden gebruikt om onrechtvaardige structuren aan te leggen, zoals dit in het voorbeeld van de Noord-Afrikaanse soldaten naar voren komt, vraag ik mij af of het wel mogelijk is dat deze waarden nageleefd kunnen worden. De Noord-Afrikaanse soldaten werden ‘wijsgemaakt’ dat zij voor hun moederland Frankrijk – die iedereen op een gelijke en broederlijke manier behandelt – tegen het Duitse ‘kwaad’ moesten vechten. Op deze manier zouden zij hun onafhankelijkheid terugkrijgen en verzekerd zijn van pensioen en salaris. De allermooiste belofte was natuurlijk: dat zij wereldlijke roem zouden vergaren, zij zouden de geschiedenis ingaan als ware helden. Al snel bleek dat deze beloftes niet werden ingewilligd. Sterker nog: de traditie van republikeinse waarden die niet nageleefd worden, zet zich nog altijd voort in Frankrijk. Zo doet men er alles aan om islamitische symbolen te bannen uit de publieke ruimte, onder het mom van de eerder aangehaalde Franse lijfspreuk.
Een mooi geheel a lá het FC Barcelona-concept, kun je niet bereiken wanneer onrechtvaardige principes de boventoon voeren. Zolang een aantal bevolkingsgroepen en hun religie vanzelfsprekend wordt gezien als inferieur, moet de prangende vraag worden gesteld waarom deze gedachtes aanblijven, en zelfs op een gegeven moment dominant worden. In het bijzonder moet de vraag worden gesteld hoe deze ideeën dominant kunnen worden onder het mom van elementaire liberale waarden.
Redactie
Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!Lees andere stukken van de WBH Redactie
7 Reacties op "Catalaanse eenheid vs. Franse verdeeldheid"
In Frankrijk is het óók verboden om in bijv. scholen een keppeltje te dragen of een kruisje. Het heeft dus niets met ant-islam te maken.
Simpelweg omdat Frankrijk een uiterst stricte scheiding kent tussen kerk en staat.
Dat de wet in Frankrijk is gelijk getrokken door keppels en kruisen te verbieden is inderdaad zo. Maar volgens mij is de motor achter de discussie het dragen van hoofddoeken geweest. Anders was deze discussie wel decennia eerder gevoerd. Je zou dus kunnen beargumenteren dat een anti- islamitische houding hier wel aan ten grondslag ligt.
Daarnaast denk ik dat het dragen van een hoofddoek door vele vrouwen wordt gezien als een plicht ten aanzien van het geloof, en wordt deze alleen binnenshuis afgedaan bij familie. Het dragen van een kruis om de nek is weliswaar ook een manier om geloof te uiten, maar is geen verplichting. Het dragen van een keppel is verplicht voor orthodoxe joden. Voor de rest dient een keppel alleen gedragen te worden bij een bezoek aan de synagoge, of bij een feest.
Met andere woorden de impact van de wetgeving heeft dus in grote mate invloed op grote aantallen moslimvrouwen die hun geloof niet meer zo kunnen belijden als zij dat willen. Wel degelijk anti- islamitisch zou ik zeggen.
Barcelona staat voor een bepaald waardesysteem. De waarde ‘familie’, ‘altruïsme’, ‘gevoel’ en ‘pacifisme’. Wereldwijd heeft men sympathie voor deze club, vanwege de uitstraling van deze waarde. FC Barcelona, of het Barcelona model symboliseert een (maatschappelijk) ideaal. Hier tegenover kan je meteen Real Madrid stellen, een club met andere waarden, zoals multinational, oorlogshitser, egoïsme, en onbehouwenheid.
En daarmee is de voetbalwereld is een reflectie van het alledaags bestaan.
Kedai, dat is een canard. Waar zijn nog meer de kerken van de overheid, en worden ze gratis uitgeleend aan de RK-kerk (niet aan andere geloven)?
Dat de wet in Frankrijk is gelijk getrokken door keppels en kruizen te verbieden is inderdaad zo. Maar volgens mij is de motor achter de discussie het dragen van hoofddoeken geweest. Anders was deze discussie wel decennia eerder gevoerd. Je zou dus kunnen beargumenteren dat een anti- islamitische houding hier wel aan ten grondslag ligt.
Daarnaast denk ik dat het dragen van een hoofddoek door vele vrouwen wordt gezien als een plicht ten aanzien van het geloof, en wordt deze alleen binnenshuis afgedaan bij familie. Het dragen van een kruis om de nek is weliswaar ook een manier om geloof te uiten, maar is geen verplichting. Het dragen van een keppel is verplicht voor orthodoxe joden. Voor de rest dient een keppel alleen gedragen te worden bij een bezoek aan de synagoge, of bij een feest.
Met andere woorden de impact van de wetgeving heeft dus in grote mate invloed op grote aantallen moslimvrouwen die hun geloof niet meer zo kunnen belijden als zij dat willen. Wel degelijk anti- islamitisch zou ik zeggen.
dit is een hele leuke site
@Nouara el B
Quote
´Dat de wet in Frankrijk is gelijk getrokken door keppels en kruizen te verbieden is inderdaad zo. Maar volgens mij is de motor achter de discussie het dragen van hoofddoeken geweest. Anders was deze discussie wel decennia eerder gevoerd. Je zou dus kunnen beargumenteren dat een anti- islamitische houding hier wel aan ten grondslag ligt.´
—
Ik weet dat deze discussie reeds in de jaren ’70 speelde en er toen ook principeel werd gesteld dat er géén religieuze symbolen gedragen mochten worden.
Ik denk inderdaad wel dat e.e.a. op scherp is gezet door toename van moslims in Frankrijk, maar het is beslist niet de oorzaak voor deze wetgeving.
Quote
‘Daarnaast denk ik dat het dragen van een hoofddoek door vele vrouwen wordt gezien als een plicht ten aanzien van het geloof, en wordt deze alleen binnenshuis afgedaan bij familie. Het dragen van een kruis om de nek is weliswaar ook een manier om geloof te uiten, maar is geen verplichting. Het dragen van een keppel is verplicht voor orthodoxe joden. Voor de rest dient een keppel alleen gedragen te worden bij een bezoek aan de synagoge, of bij een feest.
—-
Dat is geen relevant argument.
Gelovigen hebben hun eigen redenen om iets te dragen en of dat een verplichting is, is voor de staat niet relevant, maar een gevolg van een bepaalde keuze voor een religie.
De staat gaat niet over verplichtingen van bepaalde religies, maar stelt regels vast (op een democratische manier).
In Frankrijk is één van deze regels dat er in openbare gebouwen geen symbolen van religie getoond mogen worden.
Quote
‘Met andere woorden de impact van de wetgeving heeft dus in grote mate invloed op grote aantallen moslimvrouwen die hun geloof niet meer zo kunnen belijden als zij dat willen. Wel degelijk anti- islamitisch zou ik zeggen.’
—-
Nogmaals: dat is een gevolg van de keuze voor een bepaald geloof en in Frankrijk is al járen een zeer strikte scheiding tussen religie en staat.
Iedere moslim die naar Frankrijk gaat, wéét dat.
Overigens zijn hoofddoeken als zodanig niet verboden in Frankrijk, maar het dragen ervan in bepaalde openbare gelegenheden. Wel een belangrijke nuance.