Toneelspelen. Ik heb me gerealiseerd dat de mens zich continu bezig houdt met een spel genaamd, Het Leven. Het leven schrijft de mens vele wegen voor en brengt ons op aangename en onaangename paden. Het verstand en het hart, vormen een gevaarlijk duo die ons tot afgrijzen of voldoening doet vormen. Op welke manier wij ook deze kronkelige paden aflopen, de mens doet zich altijd anders voor.
Stel je voor. Je hebt een sollicatiegesprek, weer moet de mens zich aanpassen aan de omgeving waarin hij verkeert. Stel je voor, daar sta je dan weer met je vrienden en zij praten over een onderwerp waarin je totaal niet geinteresseerd bent. De ordinaire mens zal hierop, een paar keer jaknikken, wat zuchten, rechts en links kijken en dan toch deze een uitspraak wat blijk geeft van interesse bvb; Echt? Wat leuk! Intussen vermaakt de ordinaire mens zich prima in dromenland.
Je hele leven ben je bezig met het opzetten van maskers. Dit om diverse redenen; bang om te falen, bang om niet leuk gevonden te worden of om indruk te wekken. Ach, wat is de mens toch een meelevende creatie. Altijd maar de ander een plezier doen door beetje bij beetje af te sterven.
Tijdens het opzetten van mijn vele maskers, bijvoorbeeld door dit stuk te schrijven, heb ik begrepen dat de mens afhankelijk is van elke situatie waarin hij zich bevindt.
4 Reacties op "The Mask"
Ben ik niet met je eens, een mens kan zijn wie het zijn wilt, daar hoeftie geen masker voor op te zetten.
Het hangt natuurlijk wel af van hoe iemand in elkaar steek, of iemand genoeg zelfvertrouwen heeft, waardoor hij/zij niet iedere keer een andere masker hoeft te dragen.Als mij vrienden het over een onderwerp hebben wat ik 10keer niets vind, dan zeg ik dat ook, en is dat mijn bijdrage aan het gesprek, daar hoef ik geen masker voor te dragen, maar dan ben ik gewoon de IK.
Om heel eerlijk te zijn, denk ik niet dat een persoon altijd zichzelf kan zijn ookal zou diegene het willen..Het heeft niets met zelfvertrouwen te maken maar eerder met de verlangens en wensen van anderen…Omdat er zoveel wordt verlangt en gewenst, gaan we op een gegeven moment ernaar gedragen..En zo vervaagt beetje bij beetje je so called eigen ik..Het is moeilijk om ‘jezelf te kunnen zijn’ maar ook om iedere keer jezelf aan te passen….We zetten een masker wat aangenaam lijkt voor de ander persoon ..Er zijn zoveel verlangens en behoeftens van andere mensen dat jij naar hun verlangens gaat gedragen en jezelf laat verdwijnen..Zeg nou eens eerlijk, zeg je wel alles wat je denkt, of denk je wel alles wat je zou willen denken, is het zo dat je overal en nergens jezelf kan zijn..En wat is jezelf zijn? De verlangens en wensen die jij hebt ontdekt of voor jou is ontdekt? De een word ingenieur? omdat papa het wilt..De ander trouwt met een pakistaan ipv afghaan omdat mama het wilt.. Er zijn zoveel aspecten waarmee je rekening moet houden…en dat gaat ervoor zorgen dat jij jezelf gaat aanpassen aan de situatie..ipv de situatie aan te passen…
Maar wat beter is, is nog maar de vraag…
Elk mens heeft gewoon verschillende rollen die hij of zij vervult. Die kan je allemaal op je eigen manier vervullen, waardoor er eigenlijk geen sprake hoeft te zijn van een masker.
Je kan je, bv. als werknemer, gerust gedragen op de manier waarop jij dat wil als werknemer. Je doet je niet anders voor, je neemt slechts een rol aan, waar je geen problemen mee hebt. Wanneer jouw werkgever verlangt dat jij je toch anders gedraagt, kan er wel een conflict ontstaan. Je kiest…
1. je wordt nederig en je gedraagt je zoals je werkgever wil (wat niet prettig is) zodat je je baan niet verliest maar waardoor je wel een inkomen hebt (masker)
2. je blijft hoe je bent en zorgt ervoor dat de ander geen invloed heeft op jou en je legt uit waarom je iets wel of niet doet, je bent eerlijk (onafhankelijke rol)
Je ziet dat mensen altijd macht willen hebben, gelijkwaardigheid in interacties bestaat sowieso niet, de een doet altijd wat de ander wil. Kijk maar, de een praat en de ander wordt verplicht om te luisteren. Ik typ en jij leest. Maar dit dient ook omgewisseld te worden anders is er sprake van ongelijkheid en krijg je een soort van zieke-verpleger relatie waardoor de een steeds zieker wordt en de ander steeds beter.
Ik denk dat de definitie van masker uiteindelijk ook meer duidt op wat jij zelf belangrijker vindt. Ook al luister je naar een ander (wat je eigenlijk niet wil), uiteindelijk is het jouw keuze om dat wel te doen zodat je iets wint of behoudt. Door nederig te zijn aan de ander, krijg je wat je wil, dus ben je eigenlijk machtig op bijna een sneaky manier.
Kan je dus zeggen dat een masker iets is wat je niet bent maar doet om iets voor elkaar te krijgen, en dat rollen gewoon posities zijn die je inneemt in je leven? En kan je zeggen dat de dragers van maskers nederig zijn aan degenen die machtigere posities innemen, waarbij ze wat winnen en een stukje ‘ik’ verliezen? Als maskerdrager vindt jij het beter om een stukje van ‘ik’ te verliezen, zodat je wat anders kan behouden of krijgen. Zo is het leven toch, keuzes maken? ‘Ik’ is dus niet zo belangrijk als je denkt, anders zou je wel voor ‘ik’ kiezen. Een maskerdrager moet daarom ook niet in een slachtofferrol worden gezet, aangezien het je eigen keuze is. Alles doe je dus uiteindelijk voor jezelf en niet voor anderen! Jij kiest wat jij belangrijker vindt, met of zonder masker.
Bij een masker lieg je anderen eigenlijk voor om iets te krijgen of te behouden. Bij een rol waarin je eerlijk bent, zoals Khadija zegt, hoeft dat niet, de anderen weten waar ze aan toe zijn bij jou. Ik denk dat als je eerlijk bent en iemand iets goed uitlegt vanuit jouw kant, dan je dan geen masker hoeft op te zetten. Tuurlijk is maskers opzetten moeilijk te vermijden, vooral als mensen je eerlijke rol niet waarderen, maar ik ben van mening dat je liever kan streven naar het zijn van een rollerspeler met openlijke gedachtes en gevoelens dan een maskerdrager met leugens. Want hoe het er nu voor staat, maskerdragers winnen meer dan rollerspelers doordat zij anderen aan de macht laten.
mense hebbe zin om te reageren whahaah