Voorpagina Ervaringen

Doe gewoon, dan doe je al gek genoeg! – Dr Ismail Bulledi

Ik ben een nuchtere Hollandse dame. Jammer genoeg, niet iedereen. Niet elk mens loopt rond met nuchterheid. En tot hoeverre is de mens in staat om gewoon te blijven? Soms ben je niet meer gewoon. Vaak wegens een hoge status. Neem nou filmsterren; ooit waren ze buren, pestkoppen, huilbakken en caissières. Nu regeren zij als koningen in het Rijk der Narcisme. Trotse pauwen, leiders, politici en muzikale sopranen. Zij waren net als jij en ik doodnormale mensen. Wanneer zijn zij opgehouden met gewoon zijn?

Neem nou Jennifer Lopez die slechts witte kleedkamers wilt hebben, gevuld met frans mineraalwater. Schat, neem een slok Cristal a la Sloppenwijk. Proost!

Maar gelukkig zijn er nog doodnormale mensen die ondanks publieke drukte normaal en gewoon weten te blijven. Ik heb het over Dr. Ismail Bulledi, een befaamde senator van Pakistan. De senator bezocht de afgelopen dagen onze familie, want de man in kwestie is een vriend van mijn vader. Hij vertelde mij een grappig maar tegelijkertijd triest verhaal. Meneer Bulledi is ondanks de vele roeppies, corruptie en Mercedessen heel gewoon gebleven. Ondanks het feit dat hij een grote landheer is, eigenaar van grote stukken grond in Gwadar, pleit hij juist voor de nuchterheid van de mens.

Meneer Bulledi maakt geen gebruik van chauffeurs en limo’s, maar gaat gewoon elke dag met de RIKSJA naar werk. Hij zegt: ‘een ware politicus bevindt zich tussen de mensen en niet boven de mensen’. Die dag gebeurde er iets opmerkelijks. De lichten van de Riksja deden het niet en de chauffeur moest stoppen van een verkeersagent. De verkeersagent, een typisch Pakistaanse corrupte valserik, schreeuwde dat de arme chauffeur tweehonderd roeppies moest betalen als boete. De chauffeur verzette zich en vertelde dat hij maar 100 roeppies had. De agent dreigde de Riksjachauffeur mee te nemen naar het politiebureau en een pak slaag te verkopen. Meneer Bulledi intussen zitten en kijkend naar het drama, vroeg de agent vriendelijk om de honderd roeppies aan te nemen want zijn tijd werd hier verspild. ‘Lul niet, houd je bek dicht en blijf zitten’, schreeuwde de agent. Ismael Bulledi was hier dagelijks getuige van trieste zaken op een drukke straat in Pakistan. Bulledi vroeg de agent nogmaals de chauffeur te laten gaan. Hierop volgden een paar dreigementen en scheldwoorden als antwoord. Ook Bulledi zou die nacht vast gaan zitten en genieten van een pak slaag wegens tegenstribbelen.

‘Weet je wel wie ik ben?’. De agent keek op en zei: ’Je bent een man die straks een paar klappen krijgt’. ‘Ik ben Dr Ismael Bulledi, Senator en partijlid van de MMA!’ De agent schoot in de lach en kon niet meer bijkomen. ‘Meneer, ik werk hier al dertig jaar en ik heb nog nooit gezien of gehoord dat een Senator in een Riksja zit’. Meneer Bulledi liet zijn ID zien, waarop de corrupte agent hem een saluut gaf. ‘Sorry, Sir! Sorry Sir! Sorry Sir!’ Een hoop verontschuldigingen en gejammer.

Het is triest dat je als een vod wordt behandeld als je een doodgewoon iemand bent en wanneer je een hoge positie bekleedt als een koning. In welke omstandigheden we ons ook mogen bevinden, we horen altijd normaal, gewoon en menselijk te doen. Want dat zijn we, slechts mensen!