Voorpagina Ervaringen, Gastarbeiders

Druk druk druk druk

Zoveel events, actualiteiten, bijeenkomsten, congressen en festivals de laatste tijd, dat ik ze bijna niet meer kan bijhouden. Volgens mij is dit een ideale periode om alles vast te leggen in een boek. Was het niet het team-spirit-uitje van één van mijn banen, waar ik verkleed moest als ene Chantal om een moord op te lossen, dan was het wel een emancipatie avond in Den Haag die mij bezighield.

Ook Koninginnedag passeerde de revue, wat weer bijna als vanouds was. Tussen alles door een verfrissend interview met Trouw over ons programma, de Meiden van Halal. Een röntgenfoto van mijn sinussen (neusbijholten) om te kijken of mijn tussenschot scheef staat, don’t ask! Ook nog eens een jaartje ouder geworden. Een vriendin en ik, die beiden op 3 mei verjaren, hadden besloten om dierbaren uit te nodigen op de dag ná onze verjaardag om wat te eten.
Verder was ik aangemeld om mee te doen aan de training: “Islamitische vrouwen in het bestuur”. Ik was aanwezig bij de startbijeenkomst, waarin alle dames aan speeddaten moesten geloven met politieke partijen, stichtingen en andere instanties voor stageplaatsen. Dit zal later zijn vruchten moeten afwerpen.

Mijn moeder, niet te vergeten, is vorige maand weer extra in het zonnetje gezet, vanwege moederdag. Wat ook interessant was, was het feit dat ik gevraagd was door Fons Vitae (een “witte” HAVO, VWO school in Amsterdam-zuid) om als speciale gast deel te nemen aan een discussie. Deze ging over de vooroordelen over allochtonen en autochtonen, maar ook over vooroordelen over jong en oud.

De dag daarop mocht ik met mijn buurjongetje mee naar zijn groep acht, om wat te vertellen over mijn beroep als “presentatrice”. Er keken mij 46 kleine nieuwsgierige oogjes aan, die ook van alles wilden vragen. Datzelfde weekend was het Palestina festival in de Meervaart, waar op deze site al over geschreven is. En waar ik het genoegen heb gehad om Anja Meulebelt weer te zien, Greta Duisenberg een handje te schudden en de presentatie talenten van Mohamed Cheppih mocht aanschouwen.

Het weekend daarop ben ik gevlucht naar Barcelona, om mijn rust te vinden en mijn zusje te bezoeken. Ik was vrij en ik had genoeg van het alsmaar doorgaan en weinig slapen. Barcelona was bomvol en of het nou kwam omdat het Hemelvaart was, of omdat er een evenement gaande was, was mij in ieder geval niet duidelijk. I couln’t care less! I was there, that’s all that matters.

Dat brengt mij weer terug naar het heden, waar in ONS land geld wordt ingezameld voor zowel de natuurramp in Suriname als die op Java. Maar ondertussen ook van alles gebeurt binnen de politiek. Onze minister Verdonk die zich even van haar sterkste kant wilde laten zien en Hirsi Ali het land uitstuurde. Tja, want als er een wet is die voor Taïda geldt, dan is deze ook toepasbaar op Ayaan. Na heel lang uit beeld te zijn geweest, gaf Ayaan een persconferentie. Hirsi Ali trok tijdens de persconferentie hetzelfde gezicht als Bush, toen hij een toespraak hield over de aanslagen op 11 september: Verdrietig, bang en verslagen.

Verdonk was er nog niet, want zij moest zich nog verantwoorden tegenover de kamer. Hier werd zij tot moes geslagen door Halsema. En dat allemaal als je slachtoffer bent van een bureaucratische “fout” van de VVD, Ayaan dus. Wat een simpele vluchteling uit Somalië allemaal niet voor elkaar kan krijgen, wanneer ze hard tegen de Islam schopt!

Maar goed, genoeg daarover. Laten we het eens hebben over ons. Wij Nederlanders, autochtonen en allochtonen. Wisten jullie dat we in het meest hypocriete land leven? We hebben het over hét land dat door de buitenwereld als het meest tolerant wordt gezien. Qua drugs en multiculti. Niets is van dat laatste waar. Het blijkt dat we in een land leven waar apartheid heerst. Autochtonen kunnen geen allochtoon worden en vice versa. Allochtonen worden in de meeste gevallen gezien en behandeld als tweederangs burger! En dat puur omdat de ouders of zelfs grootouders ergens anders, dan in Nederland, geboren zijn.

Ikzelf zag dit niet in, totdat ik Steve Austen leerde kennen, met wie ik een goed gesprek heb gevoerd. Ik heb het genoegen gehad om met Steve een bijeenkomst te presenteren in het Felix Meritis dat georganiseerd was door MJA (Moslim Jongeren Amsterdam). Deze intellectueel is één van de weinige bruggenbouwers, van oerhollandse komaf. Hij is al jarenlang kunstondernemer, mede oprichter/eigenaar van Felix Meritis en schrijver van een tweetal boeken: “Kaaskoppen” en “De Europese Culturele Ambitie”.

De andere bruggenbouwers zijn op één hand te tellen. Om even from the top of my head een kleine selectie te noemen: Anja Meulebelt, Greta Duisenberg, Paul Scheffer, Paul de Leeuw (geloof het of niet, maar deze man doet aan enige diversiteit in zijn programma op humoristische wijze), misschien ook Marcel van Dam? Dit zijn de enige namen waar ik op dit moment op kom, als het gaat om bekende Nederlanders.

Steve Austen heeft uitgelegd dat hij zich schaamt als autochtoon en dat hij zich graag allochtoon wil noemen. Hij wil ook gebruik kunnen maken van de voorzieningen die alleen voor de allochtonen beschikbaar zijn. Hij wil erbij horen en dat kan niet, dus is het discriminatie. Dit was voor mij een shockerende openbaring en heeft me veel denkwerk opgeleverd.

Kortom, hij heeft mijn naïeve blik op Nederland nogal veranderd. Om maar niet te spreken over vrijheid van meningsuiting. Het is gewoon een feit dat we in dit land met 2 maten meten. Als er maar iets negatiefs wordt geschreven of gepubliceerd over moslims / Islam/ de Profeet (vzmh) dan moeten de moslims tegen een stootje kunnen. Men moet kunnen leven met de ongelimiteerde vrijheid van meningsuiting in dit land. Máár als er iets maar dan ook iets negatiefs geschreven wordt in de vorm van een rap over Ayaan Hirsi Ali, dan is het bedreiging of een oproep tot geweld. Dat is hetzelfde als er iets negatiefs wordt geschreven over het Joodse volk of de holocaust, dat wordt meteen bestempeld als anti-semitisme. De meeste moslims hier in Nederland vallen onder het Semitische volk, dus waar hebben we het over?

Wanneer zal er een delegatie mensen zijn die de Islamitische bevolkingsgroep in bescherming neemt? Komt dat ooit? Ondertussen worden er overal allerlei evenementen, bijeenkomsten, congressen en festivals georganiseerd door instanties, stichtingen en verenigingen die de mens bewust moeten zien te krijgen en houden. Ook om de beeldvorming te veranderen en een mentaliteitsverandering op gang te zetten. Dat is wat het is, een mentaliteitsverandering!

Zo bestaan er initiatieven op macro en micro niveau. Helaas zie je in Amsterdam vaak dezelfde gezichten. Dit zijn mensen die komen om wat te leren en te netwerken om andere dingen te organiseren. Ikzelf ben er ook één van, ik ga wel eens naar bijeenkomsten, debatten, etc. om er echt wat van op te steken. Ik ben gewoon echt benieuwd naar andermans mening.
De naïeve blik die ik had van Nederland beviel me wel, maar nu ik echt heel anders tegen issues aankijk, zie ik waar mensen zich druk om maken in deze maatschappij. Ik vind dat we allemaal ideologisch moeten zijn. Ook moeten we allemaal het beste van Nederland maken door al onze krachten te bundelen. Ieder zijn expertise gebruiken in het vrijwilligerswerk en op professioneel gebied.

Wat ook de moeite waard is om over te schrijven, is de ‘Snipperdag’ die alle bloggers kregen om bij het etentje van Wijblijvenhier.nl aanwezig te zijn. Ik kan niets anders zeggen dan dat het een ontzettend gave, gezellige, prettig gestoorde, intelligente, graag-pratende, leuke, veel vretende, multi-culturele, gelovige, welwillende, grote groep mensen is. Sommige mensen werden in de zeik genomen, anderen werden serieus ondervraagd, weer anderen deden gewoon mee. Er waren ook mensen die allemaal plannetjes aan het smeden waren voor sub-projectjes m.a.w. netwerken. Iedereen was wel duidelijk met een doel betrokken bij deze website en dat was echt te merken. Ze hebben allemaal het hart op de juiste plek (ja, allemaal ja!)) en ze zijn allemaal idealistisch. They all strive after a better world/Holland!

Wat helemaal grappig was, waren de gezichten te koppelen met de namen. De spoorzoekers zijn echte schatjes, ReFlex is echt medisch, meneer Hazelhoef heeft een bepaalde uitstraling waar hij automatisch respect mee afdwingt, Eighty is as sweet as always, Fadoua Bouali zit vol goede, leerzame ideeën. Mewish is smiley, Khadija is informatief, Ashraf is een lachebek. Mohamed Cheppih is een aardige pestkop. Abdelhafid is een rustige denktank, Umar is afwachtend, Faisal is voorzitterig. En last but not least mini-Mirza is een echte grappenmaker!

Nu dit gezegd is, denk ik dat het heel toepasselijk is als we met z’n allen: HUP HOLLAND HUP gaan zingen….. Nederland is aardig ver gekomen!

Ik kan zo nogmaals uren doortypen…. ik zal het jullie besparen. We houden elkaar op de hoogte!

Wa assalam.

Esmaa

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie