Voorpagina Ervaringen

Van uitstel komt herstel…

Daar ben ik weer, mijn lieve monitorvinkjes. Ik ben er om te melden dat ik er even niet was (in geval ik niet gemist ben) en om gelijk even te melden dat ik voorlopig ff weg ben, er tussen uit, vandoor, weg, vamos, off, pleitte, hoe je het ook wilt noemen. De tijd is voor mij aangebroken om eens lekker op een welverdiende (al zeg ik het zelf) vakantie te gaan.

Ik heb wel aan jullie gedacht hoor. Er waren zeker momenten waarbij ik dacht: “Dat gaan we in captain Eighty’s log zetten”. Na het toneelstuk ‘Opzoek naar Mohammed’ bijvoorbeeld. Ik zou een korte recensie schrijven, speciaal voor jullie! Lief he? Is er alleen niet van gekomen, but hey…it’s tha thought that counts, doesn’t it?

En toen mijn beste vriendin op 06/06/06 jarig was had ik jullie graag willen vertellen over onze very evil surpriseparty, hoe duivels-goed we haar verrast hadden en wat een donders leuke dag dat is geworden. Maar helaas, ik had het te druk met andere evil verplichtingen en schoof dit wicked verslag door. Zo ook op het moment dat ik op mijn beurt verrast werd met een lieve kitten van nog maar 8 weekjes die ik van 2 lieve vriendinnen heb gekregen. Jammer genoeg kon ik toen ook al niet achter mijn pceetje kruipen om dit verhaal te droppen, ik had het te druk met de zindelijkheidstraining van het kleine, lieve, donzige tijgertje! Ook over het etentje met alle ‘Wij Blijven Hier luitjes’ had ik best wat willen vertellen. Maar dat is zó lang geleden, dat de gebroeders Mirza voor mij maar weer eens een aantal Pakistaanse mango’s moeten regelen om mijn geheugen op te doen frissen. (It’s a long shot, but u can’t blame a girl for trying). Ondertussen zijn er 2 vriendinnen van me getrouwd, is mijn contract verlengd, heb ik blond haar (wel nog een hoofddoek, even scheef als altijd), ben ik lange poos home alone, heb ik voor het eerst met een hele groep ongeregelde mensen een bootfeestje mee mogen maken, ben ik helemaal in mijn eentje naar het Marokkaanse consulaat geweest (hierover alleen al kan ik 4 boeken schrijven), was het me een ware missie om me niet mee te laten slepen in alle WK gekte (and I succeed, zelfs “Amhali loopt warm” kreeg me niet gek), heeft mijn lieveling Neefjuh zijn motorrijbewijs gehaald (congratz boo), heb ik een paar keer een zonnesteek opgelopen, last gehad van een zonneallergie (waardoor ik een bruiloft heb moeten missen) en ben ik inmiddels de trotse eigenaresse van 4 paar witte schoenen (nieuwe liefde gevonden). Enfin, ik had heel wat met jullie kunnen delen, wat ik niet heb gedaan.

Morgen vertrek ik naar Marrakesh voor 3 weken. Ja, ja, ik neem mijn zonneallergie met me mee, maar hopelijk zal dat allemaal wel meevallen daar. Zo niet, dan lezen jullie dat wel vanuit mijn grot wanneer ik me daar verstop voor de zon. Het is een tripje waar ik erg naar uitkijk en wat ik zeker niet van plan ben uit te stellen, allergie of niet! En laat dit het begin zijn van het eind aan alle dingen die ik altijd maar loop uit te stellen. Zoals het gezegde ons leert komt van uitstel meestal afstel. De afgelopen tijd ben ik zelf heel erg druk bezig geweest met herstel. Ik baal ontzettend van alles wat ik niet na kan komen, de mensen die ik daarbij teleurstel, friends die ik niet spreek, afspraken die ik niet na kan komen, verplichtingen die ik links laat liggen, dromen die ik niet verwezenlijk, plannen die ik niet volledig uitvoer en alles waarop ik ‘ja’ zeg terwijl ik soms wat vaker gewoon ‘nee’ moet zeggen. Zelf kan ik veel hebben en raak ik niet gauw teleurgesteld, en al gebeurt het, dan zet ik me daar heel snel overheen. Ik merk nu, meer dan ooit, dat anderen dit niet doen en echt op mij rekenen. Hoewel ik met oud&nieuw niet doe aan goede voornemens, vind ik dit wel een geschikter moment een doel voor mezelf te stellen voor na de vakantie wanneer ik met een schone lei terug kom. Alles heb ik kunnen lijmen, Godzijdank.Dus gelukkig hoef ik niet van afstellen te spreken. Ik houd jullie in ieder geval op de hoogte van dit voornemen. Ik laat het hier voorlopig bij, ik wens jullie hier nog een mooie zomer toe en tot over 3 weekjes.

Salaam en dikke groeten,

Eighty!

Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.

Lees andere stukken van