Voorpagina Ervaringen, Gastarbeiders

Back into real life

Leyla Cakir is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl

Ben net terug van 6,5 week vakantie in Turkije. Helemaal weggeweest van de hectiek in Nederland. Deze rust had ik toch wel ff nodig na een druk jaar. Iedere keer geniet ik weer van de prachtige natuur in mijn vaders dorp.

Van een tekort aan vitamines en mineralen was zeker geen sprake; vers gemolken melk, zelfgemaakte yoghurt, groenten en fruit direct uit de tuinen. Alles smaakte er anders (en lekker), zelfs de eieren. Ook de oude ambachten zijn prachtig om te zien. Dit zorgt er wel voor dat je enorm veel respect hebt voor de mensen die er hard voor werken en er het geduld voor hebben.

Ondanks dat ik altijd blij ben wanneer ik terug ben in Nederland  blijft het toch elke keer een rare gewaarwording om van het ene leven terug te zijn in het andere leven. Waarom? In Turkije zie ik, behalve de toeristische plekken en steden waar de mensen het beter hebben, ook veel armoede. Mensen die alleen maar bezig zijn met het overleven: “Heb ik morgen brood op de plank? Kan ik mijn huur straks betalen? Hoe betaal ik mijn dokterskosten?” Mensen die bijvoorbeeld per dag 12 uur werken en maar 1 dag vrij hebben in 15 dagen. En dat voor zo’n 10 euro per dag. Je zou denken dat het leven daar goedkoper is dan in NL. Ik moet toegeven dat ik sommige producten toch duurder vond dan in NL of ze hadden dezelfde prijzen. Ongelooflijk… bewondering voor deze mensen… Als ik van mijn wekenlange vakantie en geen geldzorgen weer thuis kom, voel ik me zo bevoorrecht voor mijn situatie. Mijn oneindige dank aan Allah. Elhamdulillah (Dank aan Allah).

Gearriveerd in Nederland ben ik meteen back into real life. Het is vreemd om te zien waar wij in Nederland mee bezig zijn, terwijl mensen nog niet zo ver van ons vandaan enorm bezig zijn met het overleven. De Nederlandse politiek heeft niet stilgezeten en er werd blijkbaar flink leven in geblazen (Politiek kan soms net een soap zijn). Ik wacht af wat ik nog meer heb gemist in het spannende Nederland waar je nooit weet wat je morgen kunt verwachten…..net als het weer. Ik hoop alleen dat wij in Nederland ondanks onze eigen problematiek niet vergeten hoe goed we het toch hier hebben. Laten we met z’n allen onze relativiteitszin en nuchterheid niet verloren laten gaan door hier regelmatig stil bij te staan.

Nog een laatste opmerking. Tijdens het schrijven van dit stuk bedenk ik me dat het toch heel vreemd is dat kinderen op scholen van alles leren behalve over de armoede in de wereld, dankbaarheid en het gelukkig maken van anderen. Een vraag om over na te denken en ter afsluiting: Zou dit niet iets zijn om meer aandacht aan te besteden om zo een gezamenlijk doel in het leven na te streven?


Leyla Cakir (27) is intercultuur opbouwwerkster en voorzitster van de Ihlas-moskee in Sitterd-Geleen.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie