Voorpagina Hulp, Maatschappelijk, Politiek

C.R.E.A.M.

Cash Rules Everything Around Me
C.R.E.A.M.
Get the money
Dollar dollar bill, y’all!

Aldus het legendarische dichterscollectief The Wu Tang Clan. Het is allemaal vrij simpel, maar aan de andere kant ook weer niet. Ik begrijp geen ene mallemoer van het gedoe met Griekenland, waarom ‘we’ daar miljarden in moeten steken? Maar kennelijk is het nodig. Ik gok dat het waarschijnlijk geen liefdadigheid is, maar iets met eigenbelang te maken heeft. Maar echt makkelijk uit te leggen is het allemaal niet.

Ik heb achtereenvolgens het klokhuis, jeugdjournaal en sesamstraat afgezocht naar een simpele uitleg, maar echt helemaal duidelijk wordt het toch niet. Het hele economisch gedoe is veel te ingewikkeld voor een leek. Hoe komen ze aan zoveel schulden? En waarom moeten wij hun problemen oplossen? Griekenland, Portugal, Ierland, wat hebben wij met hun te maken? Wat als we hen niet helpen? Waarom mogen Grieken op hun 50ste met pensioen en moeten wij tot ons 67ste zwoegen? Kunnen ze niet gewoon wat extra biljetten uitprinten? Wie bepaalt eigenlijk hoeveel biljetten er geprint mogen worden? Waar staat die printer?

Allemaal vragen waar alleen maar vage antwoorden op komen met termen als ‘consumentenvertrouwen’, ‘begrotingsdiscipline’ en ‘kapitaalinjecties’. Termen die weer meer vragen opleveren dan antwoorden. Op dat moment heb ik al geen zin meer om me erin te verdiepen. Ik vraag me af hoeveel normale mensen die geen econoom zijn enig benul hebben van wat onze overheid nou allemaal aan het doen is. Kennelijk zitten we al een paar jaar in een economische crisis (of zijn we er inmiddels al weer uit)? Ik heb er in ieder geval weinig van gemerkt.

Ik ben misschien een beetje naïef wat dat betreft, maar ik begrijp wel dat het ‘helpen’ van de Euro-collega’s eigenlijk niet echt helpen is. Overheden doen namelijk weinig uit liefdadigheid, maar vrijwel altijd uit eigenbelang. Als er wat te halen valt, dan gaan we bijvoorbeeld hele bevolkingen ‘helpen’ om democratie in te voeren. Maar aan de andere kant houden we ook schurken aan de macht, zolang het maar wat oplevert. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we met moeite 15 miljoen voor de hongersnood in Afrika bij elkaar schrapen, terwijl aan de andere kant met miljarden – lees: meer dan 750 miljard – richting Griekenland wordt gesmeten. De ene armoede is de andere niet. En de ene hulp is de andere niet.

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van