Voorpagina Algemeen

Popie Jopie

, 17 september 2006, 141 reacties

Tariq Shadid is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl.

Bij ons hier in Nederland heeft de paus een aparte positie. Al hebben we een grote populatie van katholieken, toch hoor je hier niet vaak woorden van respect over het Vaticaan, of over de leider van het katholieke geloof.

Toen de vorige paus, Johannes Paulus, in 1985 Nederland bezocht, werd dit bezoek vooraf gegaan door honende en belachelijk makende programma’s op TV, en werd hij in de straten van Utrecht onthaald met heftige demonstraties, waarbij tientallen mensen gearresteerd werden.

Uit dezelfde tijd stamt ook de frase ‘Popie Jopie’, naar aanleiding van een gelijknamige satirische song door Henk Spaan en Harry Vermeegen, waarin geen spaan van de goedheiligman heel werd gelaten.

Ik weet nog heel goed, dat ik dit schokkend vond. Het was mij bekend, dat katholieken de paus horen te beschouwen als ‘God op aarde’, en dat zijn wil voor hen dus wet hoort te zijn. Dat vervolgens zoveel katholieken in Nederland, georganiseerd in de zogenaamde ‘8 mei beweging’, zich op zo een brute wijze tegen hun eigen leider verzetten, vond ik een extreme tegenstrijdigheid met het bovengenoemde dogma, en eerlijk gezegd nogal beschamend.

Door niet-katholieken in Nederland wordt bijna standaard over de paus gesproken als de risee van deze moderne tijd. Ik heb persoonlijk zelden of nooit een Nederlandse moslim een onrespectvolle uitlating horen doen over de paus, maar vanuit vele andere gelederen van de samenleving is het een algemeen bekend en geaccepteerd geluid.

Nu lijken Nederlanders opnieuw wat kritisch over de opstelling van het Vaticaan: ze vinden de opmerkingen in veel gevallen ‘onverstandig’, ondanks het feit dat uitspraken over de Islam zoals die van de paus, in Nederland al jaren gemeengoed zijn. Waarschijnlijk zal de Hollandse aversie tegen het pauselijk instituut echter al gauw ruim overvleugeld worden door anti-Islamitische sentimenten, en zullen vooral de reacties uit de Islamitische wereld het doelwit worden van de kritiek.

Deze lenen zich er, door hun emotionele en irrationele karakter, helaas uitstekend voor. Een kerk in brand steken, is namelijk niet alleen onislamitisch, maar ook simpelweg dom, omdat je hiermee de paus helpt de provocatie waar hij op uit is, te doen slagen.

In theorie is het mogelijk, dat de paus zich ‘vergist’ heeft. In de praktijk is dit echter zeer onwaarschijnlijk. Vooral deze paus, die zich onderscheidt van anderen door zijn ‘stijl’, met een eigengereidheid die, in vergelijking met zijn voorganger, dictatoriale trekken vertoont, heeft er hoogstwaarschijnlijk goed over nagedacht.

Vaak heeft in het verleden het Vaticaan de zijde van de overheersende macht gekozen. Het duidelijkste recente, en pijnlijke voorbeeld, is de collaboratie van het Vaticaan met het Nazi-regime. En nu we een nieuwe grootmacht op aarde hebben, die zelf met kruisvaarderstaal onder leiding van Bush een wereldwijde oorlog tegen de Islam heeft uitgeroepen, ziet het ernaar uit dat een moorddadig regime opnieuw op pauselijke steun kan rekenen.

Ik  begin toch enige sympathie te koesteren voor die ‘8-mei beweging’. Bestaan ze nog? Hebben ze misschien sponsors nodig?

Tariq Shadid is van Palestijnse afkomst en van beroep chirurg, maar schrijft in zijn vrije tijd al jaren voor de Engelstalige internetkrant The Palestine Chronicle. Ook is hij oprichter en beheerder van de internetsite The Musical Intifadah, en de recente Nederlandstalige release MI Nieuws op docjazz.nl. Verder is hij woordvoerder van de Palestijnse Gemeenschap in Nederland, en lid van het centrale aktiecomité Stop de Oorlog.

Tariq Shadid bleef niet hier. Hij vertrok naar de Emiraten waar hij hoofd is van een chirurgische afdeling in een middelgroot ziekenhuis. Ondanks deze drukke baan blijven zijn twee andere passies intact: zijn land Palestina, en muziek. Bij een indrukwekkend aantal aanhangers op Facebook staat hij met zijn muzikale intifada beter bekend als Doc Jazz, met songs die vooral over Palestina gaan.

Lees andere stukken van