Voorpagina Ervaringen, Gastarbeiders

Sjahada

Hendrik Jan Bakker is gastarbeider voor wijblijvenhier.nl.

Een half jaar geleden werd ik gebeld door X. Of hij eens langs mocht komen. Hij had een Marokkaans meisje ontmoet, was geïnteresseerd geraakt in islam maar wist niet goed waar hij moest beginnen. Had mijn site gezien en hoopte dat ik hem op weg kon helpen.

Hij mocht langskomen.

Mijn vrouw en ik hebben een hele avond met hem gepraat. Hij wilde wel moslim worden, maar alleen als hij daar volledig achter kon staan. Goeie insteek zou ik zeggen. Dat was destijds ook de mijne. Moslim worden alleen om te kunnen trouwen loopt vaak op een teleurstelling uit, ofwel voor jezelf omdat je je in een rol dwingt die niet bij je past, ofwel voor je partner omdat die verwachtingen van je heeft die je niet waar kunt maken.

Ik heb hem mijn levensverhaal verteld, hem wat bijgepraat over de verschillende islamstromingen en hem wat boeken aangeraden. Daarmee is hij naar huis gegaan en uit mijn gedachten verdwenen.

Maar kort geleden belde hij weer op. Hij was nu zover dat hij daadwerkelijk moslim wilde worden, en hoe hij dat aan moest pakken. Misschien kon ik hem daarin begeleiden.

Ik heb hem nog eens uitgenodigd. Ik vroeg hem of hij het heel zeker wist. Ja, hij was ervan overtuigd dat dit de juiste stap voor hem was. Hij voelde zich al moslim, hij had de sjahada al geoefend, maar zag alleen nog op tegen de stap een moskee binnen te lopen. Ik opperde dat het misschien verstandig was om met haar vader naar de moskee mee te gaan, maar dat was juist het probleem. Zij wilde hem niet aan haar ouders voorstellen zolang hij geen moslim was. En hij zag er tegenop om een willekeurige moskee binnen te stappen. In mij had hij zijn vertrouwen gesteld.

Ik heb hem toen uitgenodigd met mij naar ‘mijn’ moskee te gaan. Daar is ook een studiegroepje van Nederlanders waarmee hij de praktijk zou kunnen leren. Zo gezegd, zo gedaan. Op een zaterdagavond wachtte ik hem thuis op en zijn we vervolgens naar de moskee gereden. Hij had zijn vriendin mee genomen. Beiden waren behoorlijk gespannen, hij voor het eerst naar een moskee, zij naar een moskee met een totaal andere cultuur, zonder strikte scheiding van mannen en vrouwen, Nederlanders in de moskee, een andere taal..

We vielen met ons neus in het eten (hoe kan het ook anders, een Indonesische bijeenkomst zonder eten, zelfs in de moskee). Ik had ze al gewaarschuwd, maar het was niet goed tot ze doorgedrongen dat we in de moskee zouden eten.

Na de maaltijd heb ik ze aan de imaam voorgesteld. Het pakte meteen goed uit. X had een statige verschijning verwacht, maar in plaats daarvan maakte hij kennis met een goedlachse, eenvoudige man die meteen over de gelijkheid van alle gelovigen begon.

Net als ik al gedaan had, maakte de imaam hem duidelijk dat om moslim te worden, niet aan een hele reeks vereisten behoeft te worden voldaan. Als hij ervan overtuigd was dat deze stap de juiste was, als hij in de Ene God geloofde en in Zijn boodschapper Mohammed, en als hij de consequenties die het uitspreken van de belijdenis met zich mee zou brengen wenste te aanvaarden, kon X ter plekke moslim worden. Dat had X niet verwacht; hij had zich tenminste voorbereid op een islamtest en dacht dat het tot in de perfectie beheersen van de salaat een voorwaarde zou zijn, hoewel ik al geprobeerd had hem dat uit het hoofd te praten.

Hoewel hij gedacht had eerst een paar keer te zullen ‘meedraaien’, voelde hij zich door de warme ontvangst zo op zijn gemak gesteld dat hij erin toestemde om nog diezelfde avond tot de wereldwijde gemeenschap van moslims toe te treden. Dat gebeurde na het ‘isha-gebed. Wij verzamelden ons in een kring rond de imaam en de aanstaande geloofsbroeder, de imaam hield een korte toespraak en vroeg X zich kort voor te stellen. Na de onvermijdelijke vraag of niemand hem dwong om de islam te aanvaarden, nam de imaam X’ hand in de zijne en liet hem de sjahada woord voor woord herhalen, eerst in het Arabisch, daarna in het Nederlands. De moskeevoorzitter en ik waren getuige.

X doorstond de proef perfect. Wij feliciteerden hem, terwijl de ogen van zijn vriendin, maar ook die van de imaam, vol tranen stonden.


Hendrik Jan Bakker is sinds 1997 moslim. Hij is geboren in Nederland en heeft een Indische moeder, Duitse grootmoeder en waarschijnlijk verre joodse voorouders. Hij heeft HBO museumwerk gestudeerd en een secretaresse-opleiding, momenteel is hij werkzaam als juridisch secretaresse. Hiernaast schrijft hij stukken en is beheerder van de websites abubakker.nl en mysubmission.nl.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie