Wow, dudes and dudettes! Half vijf (04:30!!) is best vroeg voor zo veel hectiek. Ouders die de tafel dekken en mij ondertussen wakker schreeuwen (moge Allah ze voor hun geduld belonen elke ochtend), 4 verschillende wekkers die afgaan, mijn kat die het leuk vindt om aan mijn tenen te knagen, smerige brandlucht bij de buren en ik zakte ook nog eens door mijn bed (don’t ask!). Ik wou dan ook echt wel opstaan, maar ik kon echt niet. Genadeloos pakte ik het lievelings speelgoed beestje van mijn lieve kat (die overigens niet vast, Umar neem dat maar even op in het vragenlijstje voor Dummie’s) op en gooide het de kamer uit, waardoor mijn kat er snel achteraan ging rennen en ik kans had om snel de deur dicht te gooien. Hahaha, domme kat! Kon ik lekker ongestoord verder slapen!
Sorry hoor, het was zondag! Ik sta de hele week al erg vroeg op en ik was nog niet bijgekomen van de visite en de horde afwas van de dag ervoor (nee Jawad, ik heb helaas geen hulp gehad). Alle wekkers waren inmiddels muisstil en ik hoorde om de 5 minuten mijn ouders mijn naam roepen. "Moge Allah je belonen, sta nou eens op!" hoewel ik wist dat ze me no way mijn bed uit konden krijgen, riep ik elke keer terug "Jaaa, ik kom zooohooo!!!". Op een gegeven moment had ik mijn kop begraven in de kussens en sliep ik rustig en ongestoord verder.
Natuurlijk word je de volgende ochtend dan wakker met een schuldgevoel van hier tot Mekka. Ik kwam mijn moeder in de huiskamer tegen en die vroeg heel droog "Waarom stond je nou niet op? Ik had je Hero Goedemorgen Fruitontbijt klaar gelegd en een tosti voor je gemaakt." Hoewel ik erg verward was of er vanmorgen nou de Goedemorgen van Campina of Fruitontbijt van Hero op me stond te wachten, was ik te druk bezig met het tegen houden van het water wat uit mijn mond liep. TOSTI!!!! De hele dag door kon ik nergens aandenken.
Ik ging maar eens bidden en liep daarna even de keuken in. Daar lag onze mooie rode trouwe tosti-oven. Serieus waar, ik had het bijna een knuffel gegeven. Ik besloot maar eens te gaan lezen uit "Kom tot het gebed". De enige motiverende boodschap die ik er tot nu toe uit kon halen was: Just do it! En natuurlijk tosti! Maar ik ben dan ook maar op bladzijde 35!
Daarna kreeg ik nog vertraagde smsjes van bekenden, die de moeite hadden genomen zelf een smsje te schrijven en niet eentje door te sturen. Ik vond dat zo lief van die tosti’s. Op het journaal hoorde ik iets over Osama Bin Laden die schijnt te zijn gestorven en verder heel veel over tosti’s. Ik kon niet wachten tot het eindelijk etenstijd was. Ik had niet eens echt honger, ik had gewoon een abnormaal verlangen ontwikkeld naar een tosti.
Eindelijk was het dan zo ver. Ik keek op tafel en zag de heerlijke herrira (soeppie) van mijn moeder liggen, de baqlava (zoals ze die alleen in hometown Tetouan maken), de dadels, gekookte eieren, gedroogde vijgen, shabakiya (koek in honing) en nog veel meer jammies. Ineens was een ordinaire tosti helemaal niet meer interessant! Die kon wel wachten tot later, na de soep. Oh ja, toen kwam de gebraden kip. Oooh die tosti kan nog wel wachten na de kip. Toen kwam de overheerlijke aardappelsalade. Euuh… tosti? Wasda?
Met het voornemen de volgende dag wel gewoon om half 5 op te staan en die tosti eens eindelijk te eten, en natuurlijk gezamelijk met mijn moeder te kunnen bidden sprong ik mijn nest in, die ik gauw maar eens moet laten fixen.
Salaam en dikke groeten,
Eighty!
Eighty
Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.Lees andere stukken van
6 Reacties op "Ramadan, day two!"
Bij ons roept mijn man alle gezinsleden die vasten (alleen ik dus) op de vroege ochtend wakker. 1 ste dag ben ik braaf opgestaan, ik weet niet of het mij de tweede dag zal lukken. Vorige Ramadan heeft die arme man , hele Ramadan door, helemaal in z’n uppie ontbeten.
Deze Ramadan ga ik beter mijn best doen, echt waar.
Waarom zo vroeg? Fajr is om zes uur, de wekker staat bij ons op 5.15! Tijd genoeg om koffie te zetten, brood te smeren (voor mij) en rijst op te warmen (voor mijn vrouw) en dat ook nog op te eten.
Leuke opening, dudettes… (ga ik onthouden :D ).
“en ik zakte ook nog eens door mijn bed (don’t ask!)”
Ik weet, ik heb ook zo’n bed (niet zo’n gewicht).
Op onze timetable stond Fajr overigens vandaag om 05.29u. aangegeven. Niettemin toch erg laat wakker geworden :s
Hendrik Jan,
Dat ligt waarschijnlijk aan de gebruikte rekenmethode… Wij gebruiken de rekenmethode van Egypte: als zonsopkomst om 07:26u is dan is Fajr om 05:19 in mijn stad, maar gebruik je die van de ISNA (Islamic Society of North America) dan wordt het 05:52u…
Mijn filosofie over het opstaan:
“Doe je het niet voor jezelf, doe het dan voor de andere gezinsleden.”
Ook voor anderen is het zwaar om op te staan, zeker als ze ook nog eerder opstaan om het eten klaar te leggen voor anderen.
Jij bent dÃe supporter op de bank, die het gevoel geeft dat de ander niet helemaal alleen is. En geloof het of niet, zelfs als je in een zombie-staat aan tafel zit (je weet wel: niks zeggend, voor je uitstarend, slapend met je ogen open) is dat net wat gezelliger dan als je er niet bij bent.
dus: kom op people, you can do it!!
Salaam,
Naila
Ik ga een tosti-pak kopen voor tante! Komt ze verkleed als tosti, je wekken.
Imagine that!