Je bent een succesvolle jongeman, je hebt je academische opleiding achter de rug, je hebt een mooi baantje en om dit te bekronen ga je trouwen. Stel je voor dat je na de officiele bruiloft naar huis vertrekt om dit te vieren en … je komt terecht in een kettingbotsing…
Gisteren was dit realiteit…
Het was de avond van 3 november. Het was, naar wat later zou blijken, een kille avond. Zo’n avond waarvan je aan je water voelt: "Something fishy is going to happen". En inderdaad, ik had gelijk…
ReFlex kreeg toch echt (ja, echt!) het ja-woord van zijn verloofde. Een wijze man zei ooit: "After the party there’s an afterparty…", dus we vertrokken met die intentie naar het huis van ReFlex. Daar zouden om 21:00 zo’n 30 vrienden komen.
Ik lag moe op de achterbank in de auto op de terugweg en bevond me ergens in dromenland (een wereld zonder studie, werk en met overal zwevende mango’s in de lucht). Opeens hoor ik Faisal roepen: "Nee, dat was ReFlex…ik weet het zeker!"
Daarop volgde een krachtige trap op de rem en de auto stond in no-time stil op de vluchtstrook. Hij springt uit de auto en rent de snelweg op. Mijn mango’s kon ik wel vergeten…ik stapte uit de auto en begon iedereen te bellen om te checken wat er was gebeurd.
"Ja, een kettingbotsing…ja, we zijn oke…", vertelde Tasneem bhai mij over de telefoon. Ik deed mijn houten Pakistaanse schoenen uit, mijn badslippers aan en ik rende in de regen ook naar het hele gebeuren.
Ik zag 5 auto’s die aardig ingedeukt waren, geen gewonden, een paniekerige dame, een aantal onbekende mannen, politie, wat mannen in lange jurken (mijn groepje), een politieagente die mij waarschuwt niet meer over de snelweg te rennen, de imam die als getuige aanwezig was en een lachende bruidegom.
Daar stonden we met onze handen in onze zakken afwachtend op het vervolg. Ondertussen gingen we een beetje grappen over het hele gebeuren. Het ‘grappige’ is dat de dag voor de nikah ene broeder R. zo’n scenario al voorspelde. Na de nikah, wanneer je gelukkig denkt terug te keren naar huis, wordt je weer eens verrast door het lot. Broeder R. met zijn kali zubaan (zwarte tong) had gelijk…it happend.
Adil en ik in de takelwagen. Tasneem, ReFlex, en Ali (zeggen ze) voor het eerst in een politieauto (yeah right!). Koffie, thee, Marcel van de takelwagen, de altijd vrolijke bruidegom en zijn net zo vrolijke feestgenoten, een DJ die zijn vlucht had gemist door het ongeluk, een dame die treurde om de krasjes op haar 4 weken oude Toyota Yaris, Tasneem die mij masseerde, de politie en ‘Pimp my Ride’ op tv. Het leek net een kruising tussen een buurthuis en een asielzoekerscentrum…zeg maar een beetje de Indiase ambassade.
Rond 23 uur konden we uiteindelijk naar huis. Edje de taxichauffeur bracht ons in zijn nieuwe Mercedes naar ReFlex thuis en vermaakte ons onderweg met verhalen over skivakantie, de lugubere Amsterdamse taxiwereld en de beroemdheden ‘die hij heeft gereden’.
Edje zei:
"Vraagtie zo: ‘weetjewel wie ik ben?’
Ik zeg: ‘Nee, sorry, weet ik niet. Oh hallo ik ben Ed?’
Zegtie: ‘Ik ben van de tv’. Ik zeg: ‘Wat kan mij dat nou schelen’.
Ik zeg: ‘Je stapt in’. Ik zeg: ‘je rijdt mee’. Ik zeg: ‘En je betaalt!’
En diegene zo kijkuh naar me…echt lachuh…hahaha…weet je wel!"
Aldus Edje.
Bij ReFlex aangekomen werden we ontvangen als Will Smith op een concert: overal gillende keukenmeiden gooiend met slingers en in de aanvalshouding om ons een suikershot toe te dienen dmv gekke zoetigheden die hoe dan ook door onze vermoeide kelen geduwd moesten worden (hoe bedoel je de vrouwen worden onderdrukt?)
"We waren zo bezorgd", zeiden ze toen we binnen kwamen. Ik geloof er niets van. Van horen en zeggen (en bekentenissen na morele blackmailing) heb ik vernomen dat er volop gefeest werd, toen wij ons op de snelweg bevonden en toen we op ons tussenstation moesten wachten en toen we nog een uur in de taxi zaten….tegenwoordig is een kettingbotsing niet eens meer genoeg voor een beetje aandacht met de nodige extra verzorging achteraf.
Alhamdulillah (dank aan Allah), alhamdulillah, alhamdulillah. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. We mogen dankbaar zijn dat er niets ernstigs aan de hand is en dat we (of we het nou weten of niet) altijd beschermd worden door Hem.
We zijn er met de lach vanaf gekomen. Broeder ReFlex en mijn schoonzus L: nogmaals gefeliciflapstaart (dat zei juf Ingrid in groep 3 altijd).
Hieronder nog het mailtje van de DJ die ook betrokken was bij de botsing:
jongens,
wat een avond gisteren. ik was net mn spullen uit mn auto aan t redden toen jullie door de taxi werden opgepikt, maar vond het heel relaxed dat jullie ondanks alle shit toch realistisch, grappig en gezellig bleven ;) we hebben waarschijnlijk nog wel contact over alles, maar bij deze toch even een bericht.
ik heb de site dus even bekeken en vind t erg interessant en bovendien creatief gevonden.
veel plezier nog met de rest van het feest komende week.
groeten
9 Reacties op "Worst Case Scenario"
Het was voor mij zeker een onvergetelijke dag die ik (ondanks het ongeluk) als een mooie film heb beleefd: De hele voorbereiding, de files onderweg, de mooie woorden van Ashraf’s vader (die het huwelijk voltrok), de hele ceremonie, mijn prachtige vrouw, mijn ‘irritante’ vrienden, het ongeluk, de gezelligheid na het ongeluk, de grappige taxirit en de after-nikah-party met de mensen die mijn leven zo kleurrijk maken. Ik hou van jullie!
We kunnen alleen maar God dankbaar zijn dat ondanks de ravage op de snelweg niemand ook maar één schrammetje had. En dat we daarom ook zelfs na zo’n moment konden blijven lachen.
Jammer dat we geen beelden hebben van ‘de mannen in jurken die over de snelweg rennnen’, haha.
Ook thanx aan de DJ uit Groningen, het was echt gezellig, ondanks alles. Hopelijk gaat alles nog steeds goed met jou.
Kortom, het was een mooie onvergetelijke dag, alhamdolillah!
Gefeliciteerd ReFlex,
May Allah (swt) bless your wedding and bring you many happy years for you and your bride (ach weer een standaard zin :P)
Enjoy it :)
Salaam,
Statiq
(PS: im that boy who brought Lock Stock to the Mirza’s Casa.. just so u know who I am :P)
s
Veel geluk in je huwelijk ‘Relflex’…en jullie hadden vast en zeker een engeltje op je schouder!
Nou, nog gefeliciteerd ReFlex, God zij geloofd. Je realiseert je bij zo’ gebeurtenis natuurlijk weer wel dat het ook zomaar afgelopen kan zijn… Late we hopen dat je nog een lang gelukkig leven in het verschiet ligt, en dat je relatie met je wederhelft in harmonie mag voortduren.
Allahu Akbar! Omg alhamdulillah, dat er niets is gebeurd :s Gelukkig is iedereen okay… hoe zit het met jullie auto’s trouwens?
Dat Allah jouw en je vrouw mag zegenen, jullie gezonde kindekes mag schenken en ons allemaal mag leiden op het rechte pad.
Houden jullie aan dit alles misschien nog een nieuwe vriend over.
Hamdulilah dat jullie niks is overkomen
haha die beelden zou ik ook wel gezien willen hebben, mannen die in jurken over de snelweg rennen
Gisteren was de laatste dag van de reeks trouwdagen van Reflex. Nu gaat ReFlex hand in hand door het leven met L. Of dit invloed heeft op zijn schrijven hier, moet nog blijken. Hij heeft gezegd dat het huwelijk de band met wijblijvenhier.nl niet negatiefÂ