Wijblijvenhier.Zweden – do 7 dec

Faisal houdt een dagboek bij over zijn reis naar Zweden, lees deel 1.

07:50 Mijn tweede dag begint al vroeg, voor Jihad en Hajar iets later. De wekkers op vier telefoons hebben niet geholpen. Mijn telefoon alleen is al 3 keer afgegaan met iedere keer een verschillend deuntje, maar het mocht niet baten. Voor straf hebben de zusters mijn Paradontax tandpasta mogen gebruiken. “Ik word misselijk”, aldus Jihad.

De levensgevaarlijke zoektocht naar een taxi is gelukt en 10 minuten later staan we in de Kulturhuset (Cultuurhuis). Dit centrum is gebouwd op initiatief van de gemeente Stockholm om culturen te stimuleren zich te uiten, onderling elkaar te leren kennen en om te debatteren. 

Binnen vertelt One’sy over het jongeren radiostation FunX. Zij is namens die zender ook met ons meegekomen naar Stockholm. Het publiek bestaat uit mensen die cultureel en/of maatschappelijk actief zijn. Na One’sy is het de beurt aan de Meiden van Halal.

Zij vertellen net als gisteren over hun programma, maar nu met meer nadruk op de culturele/maatschappelijke aspecten. Aan het eind is er as usual ruimte voor vragen. Deze gingen vooral over de reacties van de kijkers. Zij vertellen over de positieve en negatieve reacties, de bedreigingen aan het adres van de NPS en de discussie die ontstaat in hun nabije omgeving.

Deze vragen zijn een stuk interessanter gebleken dan die van gisteren over de hoofddoeken van de twee. Na een stukje research kwamen we achter het volgende: Voor het optreden van de MvH was Dilsa Demirbagsten te gast, een goede vriendin van Hirshi Magan. Zij had verteld dat meiden met hoofddoek onderdrukt worden en daardoor een miserabele leven lijden. Dit had veel vraagtekens opgewekt bij het publiek. En laat het toevallig zijn dat daarna de Meiden van Halal met hun hoofddoek langskwamen om die vragen te beantwoorden.

De aanwezigen van vandaag zijn zeer positief over het initiatief en geven achteraf nog hun complimenten. Wij krijgen een rondleiding door het KulturHuset en door Lava. Lava is een jongerencentrum met als doel de jongeren te helpen die zich cultureel willen ontwikkelen. Denk dan aan het ondersteunen van iemand die een theaterstuk wil schrijven, wil leren breien, een instrument wil leren spelen of gewoon een cola’tje met andere leeftijdsgenoten wil drinken.

Er staan hier splinternieuwe pc’s klaar en veel ander apparatuur. Opvallend is dat alles binnen handbereik ligt, niets is op slot. In tegenstelling tot Nederland wordt hier niet alles meteen meegenomen. De organisatie gelooft hier nog in wederzijds vertrouwen.

Toen ik zes maanden geleden hier in de stad was had ik een potje pindakaas in het drukke stationshal gezet. Na drie uur lag het potje onaangeraakt op dezelfde plek als waar ik dit verrukkelijke smeersel heb achtergelaten.

We gaan door naar het gebouw van Sveriges Radio, de Zweedse radio. Daar wacht ons een publiek van mensen uit de radio- en televisiewereld. Daar houden de meiden weer hun verhaal. Deze vragen waren van een heel ander kaliber dan vragen van het voorgaande publiek. Er wordt gevraagd hoeveel uitzendingen er gelinkt zijn aan religie? En er worden vragen gesteld over telvisie maken.

Het is inmiddels klokslag drie, tijd voor een pauze. We nemen een wandeling door de stad vol met kerstlichtjes, het kerstgevoel hier zit er goed in. Het valt mij tijdens deze wandeling op dat er weinig anders rondloopt dan mensen met blond haar en blauwe ogen. Op Hajar en Jihad na zie ik niemand met een hoofddoek lopen, dat is toch anders dan laten we zeggen Amsterdam. Onze gastheer verlicht ons over dit mysterie.

De stad Stockholm kent bijna twee miljoen inwoners, waarvan een half miljoen allochtonen. Het centrum wordt bewoond door mensen met een hoog inkomen, dat zijn voornamelijk autochtonen. Hoe meer je buiten de stad komt, des te meer de samenstelling verandert. De buitenwijken worden suburbs genoemd. Deze suburbs zien eruit als de Bijlmer in Amsterdam: hoge flats en veel migranten. We ontmoeten morgen jongens uit die omgevingen, ik hoop hier meer over te weten te komen.

Het Zweeds beginnen we aardig onder de knie te krijgen. Hajar haar woordenschat bestond voor kort alleen uit Zweedse scheldwoorden, daar is nu verandering in gekomen. Nu weet ze op een beschaafde manier te vragen hoe het met iemand gaat. “Jure laget?"

18:00 We zijn weer in Lava aangekomen. Nee niet een vulkaan, maar zoals ik vertelde een soort van buurthuis voor jongeren. De meiden worden bloot gesteld aan een publiek bestaande uit jonge volwassenen en worden geïnterviewd door een Turkse dame werkzaam bij de radio. De ouderwetse banken, het hoge plafond en verlichting zorgen voor een aangename sfeer. Ze geven antwoord op de vragen en toelichting op de fragmenten van hun serie en daarmee is het interview tot zijn einde.

Na hen voert de Zweedse Turkse dame een gesprek met 3 immigranten die werkzaam zijn in de tv- of radiowereld. Hier komt naar boven dat het heel slecht is gesteld met de diversiteit in de mediawereld. Dit heeft als gevolg dat de immigranten niet goed begrepen worden. Zo heeft een van de grootste nieuwsstations een gebrek aan een Arabische vertaler en wordt er heel narrow minded gedacht over de immigranten. Om hier verandering in te brengen zijn deze allochtonen die al in die wereld zitten op zoek naar nieuwe talenten uit de allochtone hoek. Een nobele gedachte. Naar onze mening loopt Nederland toch voorop hierin. De meiden geven vol trots tips aan de Zweedse media over het diversiteitbeleid.

21:00 Na dit gesprek praten we nog lang na met verschillende interessante jonge volwassenen over verschillende issues betreffende Nederland en zweden. Heel toepasselijk dineren we inclusief onze Nederlandse Marco, woonachtig in Stockholm, in een multiculti eetplaats ‘Kungshallen’. Onder één dak vind je tien verschillende keukens, van Argentijns tot Libanees en Indiaas. Zoiets zou toch echt in Nederland moeten komen en het liefst in mijn woonplaats Den Haag, heerlijk.

Het eten is aangenaam, vooral de mix van keukens maakt het uniek. Ik kies voor Zweedse zalm gecombineerd met Libanese humus, Hajar volgt. De jongeren met wie wij nu eten, zijn allemaal één voor één maatschappelijk actief. Zo is de Palestijns dame Salaam, wat vrede betekent, ook van de partij. Ze zegt nooit een dier gedood te hebben, niet eens een mug. Ze is helemaal begaan met het Midden-Oosten conflict, samen met haar zusje geeft ze lessen hierover op scholen en werkt ze samen met mensen die eenzelfde doel als haar streven.

We leren ook Fazila (Pakistaans/Zweeds) kennen met wie ik in Urdu heb kunnen spreken. Op haar weblog zie je dat ze o.a. geïnteresseerd is in reizen en gedichten. Ze is een van de weinigen moslims in Zweden met een eigen weblog en een groot voordeel is dat het in het Engels is. Ze brengt webloggers van de hele wereld bij elkaar om te schrijven over bepaalde thema’s. In de toekomst zal ook ik een bijdrage leveren.

Het gezelligheidsgehalte met al deze inspirerende mensen loopt zodanig hoog op dat het geen tijd meer kent totdat er een man ons persoonlijk vertelt dat het restaurant gaat sluiten. Geen probleem, wij zoeken ons heil wel boven op bij het koffiehuis. Daar drinken we een grote bak koffie en thee en zetten onze interessante gesprekken voort. Ook hier mochten wij de sluitingstijd meemaken.

23:30 Wij lijken nergens meer welkom te zijn dus gaan maar lekker naar huis. Nadat we de heuvel aflopen struinen we vermoeid een cafeetje (bar eigenlijk) om de hoek van ons verblijf binnen om een warm glaasje chocolademelk te nuttigen. In Nederland zouden we dit nooit doen omdat de sfeer in de bars ons daar niet aanstaan. Deze bar was apart. De eigenaar vertelt dat hij dronken mensen niet binnenlaat, en daarbij komt nog het voordeel dat in heel Zweden niet gerookt mag worden in openbare ruimtes. We evalueren hier onze dagen en dat is waardevol: Hajar vindt het maar niets met ons. Natuurlijk is dit onzin dat wordt onderstreept door haar amateuristisch acteerwerk. De tijd zal het leren. De tijd vertelt wel dat we nu ver over sluitingstijd zijn en worden vriendelijk doch dringend verzocht te vertrekken.

04:00 Verslag is af voor vandaag, en we gaan slapen. To be continued…

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Faisal Mirza

De oprichter. Geboren, getogen en woonachtig in die mooie stad achter de duinen. Altijd klaar voor een revolutie of gewoon een kopje thee. Typisch Faisal...

Lees andere stukken van Faisal