Voorpagina Gastarbeiders, Politiek

Nu de echte uitslag nog

Tariq Shadid is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl.

De stemmen zijn geteld. De rook trekt op, het slagveld wordt zichtbaar. De strijd kent vier  duidelijke overwinnaars: CDA, SP, PvdV (Wilders) en ChristenUnie (Rouvoet), die nu stralend hun zegetochten houden. De rest probeert tegen heug en meug de eeuwige glimlach van de politicus nog eens naar de camera’s te grimassen en likt in besloten kring zijn wonden.

We zullen deze verkiezingen niet licht vergeten. Voor het eerst liet een zo groot deel van Nederland zijn stem zweven. Het klinkt weliswaar als iets negatiefs, maar toch heeft, zoals een groot filosoof eens zei: "elk nadeel zijn voordeel".

Wie zweeft, wordt immers gedwongen na te denken over waar hij uiteindelijk wil landen. Misschien hebben de partijen door vooral onze aandacht naar onze portemonnee te trekken en ondoorzichtige discussies te voeren over AOW en hypotheekrenteaftrek ons hierdoor toch nog enigszins een plezier gedaan. Wel is het jammer dat het nadenken inmiddels zo werd bemoeilijkt door datzelfde gegoochel met cijfers.

De werkelijke ‘ziel’ van de partijen werd hierdoor naar de achtergrond gedrukt en we kregen minder inzicht in het complex van normen en waarden, waar ze werkelijk voor staan. Deze dingen worden namelijk pas duidelijk als meningen geuit moeten worden die over moreel inhoudelijke kwesties in plaats van over financiële kwesties gaan. Hoe het ook zij, meerdere vragen bleven hierdoor onbeantwoord. Gevolg: meer kiezers lieten hun partij los en kozen tijdelijk het luchtruim om te kijken of ze elders een antwoord op hun vragen konden vinden.

Is het niet vreemd, dat in dit tijdperk van het op explosieve wijze ontstaan van de ‘global village’ internationale relaties (oorlog, handelsbetrekkingen, migratie) niet standaard tot onderwerp van discussie voor de verkiezingsdebatten worden gemaakt? Waarom hebben wij (burgers waarvan verwacht wordt dat ze actief participeren in de democratische besluitvorming) zo weinig invloed op de debatonderwerpen? Bovendien, waarom werden na vele jaren van hevige discussie over de Islam in Nederland èn na inmiddels in NATO-verband verzeild te zijn geraakt in een oorlog (helemaal in Centraal-Azië: VOC-mentaliteit?) juist deze twee onderwerpen collectief door de partijen  buiten de programma’s gehouden?

Het in de media destijds gedoodverfde antwoord dat mensen de discussie over moslims inmiddels zat zouden zijn, is door de zege van Geert Wilders inmiddels keihard gelogenstraft. Was er wel een grote discussie over het onderwerp geweest, hadden intelligente en weldenkende politici dan niet meer kans gekregen om de zwakheden van de Partij van de Vrijheid aan de bevolking te exposeren? Juist op zijn wachtbankje buiten de grote spotlights, haalde de Venlose revolutionair intussen echter zijn kritiekloze aanhang binnen.

Het is hierbij te gemakkelijk om tegelijkertijd te concluderen, dat op vergelijkbare wijze het anti-oorlogsstandpunt van de SP een rol heeft gespeeld in de grote stemmenwinst en dat juist het vermijden van de discussie over de oorlog in het voordeel van de partij heeft gewerkt. Toch is het interessant om te zien dat het lijkt alsof het vooral de PvdA is, die stemmen in de richting van de SP heeft verloren. Recent waarschuwde Mohammed Benzakour Wouter Bos nog, tijdens het kritische debat met intellectuelen van Islamitische achtergrond, voor een ‘uittocht van allochtonen’ uit de PvdA. Conclusies zijn in dit verband erg moeilijk te trekken, maar het is zeker verstandig als de PvdA nu nagaat of dit inderdaad gebeurd is, en zo ja, onderzoek te verrichten naar de redenen.

Balkenende ontsnapt voorlopig aan een parlementaire enquête over Irak en zelfs aan een discussie tijdens het verkiezingsdebat, over de rol van zijn regering hierin. Mogelijk komt er alsnog een parlementair onderzoek, al is de kans zeer zeker aanwezig dat de PvdA en de SP hun roep hierom zullen verzachten, in afwachting van de onderhandelingen met het CDA. Was er echter voor de verkiezingen inhoudelijk over Irak gediscussieerd, dan had Balkenende zich over zijn rol hierin bloot moeten geven, hetgeen hem zijn ‘X-factor’ had kunnen kosten, waarbij niet uitgesloten kan worden dat het hem dan ook stemmen zou hebben gekost. De ontwijkende antwoorden, die hij in Buitenhof aan Maarten van Rossum kon geven, zouden hem hoogstwaarschijnlijk in een verkiezingsdebat in grotere problemen hebben kunnen brengen.

Komt er dus uiteindelijk geen parlementaire enquête over Irak, dan is ‘onze B.’ er opnieuw op een slinkse wijze tussenuit geglipt. Ik ben verre van een voorstander van zijn beleid, maar hij speelt het wel knap, dat moet ik toegeven.

Over Wilders wil ik slechts één ding zeggen, namelijk over zijn haar. Ik vind overigens dat, tenminste zolang de moslima’s hun hoofddoek op mogen blijven houden, hij rustig met dat wollige pluksel op zijn hoofd mag blijven rondlopen… zelfs in officiële functies. Wel moet ik hier kritisch aan toevoegen dat ik, telkens als ik hem zie, het paardenstaartje mis. Waardoor zijn imago, dat mij steeds doet denken aan de Franse Revolutie van de 18e eeuw, in mijn ogen enigszins wordt ondermijnd. Maar zeg nu zelf: terug in de tijd met Geert, niet zozeer in haardracht als wel in bekrompenheid. Wie heeft daar nou zin in? Volgens de verkiezingen: ruim een half miljoen landgenoten.

Rest nog één overwinnaar te noemen, van wie ik maar niet kan begrijpen, hoe hij zijn christelijke waarden en normen in overeenstemming weet te brengen met – onder andere – zijn fanatieke steun voor de Apartheidsstaat Israël: André Rouvoet. Intelligente, niet onsympathieke man. Wel is het jammer als hij werkelijk een christenzionist is. In dat geval lijkt het me namelijk geen aanwinst voor een Nederland, dat juist grote behoefte heeft aan een regeringsbeleid dat gebaseerd is op werkelijke morele consistentie, zonder ‘skeletons in the closet’. Toch wekt hij op de een of andere manier bij mij de indruk, dat hij niet onredelijk is, maar ik kan het makkelijk mis hebben.

Zowel de SP als de PvdA zullen nu voor de moeilijke keus gesteld worden, welke standpunten op te offeren, om in de regering te belanden. Van de PvdA hoeven we inmiddels geen principiële opstelling meer te verwachten. Dat heeft Wouter Bos in de debatten voldoende laten zien. Daarom is het vooral interessant om in de gaten te houden wat de SP zal gaan doen. Mijns inziens hebben we immers nog altijd meer aan een krachtige oppositie dan aan een halfslachtige coalitie. Dit omdat deze laatste, gezien de huidige verhoudingen en de verkiezingswinst van het CDA, alleen maar kan leiden tot een Nederland, dat zich door de Verenigde Staten – en diens soulmate Israël – verder in het Afghaanse en Midden-Oosterse bloedbad zal laten meesleuren.


Tariq Shadid is van Palestijnse afkomst en van beroep chirurg, maar schrijft in zijn vrije tijd al jaren voor de Engelstalige internetkrant The Palestine Chronicle. Ook is hij oprichter en beheerder van de internetsite The Musical Intifadah, en de recente Nederlandstalige release MI Nieuws op docjazz.nl. Verder is hij woordvoerder van de Palestijnse Gemeenschap in Nederland, en lid van het centrale aktiecomité Stop de Oorlog.

Tariq Shadid bleef niet hier. Hij vertrok naar de Emiraten waar hij hoofd is van een chirurgische afdeling in een middelgroot ziekenhuis. Ondanks deze drukke baan blijven zijn twee andere passies intact: zijn land Palestina, en muziek. Bij een indrukwekkend aantal aanhangers op Facebook staat hij met zijn muzikale intifada beter bekend als Doc Jazz, met songs die vooral over Palestina gaan.

Lees andere stukken van